9.Bölüm

Babamın bu sözlerinden sonra ben ellerimi gözlerime kapatmış öylece ağlıyordum

10 saniye kadar sonra karan ve haşmet babanın bağırma sesinden sonra silah patladı

Kafamı kaldırıp baktığımda ilk karanı gördüm Sapasağlam bir şekilde öfkeyle babama bakıyodu
Bejna annenin bir anda bağırıp feryat etmesiyle gözlerimi ona çevirerek baktığı yere baktım
Haşmet baba kanlar içinde yerde yatıyordu Babama doğru ilerlediği için ,babam o panikle vurmuş olmalıydı
Karan hızla babasının yanına koşarak durumu nasıl diye baktı ve Arabayı hazırlamalarını söyledi
Ben öylece bi yandan karana bir yandan haşmet babaya bir yandan koşuşturan insanlara bakıyordum Hayatımda ilk defa ne yapacağımı bilmeden öylece durup bazı şeyleri idrak etmeye çalıştım
Araba gelince karan ve bir kaç adam haşmet babayı arabaya koydular
Karan geri dönerek hızla babama yürüyüp bir anda sert bir yumruk vurdu Öyle bir ses çıkmıştı ki çoğu kişi yaşanan olayı sesten fark etmişti
Karan sinirini alamayıp yere doğru eğildi ve ard arda yumruklar vurmaya devam etti
Adamlar ayırmaya çalıştıkça karan daha da sert vurdu
O an içimde hiç bir his olmadan ikisininde yanından geçip Karan için hazırlanan arabanın içine bindim
Karanda dakikalar sonra gelip arabaya bindi
Arabada beni görünce
“İn aşağıya” dedi hiç umursamadan başını öne eğip sustum
“Avjin in dedim bak canını yakarım” söylediği sözlerden sonra inmek istemediğim için yine susarak arabayı sürmesini bekledim
Bir anda elini sertçe yumruk yaparak direksiyona vurdu ve bağırarak
“İN AŞAĞIYA AVJİN” diyince ilk baş bir anda bağırmasından ürktüm ama sonra hiç bir şey olmamış gibi
“Ya sür bu arabayı yada ben iner yürüyerek gelirim”
Söylediğim şeyden sonra sinirle arabayı çalıştırıp sürmeye başladı Sessiz geçen hızlı yolun ardından hastaneye gelmiştik Karanın arabadan inmesiyle bende arkasından indim etrafa baktığımda bütün ameddeki insanlar duyup gelmişti karan ilerleyince bende hızla peşinden gittim hiç kimseye bir şey demeden asansöre bindik ve ameliyat katına çıktık
Ameliyathanenin oraya geldiğimizde Bejna anne ,zerda , karanın abisi eşi , gül teyze Leyla kısaca konaktaki herkes burdaydı Bejna anne sandalyede oturmuş dua ederek bi öne bi arkaya gide gele ağlıyordu Hızla yanına giderek önüne geçip dizlerinin dibine oturarak “Anne ben çok özür dilerim benim yüzümden oldu ama yemin ederim ki ben böyle olsun istemezdim” bejna anne tam kafasını kaldırıp bana baktığında ,biri bir anda kolumdan çekip ayağa kaldırdı ve yüzüme sert bir tokat attı. attığı tokatla yere düşmüştüm sert bir şekilde , kafamı çevirip baktığımda tokatı atanın karanın abisi Kemal abi olduğunu gördüm Gözyaşlarım eşliğinde öylece susup kaldım herkes bana bakıyordu kimisi sinirli kimisi acıyacak şekilde Kemal abi eğilerek sertçe kolumu çekiştirdi ve ayağa kaldırdı“Senin yüzünden başımıza gelmeyen kalmadı önce zerda şimdi babamın vurulması ne uğursuz bir kızsın lan sen” diyerek sinirle itti
Bejna anne araya girerek “Kemal kendine gel avjinin bir suçu yok hem baban içerde can çekişiyor”
“Karışma ana bu kız bugün evden gidecek gözüm görmeyecek bu kızı anladınız mı ” diyerek bağırıp gitti
Ben ayakta başım önüme eğilmiş şekilde ağlamaya devam ettim
İçimi yakan şeyse ne karan ne zerda nede Bejna anne hiç biri yanıma gelmedi evet haklıydılar benim yüzümden haşmet baba can çekişiyordu ama bunların olmasını ben istemedim
Kendime gelerek ortamdan biraz uzaklaşıp aşağıya bahçeye indim etrafa baktığımda herkes burdaydı o yüzden kimseye gözükmeden arka bahçeye geçip banklardan birine oturarak ağlamaya devam ettim
Daha ne yaşıycaktım daha başıma ne gelebilirdi Tam hayatımda herşey düzeldi derken her yeni bir gün daha da kötü şeyler oluyordu
Ben tam düşüncelere dalmışken yanıma peçeli yaşlı bir teyze oturdu “Neden ağlıyorsun güzel kızım yakınını mı kaybettin” dediğinde öylece dönüp kadına baktım peçesini yüzünden çekerek gülümsedi
Yaşlı ama bir o kadarda güzeldi ki anlatamam masmavi gözleri bembeyaz bir yüzü vardı insanın baktıkça içinin rahatlayacağı birisiydi
“Annemi kaybettim, babamı kaybettim ,ailemi kaybettim , Hayatımı kaybettim ,kendimi kaybettim ,duygularımı ,düşüncelerimi kaybettim Kısaca herşeyimi kaybettim” diyerek ağlamaya devam ettim
“Derdini anlatmayan derman bulamazmış belli ki sustukça acın da yükün de daha da artmış güzel kızım dök içini anlat hissettiklerini biraz olsun rahatla”Dediğinde dönüp gözlerine baktım ve o an sadece hissettiklerimi anlattım

