Sabah olmak üzereydi Avcı ile eşi evin kapısına gelmişti Aslan ile Mucize uyuyordu ikisi yavaşça arabadan çıktı önce evin ısınması için kaloriferleri yaktılar arabadan eşyaları da aldılar.

Avcı; Hayatım biraz yatalım da ondan sonra alışverişe çıkıp bişeyler alırım sende yazarsın ne gerekiyorsa ona göre alırım..

Eşi; Tamam hayatım bende temizlik yaparım sen gelene kadar çay koyarım güzel bir kahvaltı yaparız mucize için de kaşar peynir alırsın oda artık bizim bi parçamız olacak' dedi tebessüm ederek..

Avcı;Tamam hayatım ne gerekiyorsa alırım yolda yoruldum biraz yatim olurmu..

Eşi; Sen yat dinlen hayatım okadar saat araba kullandın ben seni uyandırırım.

Kader denilen şey bu olsa gerek diye düşünüyordu insanın kendi kaderi olduğu gibi bir de sizin bir şekilde dahil olduğunuz bir kader varmış demekki, daha bir hafta önce ava uğurladığı eşi eve öyle bir kaderle geldiki dünyaları değişti ogün iki kişilik bir aileyken şimdi yuva olmuşlardı bide evcil hayvanları olmuştu..

Yetimhanede haftada iki gün gönüllü olarak görev yapıyordu orayı da aramak lazım gönüllü de olsa orda yaptığı işin bir karşılığı vardı yerine başka birisi gönüllü olurdu belki yetimhanede o çocuklarla vakit geçirmek çok iyi gelmişti çocuk herseyi unutuyordu onların yanında..