Sadece merak etmiştim...

Herşey elimin altında güzel bir hayat yaşıyordum mutluydum da ama insanın imkanları ne kadar çoksa o kadar çabuk sıkılıyor..

Gençliğimi doya doya geçirdiğime eminim; atletiktim ayrıca derslerimde iyiydi , hem kızlar hemde erkekler arasında popüler, ailenin tek çocuğu,ilgili birer anne baba , sırılsıklam aşık sevgili ,kardeşten öte dediğim dostlar, para... herşeye sahiptim çok mutluydum

Ayrıca oldukça meraklı bir çocuktum babamda sağ olsun merak ettiğim konu hakkındaki bütün merakımı gideriyor ve bunu hiç zahmet duymadan yapabiliyordu ona bu konularda hâlen hayranlık besliyorum..........

E- evet ne kadarını yapabilir ki diye düşünebilirsiniz hımmm.. ah! Mesela bı kere bir insanı öldürmek nasıl bir his diye merak etmiştim ve babam bana birini getirmiş hadi öldür diyordu çok şaşırdım ama merakım hep üstün gelir... ilk başta hiç birşey hissetmedim ama zaman geçtikçe içimi bir acı kaplamaya başladı nasıl anlatsam bilemiyorum.. kendimden tiksinir olmuştum ellerime her baktığımda o anları; onu hiç durup düşünmeden, hareket etmeyi bırakana kadar nasıl bıçakladığım, elime yüzüme bulaşan kanlar... Her detayı tekrar hatırlıyordum...

Ta ki babam gelip o adamın aslında zaten ölü olduğunu ve içine yerleştirilen bir çip ile tekrar canlı gibi hareket ettiğini söyledi başta bunun sadece bir teselli olduğunu düşündüm ama sonra babam o öldürdüğümü düşündüğüm adamı getirdi ve elindeki çipi adamın kafasında açtığı küçük yarığa yerleştirdi adam bir anda gözlerini açıp " Ha-hayırr yapma hayır"diye bağırmaya başladı çok şaşırdım ama en azından vicdan azabından kurtuldum... bu seferde çipi merak etmeye başladım... böyle işte...

başta dediğim gibi insan imkanları hiç çaba sarf etmeden elde edince zaman onun için daha hızlı akıyor tüm meraklarını bir şekilde gideriyor ve tükeniyor,bende tükendim ..aslında hâlâ merak ettiğim şeyler vardı mesela farklı boyutlar var mıydı, varsa geçiş yapılabilir miydi , veya başka bir insanın vücudundan ruhunu def edip onun vücuduna giriş yapabilir miyim (bunu istemiyordum bu arada sadece merak işte) ,ölüm sonrası ne olur gibi... Zaten tüm Samanyolunu gezmiştim diğer yerlerde bence aynıydı , boyutlar arası geçiş yapmak sadece bir hayal olacaktı muhtemelen ...

bitti.. tatmin olmadığım konular sadece bunlardı,geri kalan 3 yılımı yeni birşeyler merak etmek için çabaladım ama ya ilham kaybetmiştim yada herşeyi öğrenmiştim..aklıma hiç bişey gelmiyordu

Ta ki son iki haftadır bir soru aklımı,hatta tüm düşüncelerimi istila eder olmuştu; ölümden sonra ne olacak ...

​​​​​​​​​​​​Dün, yeni merakımı gidermek için gerekli hazırlıkları yapmaya başlamıştım sonuçta büyük bir mesuliyeti vardı.. Öncelikle sevdiklerimle vedalaşıp onların gönüllerini almalıyım, beni bunca emek ve sevgi ile besleyen insanalara karşı hiçbir şey yapmadan gitmek.. hoş olamazdı diyelim. Onlara göre benim böyle saçma bir durumdan dolayı belkide sonsuza kadar aralarından ayrılacağıma, farklı bir boyuta veya diyara gidecegime hatta tamamen yok olabileceğime tahammül edebilirler mi bilmiyorum.... daha sonra benden dünyaya birkaç küçük hatıra bırakmayı düşünüyorum mesela 4. Kitabımı tamamlamak ama yayınlaması için bı süre beklemem lazım ve bekleyemem bu yüzden yayınlanması üzerine bir vasiyet yazmalıyım ... Başkaaaa ne olabilir heee hatırladımm, ortalama 8000 yıl önce yaşamış ve nesli tükenen bir tür olan köpekleri tekrar canlandırma çalışmalarımdaki ilerlemeyi devam ettirmesine dair asistanıma bir vasiyet daha yazmalıyım bunun gibi birkaç kağıt işi daha var onları hallettikten sonra herşey bitiyoooo

Ama nasıl ölmeliyim? farklı seçenekler var ama sadece bir şansım var hangisini daha çok merak ediyordum? AĞĞĞ BU COK SİNİR BOZUCU KARAR VEREMİYORUM

Herneyse işlerimi hallederken düşünürüm...

Yorumlarınızı bekliyorummmm