Kaç saat geçti bilmiyorum. Zaman algımı yitirdim. Mahzenin kapısından içeriye hafif bir gün ışığı süzüldü,gözlerimi kırpıştırdım ve geleni idrak etmeye çalıştım.

"Pamuğum?"

"Şşş sessiz ol güzel kızım benim pamuk teyzen"

Ağlayacak gibi oldum. Pamukcum bizim konakta ev işlerini ve mutfağı hallediyordu ve herkesten daha iyiydi benimle arası beni ailemden cok düşünüyordu

"Aman kızım habersiz geldim yakalatma bizi iki lokma bişi geçsin boğazından"

Yanıma iyice yaklaştı elindeki tepsiyi kenara koyup eliyle ağzını kapattı

"Ayy güzelim benim elleri kırılsın emi nolmus böyle sana"

sesinden belliydi gözlerinin dolduğu

"Alışkınım ben pamuğum üzme sen kendini"

uzun süredir konuşmadığım için sesim pürüzlüydü. Tepsiden bir sey aldı ve kolumdaki izlere sürdü soğuk merhemle irkildim. Yukarıdan sesler gelince pamuk ayaklandı

"kızım sen ye emi ben bir ara uğrarım yine simdi anlamasınlar olur mu kuzum bahtsız yavrum benim"

diyerek yanağımı okşadı hafifce tam kapıdan çıkacakken kendimi tutamadan sordum

"pamuk"

duraksadı ve döndü

"beni çıkaramaz mısın he nolursun"

cevabımı ağzından çıkan hafif hıçkırıkla almış oldum ve

mahzen yine karanlığa büründü

​​​​​​Meraba bebeklerrrr takip etmeyi ve yorum atmayı unutmayınnnn

Diger bölüm de karakterlerimizi tanıyacaksınız