Alaz Asil

Masadaki havluyu alip yuzumdeki teri sildim. Hayat odaya çıkali yarim saatten fazla oluyordu işini halletmis olduğunu dusundugum icin artik bende cikacaktim. Dakikalar önce bir takım çıkmaz sokaklara girmistik ama o konuyu açmadan bende bunu onunla konuşmayacaktim. O nasil isterse ne yapmak isterse oyle yaşardik bu dert değildi. Yanimda olmasi burda benimle olsun gozumun onunde bu yeterliydi. Hayat benim için temel bi ihtiyaç gibiydi yemek , su belki nefes almak yanimda yoklugu sanki omrumden vakit eksiltiyormus gibi hissediyordum. Bugun onu öpene kadar bunu ne ona yansitmistim nede evdekilere. Annem bazen benden suphelenip agzimi aradı ama pek birşey elde ettiği soylenemezdi. Ben buydum herkese kapali siyah bi kutu ama Hayat ona karsi kesinlikle kucuk bir oglan cocuğu. Bir defasinda annesi için saatlerce kollarimda ağlamisti ve ben nefret etmeme rağmen ilk kez bir gece balkonda saatlerce sigara içmistim. Annem o gun oldukca ağzimi yoklamisti tek derdimin okulda ayrildigim populer kiz arkadasim oldugunu dusunucek kadar siradan bir hayatim olmadigini biliyodular ama iste. Korel sirtıma vurdu.

"Hayirdir kaçıyo musun?"

"Duş alicam yeter bu kadar"

"İyi madem ben Hayatı birakirim"

Bu sikik herifin ne olsun istiyordu ondan hoslaniyorsa avcunu yalayabilirdi cunki Hayat suan bir birliktelik dusunecek vakti yoktu ustelik Korel gibi sik kiriklarinla hic yoku. Olsa bile buna benim izin verecegimi saniyorsa ruyasina bile yatamazdi.

"Hayat odamda uyuyodur Korel akşam Alp amcam alir sen gidebilirsin"

Birsey demeden birkac adimda odadan cikip gitti. Bende odama gittim ve gordugum goruntu beni tabiki şaşırtmamıştı. Siyah islak saclari yastiga serilmis ve yuzunu gommus yatakta katlanip uyuyan Hayat. Üzerine battaniye örtüp duşa girdim ve hizli bir duştan sonra altima bir havlu sarip saclarim icin havluma uzanacaktim ki gozlerim makinenin uzerinde unutulmus havluya gitti. Bu Hayat'ın sac havlusuydu. Uzanip onu elime aldim ve aninda kokusu etrafimi sarmaladi. Böyle bi duyguya ne ad verilirdi bilmiyodum ama sanki bu kokuyu duymazken tek yaptigim sey nefes almakken onu duydugum an yaşamaya basliyordum ve ikisi cok farkli seylerdi. Içeri ilerleyip dolabimi actim gri bir esofman takimini üzerime geçirdim. Saclarimi havlumla kurutup butun kirlileri sepete attim ve Alp amcaya Hayat'ın bizde olduğuna dair bir mesaj atip yanindaki bosluğa uzandim. Yuzunu izledim, guzel kirpiklerini , simsiyah saçlarini , hafif cıkik elmacik kemiklerini ve ah boynu kokusu orda oylesine yoğundu ki bazen sarilma bahanesinle yuzumu sakliyordum ve butun hucrelerim bununla bayram ediyordu. Kollarimi altindan gecirip tamamen kendime cektim ve gogsume yasladim. Saclarinin arasina sakladim yine yuzumu. Uyumak istedim ama uyuyamadim Korhan şerefsizinin kim oldugunu ogrenmek zorundaydim babama birkac soru sormustum ama karismamam konusunda beni sayisiz defa uyarmisti. Uzgunum ama bu imkansizdi Hayat'ı etkileyen her konu benim masalimda en başa sabitliydi.

*********************

Hayat Demirhan

Sorunsuz geçen bir sinav haftasindan sonra bugün son sinavimiz vardı. Fizik...

