Hayat Demirhan

Sakin geçen bir öğlenden sonrayida atlatip hizli adimlarla eve geldim. Babam gelmeden önce hemen o dosyaya daha ayrintili bakmaliydim. Iceri girip hemen uzerime pijamalarimi geçirdim. Duşu akşam yatmadan da alabilirdim. Çantamdan anahtari alip hemen odaya ilerledim. Anahtari delige yerlestirdim ve tek bir tur dondurerek actim. İceri girdigim an çekmecenin anahtarini nasil halledecegimi dusunurken masanin uzerindeki dun aksam buldugum siyah dosya ile gözgöze geldim. Babam odasina girmeyecegime inandigi icin belkide bu kadar rahat davranmisti. Bir an bu yaptigim yanlis icin kendimi kotu hissettim ama uzun surmedi. Hemen gidip dosyayi önume actim ve kaldigim kismi buldum. Okumaya devam ettim.

Sayisiz cinayet ve suçlama. 3 ü çocuk 9 organ kaçakçılığı. 13 ayri psikiyatri ve uzman doktor raporu.

Yazan tanilardan biriyle kanim dondu. Bu adam ne bok yiyordu ve ciddi manada babam bu adamdan ne istiyordu.

Ağır belirtili ve net tanı sadist kişilik bozuklugu ve amok sendromu

Adam gerçek bir psikopatti ve yüreğim daha fazla okumaya el vermeyince kapadim. Masanin üzerini ve etrafi biraz karıştirdim ama başka hicbisey bulamadim tam çikacağım sirada kalemligin yanindaki minik kağıt dikkatimi çekti. Bu bir adresti hemen alip telefonumun notlar kismina yazdim.

Kadıköy yolu Kıran fabrikasinin ilerisindeki terk edilmis malikhane

Simdilik odayi rahat biraktim ve tekrar kilitleyip ciktim odama donup rahat bir nefes verdim. Oraya gitmem doğru olur muydu? Kim vardı bunu bile bilmiyordum. Tek basima gitmek buyuk tehlike oldurdu. Telefona uzanip Alaz'ı aramak istedim ama eğer ona orada bişey olursa kendimi asla affetmezdim. Tek başıma gitmeye karara verip babama akşam arkadaslarimla biraz disarida olacagimi bildiren bir mesaj yazdim. Bastan yadirgadi ama biricik asosyal ve tek arkadaşı Alaz olan kizi biraz olsun arkadas edindigi icin mutlu olmus olucak ki üstelemedi. Merhaba babacim arkadaş edinmedim ne boklar karıştiriyosunuz onu çozmeye çalışıyorum. Hemen üzerime siyah bir bogazli kazak siyah deri pantolon ve ceketimi giydim. Siyah saclarimida sıkı bir kuyruk yapip evden ciktim. Ama tam karşımda bekleyen beyaz maserati planim arasinda değildi. Birkac adimla yanina yaklaştigimda Alaz arabadan indi. Sari dahi diyebileceğim açık kumral tutamlar islanmis biraz alnina düşmus , soguktan yanaklari hafif allanmis ve tipki gözleri gibi oda simsiyah bir ceket kombinle karşımdaydi. Kalbim birkac saniye kuş olup uçmak istedi ama tuttum.

"Bensiz yine ne haltlar karistiricaktin Hayat?"

"Adamin sicilinin bir kısmini okudum hepsini dersem buyuk yalan olur cunki dosya en az 300 sayfa ve babamin masasina bir adres buldum bu adres her neyse babamin o adamla derdi orasi"

Ellerini alnina atip ovusturdu. Ve ofkeli bir nefes verdi.

"Bu saçmaliğpa kalkisacagindan adim gibi emindim zaten burayada o yüzden geldin peki gece mesain icin babana ne zirvalik soyledin Hayat hanim"

"Arkadaşlarimla disari cikacağimi" diyerek göz kirpistirdim. Bana şuan cok sinirliydi ama oraya gitmek zorundaydik. Babamin ne islerle ugrastigini bulup onu bu çukurdan çekip almaliydim. Babam bana annemden kalan tek şey ve bana 18 senedir sahip cikti simdi sira bendeydi. Enazindan annem olsa böyle yapardı...

"Hayat o adrese asla gitmiycez"

25 dakika sonra

"Beni buna ikna ettiğine inanamiyorum Hayat" diye soylendi. Zaten dakikalardir bu dirdiri dinliyordum ve sabrım tükenmek üzereydi. Az bir yolumuz kalmisti ama bu ara yolda arabayla ilerlememiz tehlike yaratabilirdi. O yuzden guzel bir yere çekip yürüyerek devam ettik. Alaz elini beline attiginda gordugum seyle titredim. Silahla mi geziyordu. Ic sesim hemen azarladi "hayir gerizekali senin aksine akilli biri bir seri katilin adresine geldiniz dal taşşak mi gelseydi" bununda ağzı iyice bozuldu diye soylendim kendi kendime. Malikhane gorunuyordu ve az bir yolumiz vardı.