“Bazen böyle avazım çıktığı kadar çığlık çığlığa ağlamak istiyorum , bazende iyiyim ya ben diyip hayata tutunmaya çalışıyorum artık hiç bir şeye sabrım ve tahammülüm kalmadı.Mutlu olmak için yada hayata tutunmak için çabalayacağım hiç bir şey kalmadı. O kadar yorgunum ki gülümsemek bile istemiyorum Bilmiyorum bütün hislerimi gün geçtikçe kaybediyor gibiyim. Kimseye derdimi anlatamıyorum zaten anlatmaya kalksamda kimse beni anlamak istemiyor kaldıki sadece biraz olsun insanlardan uzak kalmam gerektiğini düşünüyorum Kafamın içinde dönen o kadar çok şey var ki artık onları bastıramıyorum resim yapıyorum kafamdaki sesleri bastırmak için susturmak için ama kafamın içindekiler çığlık çığlığa bana geri dönüyor Çok deniyorum iyi olmayı çok uğraşıyorum yapamıyorum ne istediğimi biliyorum ama o kadar yorgunum ki devam etmiycekmiş gibi geliyor bazenKime ne hesap sormalıyım bilmiyorum çıkmazların arasında kaybolup gidiyorum kimse fark etmiyor yavaş yavaş bütün heveslerim tükeniyor onları geri getiremiyorum yok oluyorum. çığlık çığlığa sesimi duyurmaya çalışıyorum ama kimse sesimi duymak istemiyor Rabbim intihar etmeyi bugün günah kılmasa canıma kıyardım orası çok ayrı ama onu bile başaramıyorum kısaca şu kocaman dünyaya sığamadım kabul edilmedim ne birisi için yaşama sebebi olabildim ,ne de kendim için yaşamak adına sebep bulabildim”Diyerek bütün içimi gözyaşlarımla birlikte döktüm

Teyze ellerimi tutarak“Bu yaşında bu hale gelecek ne yaşattılar bilmem ama şunu unutma rabbim seni bu hale getiren ve sürüklenmene sebep olan herkese bu dünyada veya öteki dünyada mutlaka cezasını verir sen onları rabbimin adaletine bırak ve onları Allah’a havale et . Bak sana ne anlatıcam bir gün bir hoca efendi bana şu sözleri öğretmişti bende sana yol göstereyim bu konuda sen de unutma çünkü bu sözleri içinden her tekrarladığında kalbin rahat bir şekilde ruhunsa huzurla dolacaktır.

