Henry ile konuştuktan sonra diğerlerinin yanına döndük.Eva boş bakışlarıyla bize bakıyordu.Damon gerilmiş sinirliydi herkes sessizdi.bu sessizliği bozan henry oldu.

-eva ve Veronica hadi gidelim bu lanet yerden

Eva ve henry kapıya doğru ilerlediler.

-çocuklar siz gidin beni kapının dışında bekleyin damonla konuşup geliyorum
Ben ağzımı açmadan damon benden önce davrandı.

-hiçbiryere gidemezsin anladın mı o henryle asla

-pardon sen mi karar veriyorsun buna ve gitmem pek umrumda değil sorun henry ile gitmem demi

-istersem seni burda tutarım tamam mı ama yapmayacağım ne halin varsa gör

-sen mi beni tutacaksın hadi canım ordan

-tutmadım mı kaç gün seni burda ne afra tafra bu bir çeşit güç gösterisi mi

-evet bundan sonra böyle tamamı karşıma çıkma birdaha kötü olur
Kapıyı çarpıp çıktım.

————————————————————————-
1 hafta sonra
Veronicanın gözünden:
O günden beri damonla hiç konuşamamıştım okula gidip geldim bu süreçte damon okula gelmemişti açıkçası merak etmiştim ama onu arayacak kadar gurursuz değildim ve eva’da benimle konuşmuyordu.

hayatımdaki sevdiğim insanlar benden uzaklaşmıştı canım çok sıkılıyordu.

babam da kızgındı onu merakta bıraktığım için . Kaçırıldığımı bilmiyordu arkadaşımda kaldığımı zannediyordu o gün beni kaçırıldığımı söylesem kaçıran kişiyi babamın adamları işini bitirirdi ama söylememiştim çünkü damonu seviyordum galiba, ama bunu kimsenin bilmesine gerek yok hele de damonun... aptal kafam! aklımdan çıkmıyordu asla

Yemekhanede otururken bunları düşündüm midem bulanıyordu açıkçası iştahım yoktu kalktım sınıfa doğru ilerliyordum karşıma henry çıktı

...