"Alaz"

"Efendim"

"Ya adam burdaysa ve bizi öldururse"

"Yeni farkina varman güzel Hayat ama ben varken saçının teline bile elini süremez"

Verdigi guven ve huzur sonsuzdu. O benim aksime silah kullanmayi biliyordu ama babam bana dokundurtmamisti bile ölumle uzaktan yakindan alakasi olan her şeyi uzak tutuyordu benden.

Malikhanenin kapisina geldigimizde silahi dogrultup tekmeyle içeri girdi. Toz uçuruşurken içeride kimse yoktu burasi gercekten terk edilmisti ve iğrenç kokuyordu kapiyi geri kapadı. Birlikte içeri girdik sonsuz gozuken merdivenler karşıladi bizi. Hava kararmisti ve içeriyi dolunayin isigi aydinlatiyordu sadece. Hemen eli bir elimi parmaklari arasina hapsetti. Bu sogukta sıcacik elleri oyle iyi gelmisti ki. Bir üst kata ciktigimizda birkac oda vardı. Ayrilip hepsine bakmaya basladik baktigim odada bir sandik vardı uzanip actigimda kemiklerime kadar üşudugumu hissettim. Sayisiz hatta sinirsiz diyebilecegim sayida bana ait fotograflar. Okula gidiyorum , bahcede Alazla oturuyorum, eve yuruyorum , kutuphanedeyim ve niceleri hepsi uzaktan cekilmis ama yuzumun net olduğu fotograflar korkuyla kalkip hemen Alaz'ı bulmaya giderken kalbim ağzımdan cikacakti. Geri geri adımlarken bir anligina bosluga bastigimi hissettigimde cok gecti. Kendimi dusmeye hazirlarken sağlam kollari sirtım ve belimde hissettim ayrica sımsıcak ve ona ait olduguna emin oldugum bir nefes yuzumu okşadi. Gözum karanliga alistiginda tam bu anda sonsuza kadar durmak istedim. Bakislarinin dudaklarimda gezindigini hissettigimde içimdeki dürtüye engel olup kendimi durdurdum. Oysa tek bir kelime söylesem dahi dudaklarimiz birbirini bulabilirdi. Ve bu bizim arkadasligimizi elimden alir miydi. Iç sesim yine ortama giris yapti."Büyülü anınızi bozmak istemem ama şuan bize takintili olmus olma ihtimali yüksek bir seri katilin konumunda olduğumuzu hatirlatmak isterim" dediğinde tekrar titredim.

"Alaz " dedigim an beni onun tutmus olmasi ve dusmemis olmamin verdigi huzurla derin bir nefes verdim ve buda dudaklarina carpinca cenesinin gerildigini farkettim.

"Biraz dikkatli olsana Hayat az daha düşucektin" diye fisildar tonda soylendi. Doğrulup uzerimi basimi silkeledi ve iki eli uzun uzun yuzumun iki yaninda oyalandi.

"Alaz bu odada benim fotograflarim var"

"Ne" dedi şaşkinlikla elimle az önceki dev sandigi isaret ettim. Ve bir defa daha tuylerim diken diken oldu.

"Onda iste yuzlerce hatta binlerce "

Bir iki buyuk adimla yanasip sandigi actı yavaş hareketlerle. Şaskinlikla içindeki fotograflara bakarken sandigin en altinda bir sapka buldu bu bir bereydi mor bere bu benimde geçen kiş mağazada görüp çok begenmistim ve Alaz almisti benim için ama onu ruzgarli bi gunde kaybetmistim yada enazindan biz oyle zannediyorduk. Alaz şaşkinlikla bana tasidi bakislarini. Oldukça gerilmis ve sinirlenmisti lakin ben hala olayin şokundaydim.

"Bu ne Hayat o iti geberticem gozlerini oyucam nasil sana boyle-"

O anda asagidan bir tikirti ve kapi açılma sesi geldi.

"Alaz çok korkuyorum" derken soguk his kalbime yayildi. Hemen bakislarini açık cama tasidi. Yanima gelip elimden tuttu ve cama dogru yoneldi. İkinci kattaydik ama burasi gercek manada çok yüksekti. Aşağiya ve bana bakti.

