Ateş Kara şuan tam karşımda gözlerini bana dikmiş şarabını yudumluyordu. Gözlerinin altı çökmüş saçları dağılmış olmasına rağmen omuzları dik bir şekildeydi. Onun yanına gitmek istedim hesap sorup burda ne işi olduğunu öğrenmeliydim ama bunu gerçek ailemin yanında yapamazdım.

Çünkü Ateş Karadan nefret ettikleri ismini duyunca bile yüzlerini ekşiltmekten belliydi zira öğrenseler onu tanıdığımı onunla geçmişimi neler yaparlardı az çok tahmin ediyordum.

Ben bu düşüncelere dalmış gidiyordum taki telefon sesimi duyana kadar telefonumun ekranına bakıp mesaj geldiğini anladım bilinmeyen numaraydı üstünü tıkladığımda bir kaç çümleyle kim olduğunu anlamıştım.

0532**: 5 dakika sonra arka tarafta ol seni bekliyorum. A.K

Siz:Gelmek istemiyorum

0532**: Eğer gelmezsen buradaki insanların başına biley gelsin istemezsin değil mi?

Korkmuştum çünkü Ateş dediğini yapardı ve bunu yapmaktan çekinmezdi masadakilere baktığımda herkes kendi halindeydi. Yağız ve kuzey abim iş hakkında konuşuyor Yankı ve Ayaz telefon oynuyordu ama Berkan abim ortalıklarda görünmüyordu Sevda hanım ve Murat bey önemli iş insanların yanındalardı 2 dakika görüşmekten bişey olmazdı

Siz:Allah belanı versin geliyorum.

Mesaj atıp masadan kalkmıştım.