Beni bir kafese koydular, anahtarını da kaderin ellerine bıraktılar. Ama ben beklemeyeceğim… Ya kaçacağım ya da bu kafesi kendi dünyama çevireceğim. Onlar benim hayatımı yazdıklarını sanıyor! Ama artık kalemi elime alma zamanı geldi.

"Kaçmaya çalışsan da… artık benim dünyamdasın." Elif için her şey sıradan bir gece gibi başlamıştı. Islak kaldırımlarda yankılanan adımları, şehrin soğuk yüzü… ta ki onu görene kadar. Simsiyah takım elbisesi içinde, yağmur damlalarının bile ulaşamadığı bir adam… Tehlikeli. Çekici. Ölümcül. Gözleriyle Elif’i yakaladı ve bir daha bırakmadı. Kim olduğunu bilmiyordu. Ama içgüdüleri ona kaçması gerektiğini söylüyordu. Sorun şu ki… kaçmak istemiyordu. Onun kollarında olmak, yasak bir ateşe dokunmak gibiydi. Bir kez dokunduğunda, bir daha eskisi gibi olamazdın. Ama bu, sadece bir tutku hikâyesi değildi. Bu, karanlığın içine çekilen bir kadının hikayesiydi. Ve karanlığa düşen herkes gibi… Elif’in de geri dönüşü yoktu.

Kehanetler onu kurtuluşun anahtarı ilan ettiğinde, Alara sonunda huzura ereceğini sandı. Ancak gerçeğin tokadı sertti: Kurtuluş o değildi, damarlarında akan kandı. Bir kurban olarak seçildiğinde, ilk aşkının hançeriyle son nefesini vermeye hazırlanıyordu. Fakat kaderin başka bir planı vardı… Gözlerini açtığında, artık eski benliği yoktu. En büyük düşmanının akıl sağlığını yitirmiş karısı olarak yeni bir hayata mahkûm edilmişti. Sarayın altını üstüne getiren entrikalar, geçmişin gölgeleri ve aşk ile nefretin iç içe geçtiği bir savaşın ortasında, Alara bu yeni bedenin içinde kim olduğunu bulabilecek miydi? Kendi hayatını geri almak için oynayacağı bu oyunda, kurban mı olacak, yoksa kaderi baştan mı yazacaktı? Sizde merak ediyorsanız, Alara` nın hayatını keşfetmeye ne dersiniz?