Polis geldiğinde kızın göz kapakları dayanamamış ve kapanmıştı ama hala nefes alıyordu. Tıp okumasam da bunu anlamam zor değildi. Korkarak titrediğimi gören polislerden birisi hızlıca yanıma geldi. "Hey iyi misin?" dediğinde fark etmiştim onu. Bu durumda ne dememi bekliyordu bilmiyorum ama içimden geçenleri söyleyerek kadına cevap verdim." Sence böyle bir durumda iyi olmak mümkün mü?"kadın söylediklerimi duyunca afalladı şaşırmışa benziyordu. "Hayır yani ben özür dilerim"kadının neyden özür dilediğini anlamasam da rica ettim. Bana kaç yaşında olduğumu burada ne yaptığımı nerede yaşadığımı ve buna benzer bilgileri sorarak bir kağıda yazdı. Sanırım biraz mal olduğum için yine kadının ne yaptığını anlamamıştım. Yanıma birkaç polis daha geldi ve beni karakola götürdüler. Bu sefer paniklememiştim çünkü bunu benim tutuklamak için yapmadıklarını ve benden bilgi almak için yaptıklarını farkındaydım. Benden olayları anlatmamı kişinin yüzünü tarif etmemi ve ne ile gittiklerini ve geldiklerini söylememi istediler. 2 seçenek vardı. Ya onları şikayet edeceğim ama polis onları yakalayamayacak ve gelip beni öldürecekler. Ya da onları şikayet etmeyeceğim ve onlar beni bulup beni yine öldürecekler. İkisi de benim ölümüm oluyor kardeşim ben ne yapacağım? Onlardan bana biraz süre vermelerini ne yapacağımı düşünmek istediğimi söyledim. Beni kırmayarak bana izin verdiler. Eve gittiğimde olanı oda arkadaşıma anlattım. Oda arkadaşım şu hayatta güvendiğim tek kişiydi ve onun da tek güvendiği kişi bendim. Ben onun tüm sırlarını biliyordum o da benim tüm sırlarımı biliyordu. Olayları anlattığımda oda arkadaşım şaşırmıştı.Bunu garipseyemezdim şaşırması çok normaldi. Ona da iki seçenek sundum ve seçenekler şunlardı şikayet etmeli miyim yoksa etmemeli miyim? O da arkadaşımla cevap veremedi ki bu çok normal

                       ~ ~~

Sena'nın attığı çığlıkla gözlerimi açtım. Elinde bir şey tutuyor ve dikkatlice ona bakıyordu. Acaba neye bakıyor bu salak diye düşünerek hızlıca yanına gittim. Gittiğimde gördüklerimle beraber ben de şoka uğradım. Elinde bir not vardı ve şöyle yazıyordu"artık yaşama hakkın yok Gece"Hass işte şimdi sıçtım. Hala notu incelerken telefonum çaldı. Karakolda olan abla arıyordu beni. Aslında açmak istemiyordum ama ne diyeceğini merak ettiğim için açtım. "Gece hemen burada olman lazım saat ikiye kadar vaktin var hızlıca gel yeni gelişmeler oldu"içimden ay emredersin paşam diye geçirsem de bunu dışıma yansıtamamıştım. Gelişmeleri merak ettiğim için tamam dedim ve telefonu kapattım. Yemek yedim hazırlandım ve evden çıktım. Sena ise hastaneye staja gidiyordu O yüzden benimle birlikte o da çıktı. Karakola gittiğimide orada olan kameralardan birisi eli kanlı olan adamlardan bir tanesinin yüzünü görmüştü. O adamı hatırlıyordum ama bana sorduklarında hatırlamıyorum dedim çünkü olay gecesi bana birinin yüzünü hatırlıyor musun? dediklerinde hatırlamıyorum dediğim için bana ceza verebilirler diye düşündüm. Karakolda bu olay hakkında konuştuktan sonra eve geri döndüm. Odama geçtiğim sırada ikinci bir not ile ikinci bir şok'un gelmesi aynı anda olmuştu. Bu sefer ise notta"ölümden kaçarın yok"yazıyordu.Ben sanırım bittim. Oda arkadaşım geldiğinde notu ona da gösterdim Oda arkadaşım da 2. şoku yaşamıştı. Saat dörde kadar ayakta kaldım dünyayı umursamayan ben. Şu anda küçük bir notu umursuyordum. Çok geç olduğu için uyumaya karar verdim.

                       ~ ~ ~

Bu sabah artık kararımı vermiştim. Bu olanları polisi anlatacak cesaretim yoktu ama o da arkadaşımın bulduğu fikirle aydınlandım. Yani saçma olsa da bizim yapabileceklerimize göre bence mantıklıydı. Bir video çekecek videoda olan biten her şeyi anlatacak ve videoyu izleyen kişilerden bu durumu polise bildirmelerini isteyecektik.

​​​​​