Wattpadden buraya taşındım :)) umarım beğenerek okursunuzz.

(Bu kitapta okuyacağınız herşey kurgudur.)

Keyifli okumalaaaarr🎀🎀

***

Hayatımda bir çok zorlu ameliyat yaptım ama bu en zoruydu. Elbette ki bütün hastalar bizler için kıymetlidir ancak bu hasta özel olarak ilgilenmemiz istenen biriydi. Neden özel olduğunu sorgulamamıştım ama şimdi geriye dönüp baktığımda neden sorgulamadiğımı düşünüyorum. Mide ameliyatlarim genellikle iyi geçer ve başarılı sonuç alırdık bunun da öyle olmasını umuyordum. Bu hastayla sadece ben değil burada çalışmaya başladığımdan beri arkadaşım olan Tunç da ilgileniyordu. Her zamanki gibi Yağız Bey'in kontrollerini tamamladıktan sonra odadan çıktım Alev ise koridordan süzüle süzüle geliyordu.

Yine kime aşık olmuştu acaba???

Alev benim çocukluktan arkadaşımdı onunla tanışmamız pek hoş olmasa da çok güzel bir arkadaşlığımız olmuştu. Annem kanser hastasıydı hastanede yattığı dönemlerde babam bizimle hiç ilgilenmezdi. Her zaman olduğu gibi.Annemin hemen yan odasında ise Elçin teyze kalıyordu Alevin annesi. Oda aynı şekilde kanserdi. Koridorda koştururken tanışmıştık onunla. Beraber birsürü oyunlar oynamıştık. Sonrasında onun babası ona oyuncak ve Elçin teyzeye bir çiçek buketi ile gelmişti. Mutlu bir şekilde girmişlerdi o gün hastane odasına. Ben ise koridorda öylece kalakalmistim. Babam yoktu benim hayatımda, varsa bile varlığını hissetmiyordum.

Bana hiç oyuncak almamıştı mesela yada anneme bir çiçek dahil koparmisligi yoktur. İstediğim maddi bir şey değildi aslında ondan bir oyuncak yada bir çiçek beklemedim hiç bir zaman sadece başımı okşamasi bile yeterliydi.

Elçin teyze kazanmıştı o yaşam savaşını annem ise çoktan kaybetmişti. 7 temmuz gecesi kimsesiz kalmıştık ben ve henüz 6 yaşında olan kardeşim selin. Önce dayım almıştı bizi yanına bir hafta kadar ilgilendikten sonra yetiştirme yurduna götürmüştü bizi. Babamın ise yaşadığına dair bir bilgim bile yoktu o zamanlar. Tabi hâlâ yok.

Yetiştirme yurdunda büyümüştük biz Elçin teyze bizi asla yalnız bırakmamıştı. Tabiki ondan bize sahip çıkmasını bekleyemezdim. Hep yanımıza gelirler bizi ziyaret ederlerdi. Elçin teyzeyi sevgi kurtarmisti belkide. Hastane odasına bile mutlu girebilen bir ailede yaşamak ise fazlasıyla huzurlu olmalıydı.

***

"Ayy ezgi o ne vücut kızım öyle üç dönüm arsaa anasını" diye bağıra bağıra koridorda bana yürüyen aleve göz devirdim.

" Az sessiz ol alev duyacaklar."

" Duysalar ne olur kızım herşey ortada değil miiiigghhh" diye haykırdı koluma girerken.

" Tamam alevv şu ameliyattan bir çıkalım tanistiracagim ben seni arasla."

"Valla mı??"

"Söz."

Aras yağızın abisiydi ve yaklaşık dokuz ay önce gelmişti yurt dışından. Geldiği günden beri arada sırada ugrardi hastaneye. Geçen aylarda Alevin dikkatini çekmeyi başarmıştı.

"Keşke basarmasaydi başımızın etini yedi." Dedi sağ melek.

" Sussana sen insanlar aşık olamaz mı??" Dedi sol melek.

​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​Evet birde iç ses sorunumuz vardı engel olamıyordum buna bağımlılık gibi olmuştu artık.

"Geleni sende görüyor musun yoksa ben hayal mi görüyorum??" Dedi dehşet içinde alev.

Bize yaklaşan bedeni gördüğümde ise şok icerisindeydim baya tanıdık bir simaydi ancak fazlasıyla değişmişti. Orhan Bey'in -hastane sahibimiz- oğluydu bu. Ahlas.

"Ahlas..." Diye fısıldadım şaşkınlık içinde. İki sene kadar öncesinde yurt dışına gitmişti. Ondan deliler gibi hoşlandığımi ise o gittikten hemen sonra fark etmiştim. Ancak onu unutmam gerektiğini ise gittikten iki ay sonra sevgilisiyle paylaştığı fotoğrafı gördüğümde anlamıştım​.

"Selam ezgi." Diyerek yanımdan gecisi ise beni tamamen bozguna uğratmıştı.

****

​​​​​​Umarım beğenilir ve saçma bulunmaz elimden geldiğince yazmaya çalışıyorum sadece vakit geçirmek için insanların okuyacağı bir şeyler çıkarmak istiyorum destek olursanız sevinirim balbahcelerimmm🎀🎀​