Sıkıntiyla nefes verdim sinavdan sonra 2 saat beden dersi vardi ve benim bugun hic spor havam degildi. Hava yagmurluydu bir kere bu hava ancak uyku uyunurdu. Onumdeki kahveden hirkac buyuk yudum aldim. Biz birinci dersteydik ve sinav ucuncu dersti ben önumdeki deftere goz gezdirirken Alaz fizik test kitabini onume birakti bakislarimi ona tasidim. En son opüstugumuzden beri bir daha birsey yasamamistik hatta onu dahi konuşmamistik ve aramizda tuhaf seyler oluyordu ama ikimizde susuyorduk iste. Masum masum gozlerini kirpiştirdi.

"Ne anliyorsun şu modern fizikten Allah askina birkac birsey ogret"

Kitabi onume alarak yanlis yaptigi soruya baktim. Herhangi bir bilgi hatasi yoktu tamamen ufak bir dikkatsizlik yapmisti. Kalemi elinden alarak yaptigi dikkatsizligin altini cizdim ve kitabi önüne iteledim.

"Kendine haksizlik etme birşey bilmedigin yok sadece dikkatsizlik yapmissin"

Önündeki kağıda bakti ve yaptigi yanlisi farketti. Sonrada siranin altindan defterini cikarip birkac birsey daha calistik. Uzun bir dersin ardindan kafam düşmek üzereydi ve yorgundum. Aslinda dun gece çok az da uyumuştum. Tenefus ziliyle beraber kapidan Simay ve Korel girdi. İkisininde bakışlari aramizda gidip geldi garipliği anlamak için bende bize baktim yesillerim bir anligina siyahlarinla buluştu tabiki unuttuğum nokta buydu. Uzerimde ceketi vardı ve onunda bakislari benim üzerimdeydi. Simay iğneleyici yüz ifadesini aramizda gezdirdi. Sonra tabiki asıl mevzusu olan Alaz'a döndü.

"Of bu sinav ne yapacağız zaten ilk sinavim kotu"

Baslayacak konu simdiden uykumu getirdigi icin basimi siraya yasladim. Onlarin sesleri birer uğultuya donusurken bacağimi saran soguk bir el hissettim suzulerek en sonunda dizimde durdu. Bas parmaginla bir daire çizmeye basladi siranin altindan. Kafami hizla kaldirarak bunun birinin gorus açisina girip girmeyeceğini kontrol ettim ama buyuk cussesi varken imkansizdi. Hemen başimı kaldirdigimi gören Korel bana bir soru yöneltti.

"Bir sorun mu var Hayat?"

"Yok iyiyim ben "

Ve bu konusmaya dayanamayan Simay ortaya atladi. Ama konusurken bir yandan bakislari bendeydi cunki az once uzanip Alaz'ın su şişesini almistim ve tam suan kapagini acip kafama dikecetim. Alaz kimsenin bardagindan icmez hatta ayni çatal bicagi bile kullanmazdi. Ama bu digerleri içindi konu bensem herşey serbestti ve daha once bunu rica etmesine ragmen bir sise hic acilmamis su alinmis ama Alaz'inkinden içememisti. Simay'ın

"Bu akşam partiye geliyor musunuz?" sorusuna

"Evet ve aslinda bende Hayatı-" diye soze giren Korel'in lafi Alaz tarafindan bir satir inmis gibi kestirip atıldi.

"Evet geliyoruz" ve bakislarini Korel'in mavilerine kilitledi.

"Hayat ve ben birlikte"

O partiden haberim dahi yoktu ama sustum sonra kavgasini uzun uzun ederdim. Iyi alismisti her lafi benim yerime konusmaya diye homurdanirken iç sesim dahil oldu. "Sanki hoşuna gitmiyor sende bir opustun diye hemen triplere gir" bu iç sesim yuzunden bana iyice sağdan soldan gelmeye başlamislardi derin derin nefes verip su sisesini yerine biraktim ve bakislarimi Korelle Simay'a taşidim.

"Aaaaaa tenefusun bitmesine 1 dakika var ne uzucu ve dersiniz Hikmet hoca diymi bence hemen gidin bir defasinda beni yok yazmisti"

İkiside hızla sinifi terkederken ben derin bir nefes verip arkama yaslandim. Söylediklerim koca bir yalandi Hikmet hoca dunyanin en anlayisli hocasiydi ve 15 dakikadan önce yoklama bile almazdı. Alaz'in yan bakisini hissedince ona dondum. Dudagi kivrilmis yandan yandan guluyordu. Kalbime külliyen zarar ziyansin be adam. "Az once bu adamla kavga etmekten bahsediyordun diymi Hayatçim" diyen ic sesimle toparlandim. Dilin kopsun çenen çiksın senin su be bir defa sus.

