Eline Aslan ın kimliğini aldı anne Elif baba Adem yazıyordu gözlerinden mutluluktan yaşlar akıyor bir yandan da Aslan ın gerçek annesine çok üzülüyordu.

Onun da çocuğu çok zamandır olmamış çocuğuna doyamadan şehit edilmişti içi yanıyordu ama Aslan a baktıkça çok mutlu oluyordu.

Normalde yetimhane müdürü cok israr etmişti sende bir çocuk sahiplen sana gerekli kolaylığı yaparız diye ama nekadar çok istesede hep korkuyla yaklaşmıştı aslında içinin ısındığı bir iki çocuk ta vardı ama en büyük korkusu çocuğu alıp ona alışıp büyütüp daha sonra ailesinin çıkıp gelip onu elinden almasayd, çok büyük yıkım olurdu onun için hiç sıcak bakmamıştı.

Vakit de öğlene geliyordu Avcıyi kaldırdı listeyi çıkarmıştı Aslan için mamalar bez Mucize için de mama ve kaşar peynir istemişti aslan için giyecek şeyler de istemişti ve aklındakini Avcı ya söyledi.

Nurcan ; Hayatım seninle beraber birbirimize bir söz vermeyi istiyorum.

Avcı;Ne sözü hayatum hayır olsun?

Nurcan; Aslan artık bizim çocuğumuz yaşanılan şeyleri anne ve babası ile ilgili konuyu daha hicbirsekilde konuşmayalım olurmu unutmaya çalışalım ki Aslan a daha iyi odaklanırız..

Avcı; Tamam hayatım iyi düşünmüşsün artık o bizim çocuğumuz onu bundan sonra nasıl yetsitireceğimizi düşünelim..

Aslan da artık bu iki iyi insana alışıp gülücükler atıyordu..