-Rabbim , yarınla ilgili her türlü endişemi sana bırakıyorum. Kalbime ferahlık,aklıma aydınlık ver. Zor günlerde bana dayanma gücü ,kolay günlerde şükür etmeyi unutmamayı nasip et. Senin adaletinle,merhametinle ve sevginle hayatımda olan her şeyin hayırlı bir sebebi olduğunu bilerek, her olayı kabullenmeyi ve üstesinden gelmeyi bana öğret. Beni bana bırakma , hayatımı kolaylaştır ve dualarımı kabul eyle- de ve geri kalan herşey için sabırla bekle”

Dediğinde söylediği sözleri içimden düşüne düşüne tekrar ettim Söylediği her sözde ağlamam daha da sakinleşip durmuştu

“Teşekkür ederim dinlediğiniz için anlattığınız için çok teşekkür ederim”
“Ne demek, sana tavsiyem ne olursa olsun korkma rabbime güven gerekirse herkese karşı sus bekle sabret belki o an üzülürsün ama sonrasında rabbim doğrusunun seni bulmasını nasip eder güzel kızım” dediğinde gülümseyerek önce eğilip elini öptüm sonra da sarıldım teyze de ayağa kalkarak bastonuyla birlikte yavaşça uzaklaştı Önüme dönerek ellerimi önümde birleştirdim ve haşmet babayı düşündüm acaba çıkmışmıydı ameliyatdan tam ayağa kalkıp içeri girecekken Leyla geldi yanıma koştur koştur

“Noldu Leyla haşmet babaya bir şey mi oldu”

“Haşmet ağamın ameliyatı bitmiş doktor ameliyatdan çıktı birazdan bilgi verecekmiş o yüzden haber vermeye geldim” dediğinde hızla Leyla ile birlikte yukarıya çıktık

Ameliyathanenin önüne geldiğimizde doktor henüz gelmemişti yavaşça yanlarına ilerledim ve köşede diğerleri ile birlikte beklemeye başladım Bir kaç dakikanın sonunda karşıdan gelen doktorla herkes ona yöneldi

Karan hızla doktora” babam nasıl doktor bey”

“Babanızın geldiğinde durumu riskliydi tabi ki ancak ameliyat gayet başarılı geçti hayati riski yok ” diyerek gülümsedi Herkes mutlulukla rahatlayıp derin bir nefes aldı

Doktor araya girerek “Sizi üzmek istemem ancak haşmet beyin çok dikkatli bakılması gerekiyor en az 2 hafta deynekle gezecek ve tuvalet dışında ayağa kalkması yasak her gün pansumanları yapılmalı, sinir stres kesinlikle yasak ona göre ilgilenilmeli aksi durumda tekrar hastane ve tedavi süreci başlayabilir”

Bejna anne bir yandan gülüp bir yandan ağlayarak “Tamamdır doktor bey oğlum ben ne gerekiyorsa yaparım yaptırırım sen merak etme” diyerek derin derin nefes aldı
Zerda doktora dönerek “Babamı ne zaman görebiliriz”
“Şuan normal odaya alındı uyanmasını bekliycez bi kontrolü olucak sonra 5 dk kadar 2 kişi görebilir” dedi ve gitti
Herkes birbirine sarılarak sevindi geriye çekilerek içimden Allah’a şükür ettim ve gözlerimi kapatıp dua ettim haşmet babayı bize bağışladığı için.