"Ne var ne gülüyorsun?"

"İyi şutladin ikisini"

"Ya yazik eski sevgilinin yuzunu çok özlediysen gidebilirsin yanina zira yalan attim tenefusun bitmesine henüz var"

Hizla yuzumun yanindan gecen yuzu kulagimin yanini buldu. Bu ani hareketle kalbim duracak sandim ama ondan degil dudaklarindan dokulen cumleler yuzunden ıslevini yitirmisti.

"Kimsenin yüzünü degil ama bir kadinin dudaklarini çok özlüyorum Hayat"

**********************************

Üzerime gecirdigim voleybol formasinla son defa kendime baktım. Saçımi yukaridan bir kuyruk yapmistim bazi siyah tutamlar cıkmisti ama önemsemedim zaten ders sonrasi kısa bir duş alacaktim. Okul formamida dolaba sıkıştırıp kapağını kapadim. Sahaya gitmek için yuruyecegim sirada odaya Simay girdi. Başta birşeyini unuttuğunu düşunup umursamadim ama kahve gözlerini tam uzerime dikince işin sonunu tahmin etmistim. Kızil saclarini dalgalandirmisti ve mini okul eteginle bacaklari ortadaydi. Önemsemeyip kapiya yöneldim fakat koluma tutundu.

"Nereye?"

"Sahaya Simay görmüyor musun?"

"Kaan hoca seni A takımına istiyor voleybol için ve bil bakalim mevkin kiminle aynı küçük hanım" derin bir nefes verdim simdi suratina bir tane çaksam diye gecirdim içimden ama sadece içimden geçirmekle yetindim.

"Simay birak zaten işim gücüm var" kolumu dahada sıkı kavradiginda tirnaklarinin etime geçtigini hissettim kesinlikle izi kalacakti.

"Alazı elimden aldin , Korel dogru duzgun 2 kelime etmiyor onunda aklını çeldin , şimdide voleybolda mevkimi almana izin vereceğimi mi sanıyorsun Hayat sen hep birşeyler çalar misin böyle"

Kolumu hızla cektim parmaklarinin arasindan fakat tirnagi kolumi fena halde kanatmisti kanamayan yerlereyse minik morlar oturmustu.

"Ne zirvaliyosun sen ben hiçbisey çalmadim Alazla da Korellede aranda olanlarla bir ilgim yok voleyboldada A takim hedefim yok tamam mi mevkini doya doya oynayabilirsin Simay zaten derdim kendime yetiyor"

Kapiya yöneldigimde sert bir hamleyle kapiyi kapadi ve tekrar önüme dikildi. Bakislari gerçek manada deliciydi.

"Birak bu masum kiz ayaklarini ben senin gibilerin ciğerini bilirim ayrildigimizdan beri bir an yanindan ayrilmiyorsun ama sana birşey diyeyim mi Hayat sen onun için sadece bir çocukluk arkadaşısın fazlası değil ya onu bebeklikten tanimasaydin o zaman bu kadar yakinina yaklasabilecek miydin seni görmezdi bile Annen ölmese sana acımasa..."

Son soylediklerinden sonrasini duyamadim butun cumleleri birer ugultu olup uçtu. Bana acimiyordu o yuzden yanimda degildi bu sadece onun beni uzmek için kurduğu bir cümleydi ama...

Paramparça olmus hissettim içime saplanan ağrı nefes almami engelledi.

"Sus kapa çeneni!" diye bagirirken yüzüne indirdigim tokatla geri savruldu. Tam bu noktada kapidan biri girdi ama buğulu gözlerimden seçemedim. Ben nefretle bağırmaya devam ederken kollarimdan tutup goğsüne yasladiği an anladim ki bu oydu kokusu öylesine huzurdu ki ama yinede öfkemi dindirmeye yetmemisti.

"Birak dokunmayin aşağalık birisin sen iğrencsin annemin adini ağzına alamazsin duydun mu sen Leyla Demirhan'in adini agzina süremezsin" Alaz beni sımsıki tutup sakinlestirmeye calisirken kollarinin arasinda cirpindim. Bu kadar kotu kalpli olamazdi beni annemden vuramazdi.