"Bana sarilicaksin ve oyle atlicaz tamam mı eğer düsersek benim sirtimin üzerine düşüçez"dedi fisildayarak

"Saçmalama cigerlerim bansinctan patlasin mi istiyorsun bütün kemiklerin kırılır"

"Hayat bir kerede sus da dedigimi yap bana güven"

Güven mi ? Sen benim hayatimdaki güvenle alakali tek seysin diye yuzune bagirmak istedim ama bu istegimide bastitip kollarimi boynuna doladigimda alnini alnima yaslayip derin derin nefes aldi. Bir kolunu belime sardı bende bacaklarimi beline doladim. Camın altini kontrol edip üzerinden bacağini atti ve bizi aşağiya birakti sadece birkac saniyelik bir olaydi ama sanki 10 dakikadir nefesimi tutmus gibi kalbim agrimisti. Gözlerimi actigimda hala kucağındaydim ama arabaya doğru koşuyordu. Üstelik tüm bunlar olurken bir an olsun sirtimdaki elini çozmemisti. Beni hiç birakmamisti zaten o camdan bu sekilde guverenek atlayabileceğim tek insanda oydu. Arabaya geldigimizde beni koltuga birakip hemen surucu koltuguna gecti ve gaza basti. Sadece dakikalar icinde ana caddede ve güvendeydik.

"Alaz"

"Efendim"

"Ne yapicaz?"

"Neyi Hayat" derken sesi çok tedirgindi ama asil korkan bendim o adamın evinde o kadar fotografim ve hepsi habersiz cekilmis benden ne istiyordu ve beni nerde gormustu.

"Bende ne istiyor?" derken sesim oylesin çatalli ve bogazimdaydi ki korktuğumu daha yeni farkeder gibi bakislari yuzumu taradı. Arabayı kenara cekip durdu.

"Gel buraya" deyip gogsune basimi cekti ve simsıki sarmaladi yine. İste simdi korkularim gecmisti burasi ve bu koku hayat boyu babam gibi guvende ve iyi hissettiren tek yerdi. Bazenleri kendi evim bile bana boyle huzur vermiyordu. Bu bir itirafsa bile benim evim burasiydi Alaz Asil. Geri cekilip yuzumu buyuk ellerinin arasina aldı. Uzun uzun baktı koyu yeşillerime. Bu kadar bakmasi yeterliydi mest olmama. Yine kalbim ve beynim buyuk bir kavgadayken sıkı at kuyruğumdan çıkışan birkac siyah tutami kulagimin arkasina sıkıştırdi. Ve bir süre daha izledi.

"Hayat"

"Hmm" diye ben oldugumu onaylayan bir mirilti cikardim.

"Korkma tamam mı artik yanliz başına hiçbir yere gitmiyorsun ben hep dibinde olucam ayrica babamla konusup işin aslini oğrenicem o mutlaka biliyordur"

Basimi onaylar nitelikte yukari asagiya salladim. Ve alnima uzun bir opucuk birakti. Ben bunu cok yapmazdim ama tam suan çok ihtiyacim vardi o yuzden tekrar sarilip boynuna bir opucuk kondurdum. "Hmm yakaladin firsati hemen ye bitir oğlani zaten" diyen iç sesime kufur etttikten sonra ayrildim. Ve tekrar eve doğru yola koyulduk. Kapinin onune geldigimizde bana döndü

"İçeri girene kadar bekliyorum hadi"

"İyi ki varsın Alaz"

"Sende Hayat sende iyi ki benimlesin" gülümsedim ve eve doğru adımladim. Kapiyi caldim ve dakikalar sonra babam açtı. Arabada bekleyen Alaza gülümseyerek başınla selam verdi ve bana döndü.

"Gel bakalim küçük hanim nasil geçti geceniz"

Ceketimi asarken zoraki gülümsedim. Sey babacim bana takintili bir seri katil varmis onun malikhanesine falan gittim sonra az kalsin yakalaniyorduk Alaz beni kucağına alip 2. kattan atladi ve simdi burdayim.

"Hiç" dedim düz bir tonla "Biraz lafladik iste Alaz ben ve arkadaslari"

"Sevindim sosyallesmeni ne kadar istedigimi biliyorsun"

"Tabiki ama biraz yoruldum artik uyumaliyim iyi geceler babacım" diyerek odama ilerledim onunda iyi geceler dedigini duydum ama oyalanmadan ofama gidip duşa girmek istiyordum. Uzerimdekileri sepete atip hizli bir duştan sonra yatağıma uzandim. Telefonumu kontrol ettim sadece bir tane mesaj vardi ama yuzlerce bildirime bedel tek bir mesaj

Alazım: Hiçbir zaman yanliz başına değilsin hep bi nefes kadar yakinim sana iyi geceler güzelim<3

Uzun uzun gülümsedim bu mesaja yanimdaydi bunca yildir hep boyleydi. Düsersem o ordaydi , ağlarsam , yapamazsam, başariliysam yada başaramazsam o hep ordaydi. Ona ihtiyacim olsun olmasin o hep ordaydi iste.