Avcı ile eşi birbirlerine bakıp tebessüm ediyorlardı ikisinin de gözlerinin içi gülüyordu Avcı Aslan ı ilk defa bir baba edasıyla kucağına aldı demekki böyle bir duyguymuş diye kokusunu derin derin içine çekti..

Avcı; Hayatım yapabilirmiyiz nediyorsun içim içime sığmıyor kokusu bile başka kokmaya başladı..

Eşi; Yaparız Allah ın izniyle senden de çok iyi baba olacak inşallah hayatım Allah utandırmasın, bak bu yaşananların içinde olmamız belki de bizim açımızdan bu çocuğu bize bağlayan kaderdir.

Avcı; Nekadar acı bir kader hayatım ama bundan sonrası cok güzel olur İnşallah hayatım, inşallah yarında doktor güzel haberler verirse daha mutlu oluruz.

Eşi; Evet hayatım yavaş yavaş toplanalım yolculuk bizi bekliyor..

Avcı; Hayatım çok fazla eşya falan alma gittiğimiz yerde alışveriş yapar kendimizi yeniliriz yeni bir hayata yol alıyoruz sonuçta..

Eşi;Doğru söylüyorsun hayatım ama işleri nasıl yapacaksın nasıl olacak?

Avcı; Önce sizi yerleştiririm ordan gider gelirim arada hayatım işi sen düşünme işin başında iyi bir adamım var yokluğumu aratmaz tabi boş bırakmaya da gelmez ..

Tarifsiz duygular içindeydiler Aslan ı şimdiden nasıl yetiştireceklerini konuşuyorlar dı bir haftadır yaşadıkları herşeyi unutmuşlardı zaten Aslan ile birbirlerine çok alışmıştılar sabaha kadar gözlerine uyku girmedi biran önce yeni hayatlarına başlamak istiyorlardı..