"Sen sen nefret ediyorum duydun mu ben senden hiçbisey çalmadim tek yaptiğim yaşamaya çalismak ve senin gibiler yuzunden onu bile yapamiyorum"

Ayaklarim yerden kesildiginde başımi boynuna gömdüm ama kollarimi dolamadim. Kaan hocaya birşeyler soyledigibi isittim ama kelimeleri seçemedim. Beynim uğulduyordu. Vücudumu saran soğuk havayla disari ciktigimizi anladim. Ağlamamistim gozlerim ne kadar doalrsa dolsun o kiza bu zaferi yaşatmamistim. Tekrar sicak hafa bizi kucakladiginda yumuşak bir yere birakildigimi hissettim burasi revirdi kolumu farketmis olmaliydi bakislarimi taşidigimda kolumdan sizan kani gordum. Önümde diz çöküp yüzümu kaldirdi ve gözlerime bakti en derini gorüyordu sanki bagirarak ağlamak istedigimi gorüyordu.

"Hayat"

Bu adamin dudaklarindan çıkan ismim iste butun yaşlarimi birakmama yetecek güçteydi. Ona doğru egilerek sarildim ve bütün sesimi birakarak ağladim. Ben çok ağlamazdim ama simdi gercekten agliyordum.

"Bana acıdığın için mi yanimdasin annem öldu diye cocukluk arkadaşim olmasan görmezmişsin bile beni ben onun herşeyini elinden almisim hicbirsey yapmadim Alaz hiçbirsey tek yaptigim okula gelip eve dönmek ve yolda bana kafayi takmis bir seri katil tarafindan öldürulmemek tek yapmaya calistigim bu anliyo musun acidigin icin yanimdaysan git simdi git bidaha donme yanimda oturma elimi tutma sarılma Alaz uzak dur uzak dur sende git annem gibi git temelli git"

Ellerim omuzlarindan onu her ittiginde daha sıkı sardı. En sonunda gucsuz düserek basim gogsune dustugunde ikimizde nefes nefeseydik. Tek istediğim huzurlu bir nefesti tek istediğim biraz huzurdu ve kimsenin bana bulaşmamasıydi. Sımsıkı sarildi daha çok sarildi en çok nasil sarilabilirse oyle sarildi. Sacimin uzerine dudaklarini bastirdigini hissettim.

"Şşşş duyma onu tamam mı sadece beni duy" hıckirıklarim dahada artarken kucağına alip tekrar sedyeye yatırdi. Boynumun en ücra yerine dudaklarini bastırdi.

"Senin yanindayım çunki sen benim herşeyimsin Hayat"

Ben içimi çerek arkama yaslanirken yan taraftaki tentirdiyotu pamuğa dokup kolumdaki yarayi temizledi ve bandaji sarip sabitledi. Eğilip tekrar alnıma bir opucuk biraktı.

"Gidicem kıyafetlerimizi ve çantanı alıcam Kaan hocaya haber vericem ve eve gidicez tamam mı?"

Cevap olarak basimi yukari aşaği salladim ve basimi disariya cevirdim. Kapi kapandiginda bir yaş daha suzuldu yanagimdan. Kirli kalpler dünya güzeli olsa neyi degistirebilirdi ki. Kirlenmis bir kalp her zaman savrulup giderdi yolunu bulamaz kendi gibi kalplere tutunurdu. Ben kimdim? Babamın nazlı kızi mı , annesini öldürmüş bir katil mi , yoksa Simayin herşeyini çalmis bi hirsiz mi yada Alaz'ın mecbur oldugu cocukluk arkadasimi hicbirir ben sadece

Hayattim, Hayat Demirhan...

Doğduğu gün bu dünyadan bir can koparmis babasinin en kıymetlisini almış , 18 olmuş ama ruhu çocuk olarak içine saklanmis , hiç ağlamamis hep dik durmus , Karun ve Fatih dedemin biricigi , Süheyla anneannemin kızı , Berrin babaannemin miniği ve Leyla'nın bir defa sarilip son nefes diye içine kokusunu çektiği kızi. Ben kimdim diye sordum durdum kendime. Kimdim bulamadim...

___________________

Şimdi siz bunu okurken ballarim ben size yarın için efsane bir bölüm yazıyorum heyecanı doruklara tasiycaz bidahaki bölümde minik bir spoi vereyim partiyle ilgili , buyuk ihtimal yarin atmaya çalısırim. Ben bol kaoslu bolumumuzu yazarken sizde bunu okuyun yorumunuzu ve oyunuzu unutmayın sizi çok optum 🌸🤍