Turgut hoca yavaş yavaş kendine gelmeye başlamıştı etrafına bakınıyordu yabancı gelmişti bu ev neredeydi en son hatırladığı çatışma anlarıydı ayağa kalkmak için hareketlenmeye çalıştı ama hiç hali yoktu tanıdık bir ses ona seslendi..

Avcı; Hocam kalkmayın çok kan kaybetmişsiniz.

Hoca; Ben buraya nasıl geldim?

Avcı; Bilmiyorum hocam hanım sizi parkta aracın yanında yatarken bulmuş.

Hoca ; Başım çok ağrıyor ağrı kesici varmı..

Avcı; Hocam bayılmışsınız zannedersem kafanızı vurmuşsunuz..

Hoca biraz kendini zorladı arabadan indiğini hatırlıyordu ama gerisi yoktu kan kaybettiginin farkındaydı buraya niye geldiğini herseyi hatirlamıyordu ama bayılmayı hiç beklemiyordu demekki çok kan kaybetmişti.

Eşi; Hocam bizi çok korkuttunuz sizi öyle görünce aklım çıktı çok şükür iyisiniz.

Hoca; Kusura bakma yenge sizide korkuttum yaralandığımı sonradan farkettim o ara da yola çıkmıştım sardım kanı durdurdum demekki yeterli olmamış..

Avcı; Hocam korkulacak bir durum yoktur inşallah siz burda nasıl yaralandınız onu anlayamadık..