Sonrada kimseyle sorun olmasın diye geri tekrar bahçeye inerek banka oturup etrafı izledim Belki 2 saate yakın oturdum orda ay’ı izledim etrafımdan geçen insanları izledim düşündüm hayatımı baştan sona neler yaşamıştım öyle, dışardan bir hikaye olarak dinlesem yada bir film gibi izlesem inanmam ama başıma gelmişti bunca şey
Saat epey bi geç olmuştu ve artık hastanenin bahçesinde bankta öylece oturuyordum ayağa kalkarak hastaneye geri girdim ve haşmet babanın oda numarasını öğrenerek 3.kata çıktım abim zerda ve Leyla’yla gül teyze eve gitmişti bende olduğum yerde duvara yaslanarak öylece beklemeye başladım herkes geldiğimi fark etmişti ama kimse bir şey dememişti Bir kaç dakikanın ardından karan hızla yanıma gelip kolumdan sertçe çekti ve boş olan hasta odalarından birine soktu

“Sen niye hala burdasın ya niye gitmedin eve”diyerek sertçe odaya itti

“Ben gidemedim karan aklım haşmet babada”

“Avjin ben sana katlanamıyorum önce zorla evlilik oldu o orospu kardeşin yüzünden, sonra zerda abinle evlendi şimdi babam baban yüzünden canıyla cebelleşiyor”

“Haklısın”

“İstemiyorum seni anlıyo musun hiç bir anlamda istemiyorum ,seni görmek de istemiyorum ,sesini duymak da istemiyorum ,hayatımda da istemiyorum ,bitti bi yol yada çözüm bulucam bu evlilik biticek anladın mı”dediğinde gözümden bir damla yaş akıp gitti kendime gelerek gözyaşımı sildim ve gözlerimi gözlerine çevirerek

“Nasıl istersen ağam ne karar verirsen ver,ne yaparsan yap susucam ne istiyorsan o olsun”
diyerek yanından geçip gittim ve koridorda eski yerimi alarak beklemeye başladım

Ağlamıycaktım karan için evet 17 yaşında evliliğe sürüklendim bi umut yeşerdi kalbimde eşimle mutlu olurum yuvam olur düşüncesi sonra karanı tanıdım öğrendim zorlanıcağımı fark ettim yaşadım ama yaşadığımız onca yakınlaşmadan sonra bi bağ oluşur dedim olmadı hep bi dert hep bi sorun çıktı karşımıza bugün yine o sofrata oturduğumda acaba mı dedim düzelir mi hayatım diye ama yine olmamıştı bugün teyzenin de dediği gibi kaderime razı gelip susucaktım yol beni nereye sürüklerse oraya gitmeye razıydım artık çünkü uğraşacak yada inkar edip düzeltecek ne gücüm kaldı ne halim sadece hayatım biraz olsun durulsun sakinleşsin istiyorum artık o kadar
Ben bunları düşünürken doktor bey geldi ve haşmet babanın kontrollerini yaptı içerde demekki uyanmıştı haşmet baba
Doktor dışarı çıkarak Bejna anneye döndü ve

“Hastamız uyandı kendine geldi durumu gayet iyi sadece yorulmaması gerekiyor”

“ görebilir miyiz doktor bey” diyerek soru yöneltti karanın abisi Kemal abi

“Tabi ki ancak dediğim gibi sadece 2 kişi oda 5 dk olmak şartıyla”dedi doktor bey

“Anne sen gir o zaman”dedi Kemal abinin eşi Esra
Doktor bey araya girerek“Avjin hanım her kimse haşmet bey önce onu görmek istediğini söyledi eğer mümkünse ilk o girsin içeri” dediğine herkes şok içinde önce doktora baktı sonra bana
Bende bir kaç saniyenin ardından idrak edip sakince odaya doğru ilerledim ve kapıyı açarak içeri adımladım Haşmet baba heybetli yapısıyla hastane yatağında öylece uzanmış dışarı izliyordu ses yaptığımı fark edince kafasını çevirip beni gördü ve gülümseyerek

