"ŞEHİT VURULUNCA DEĞIL,UNUTULUNCA ÖLÜR"

~Ben sizi unutmayacağım~

Toz bulutlarının içinden gelen askerlere bakıyordum,benim timim değillerdi üniformalarının üstünde yazan soyadları farklıydı ama neden beni kurtarmaya kendi timim değil de başka bir tim gelmişti.Yanıma soyadı Gündoğdu olan bir asker gelmişti yüzünde sadece gözlerini görebiliyordum kahverengi gözlerı vardı uzun zaman sonra güzel bir yüz görmek iyi hissettirmişti bileğimdeki zincirler çıkarılınca dengemi sağlayamadığım için Gündoğdu olan adamın kollarına bırakmıştım uykunun karanlığına bırakmadan adamın "Buldum seni"demesiyle aklım daha da karışmıştı beni tanıyormuydu? Ben bunları düşünürken derin uykuya dalmıştım bile..

1 hafta sonra

Gözümü açtığımda bir odadaydım,hastane odasında buraya nasıl geldiğmi dahi hatırlamıyordum,neden bu kadar cok uyumuştum,vicudumdaki ağrılar dayanılmaz gibiydi.Etrafa bakıp sağ tarafıma dönünce gördüğüm kişiyle irkildim bu beni kurtaran askerdi ama yüzünü ilk defa görmüştüm cildi esmer tonlarında, orta uzunlukta olan kahverengi saçları,keskin yüz hatları vardı.Adama biraz baktıktan sonra derin nefes alıp cümleme girdim"Beni kurtardığın için teşekkür ederim beni yanlış anlama ama sen kimsin?"adam bir süre bana bakıp konuşmaya başlamıştı"Ben Kerem Gündoğdu yüzbaşıyım gölge timinin komutanıyım" adı onun yüzüne yakışıyordu,soyadıda ...beni kurtarıp günümü tekrar doğdurmuştu hafif bir tebessümle gözlerine bakarak konuştum"Ben Umay Korkmaz bende yüzbaşıyım intikam timinin komutanıyım."sahi benim bir timim vardı ama nerdelerdi,neden beni ziyarete gelmemişlerdi..aklımı dolduran birsürü düşüncenin altından kalkmaya çalışıyordum Kereme sormak istiyordum ama çekiniyordum sonuçta adam benim timimle ne yapacaktı ki?kafamdaki düşünceleri bir kenara itip cesaretimi topladım ve konuşmaya başladım"Kerem,bunu sana sormam saçma biliyorum ama benim timim neden gelmediğini biliyor musun? Eğer biliyorsan benden saklama lütfen."kerem beni birkaç saniye süzdükten sonra iç çekip konuşmaya başlamıştı kalbim yerinden çıkacak gibiydi"Umay,timin senin esir düştüğün operasyonda seni kurtarmaya çalışmışlar ama teröristlere destek gelince dayanmaya çalışmışlar ama mühimmatları bitince malesef hepsi şehit düşmüş başın sağ olsun" o cümleyle boğazıma bir yumru oturmuştu kafamda sürekli tekrarlanıyordu"malesef hepsi şehit düşmüş başın sağ olsun" Aklımdan geçenleri, kalbimin acısı anlatmaya kelimeler yetmezdi o an,aklımda binlerce soru ama dilimde üç kelime vardı"Vatan sağ olsun" Biz timimle kardeştik,aileydik,sırt sırta savaştığmız can dostlarıydık ama ben onları koruyamamıştım,hatta cenazelerine bile katılamamıştım..İnsan kaybetmeden acıyı anlamaz derler ben o acıyı iki kere yaşamıştım.Kalbimin yarısını sekiz yaşında ailem beni istemediği için elimde ki oyuncak ayımla beraber yurda bırakıldığım gün eski evimdeki odamda ,kalbimin diger yarısını ise yirmi iki yaşında hastane odasında timimin, kardeslerimin şehit haberini bulunca bırakmıştım.Bir kitapta okumuştum"Şehit vurulunca değil,unutulunca ölür"ben sizi unutmayacağım,unutamayacağım...

2 ay sonra

Geçen sürede kendimi toparlamaya ve şehit olan arkadaşlarıma olan son vazifemi yerine getirmiştim.Artık mesleğime geri dönüp intikam almak,kanlarını yerde bırakmamak istiyordum bugün saat 15.00 hayri albayla buluşucaktım,onun için hazırlanmalıydım ama zamanın ne kadar hızlı geçtiğni farketmemiştim son 1 saatim kalmıştı.Hızlıca üzerime pantolon bir T-shirt giyip üzerime bir hırka geçirdim.Hafif bir makyaj yapıp motoruma binip buluşucağımız yere gittim.

Hayri albay daha gelmemişti,hızlıca bir masa bulup hayri albayı bekledim. En fazla 10 dk sonra albay yanında kerem vardı keremin neden geldiğni bilmiyordum hayri ablaya anlamaz bakışlarla baktım o bakışlarımdan birşeyler anlamıştı "Umay,kızım iyisin dimi? Ağrın falan yok..?"

Ben iyi değildim silah arkadaşlarım sehit düşmüştü,birbirinden beter işkencelere maruz kalmıştım ama ben bu mesleği bilerek seçmiştim tüm bunları göze alara"İyiyim albayım,arada ağrıyorlar ama geçici ağrı "bakışlarımı kereme çevirdim ve tekrar hayri albaya döndüm"yalnız olucağımızı sanıyordum.." evet biraz kabacaydı sanki keremi istemiyormuşum gibiydi ama bu haldeyken pek kelimeleri seçemiyordum"Kızım keremi taniyorsun zaten onu buraya getirmemin nedeni seni gölge timine almak istemem" Gölge timi..beni kurtaran aylar sonra tekrar yurduma kavuşmamı sağlayan tim..ama bir timde iki yüzbaşı olur muydu? Diğer askerler beni ister miydi?"ama albayım bir timde 2 yüzbaşı olur mu?"sorguluyordum çünkü hiç 2 yüzbaşılı tim görmemiştim"olur kızım,hemde daha istikrarlı olur o tim..Siz keremle detayları konuşursunuz "ablay gidince zihnimdeki düşüncelere daldım..alışabilir miydim? Beni severler miydi, eski timim gibi can dostu olurmuyduk?ama hepsinden öte yeni tim ,yeni başlangıç...