“Gel güzel kızım gel”diyerek seslendi sesi yorgundu ama yinede o babacan ses tonu aynıydı
Hızla yanına giderek sandalyeye oturdum ve elini tutarak

“Baba çok korktum iyi misin”

“İyiyim ya iyiyim bak sapasağlamım inşallah kolay kolay yıkılmam ben”

“Rabbim seni başımızından eksik etmesin” diyerek eğilip elini öpüp başımın üstüne koydum

Haşmet baba elimi tutarak
“Ben ne hissettiğini biliyorum o yüzden ilk seni çağırttım avjin kızım”

“İyiyim ben baba sen iyi ol yeter bana”

“Avjin senin hiç bir suçun yok kızım, sen bu hikayede ki en masum kişisin ,kimse sana babanın yada ailenin cezasını kesemez izin vermem” diyerek gülümsedi Gözyaşlarım durmuyodu artık o konuştukça daha da artıyordu

“Baba biliyorum hastasın ne yeri ne de zamanı ama senden bir ricam olucak”

“Söyle kızım söyle ben bu yatakta da olsam hallederim” dediğinde o an sadece öz babamın yıllarca göstermediği ilgiyi o an orda hissettim sadece bi baba nasıl oluru öğrenmedim bir evlat sevgi gördüğünde ne hisseder onu öğrendim

“Karan boşanmak istiyor ,beni de istemiyor , görmek de istemiyo hatta, o yüzden sana bu konuyla ilgili gelirse hayır deme olur mu bırak herşey olacağına varsın” dediğimde şaşkın bir ifadeyle önce beni dinleyip sonra konuştu
“Avjin git valizini hazırla kızım gidiyorsun”dediğinde bir anda söylediği şeyden dolayı şaşırmıştım bu kadar hızlı kabul edeceğini düşünmemiştim

“Nasıl yani baba”

“Karan seni görmek istemiyormuş ya öyle olsun git topla eşyalarını çiftlik evine git 2 hafta kal hem sen dinlen kafanı topla hem karan, hemde ben iyileşmiş olurum o şerefsiz oğluma gücüm yeter” dediğinde eğilip elini defalarca öptüm Haşmet baba tekrar konuşarak

“Sen evdeki gül teyzene git seni eşi kazımla tanıştırsın benim sağ kolum ne dersem ikiletmez yapar, deki ona haşmet babam gönderdi beni çiftlik evine götürücekmişsiniz herşeyi de siz halledicekmişsiniz kimse de beni öğrenmiycekmiş de o halleder herşeyi” dedi

Gülümseyerek eğilip yanağından öptüm ve “Ben senin hakkını nasıl öderim baba”

“Biz baba kızız ben sana her zaman destek çıkıcam o eve geldiğim ilk gün sana söyledim seni bırakmam” dediğinde duygusallaşmanın son damlasındaydım Gözyaşlarım durmuyordu kendime gelerek iki elimle göz yaşlarımı sildim ve son kez eğilip elini öptüm tam arkamı dönüp gidiyorum ki haşmet babanın konuşmasıyla durdum
“O karana söyle haşmet baba boşanmayı onayladı biri sana bir şey dersede umursama sen kazıma git 2 hafta dinlen kızım taki ben ayağa kalkana kadar” söylediğiyle başımı aşağı yukarı onayladım ve odadan çıktım

Hepsi bana bakıyordu Derim bir nefes alıp kapının önünden çekilerek1-2 adım yana çekildim
Karan hızla yanıma gelerek

“İyi mi babam ne konuştunuz” diyerek kolumu sıktı sinirli bir tavırla

“İyi çok şükür”

“Ne konuştunuz” dedi karan

“Pek bir şey konuşmadık aslında sadece söylediğini konuştuk o kadar”dedim

“Siz ne konuştunuz ki karanla”dedi Kemal abi
Kemal abinin bana soru yöneltmesi şaşırtsada tepki vermeden karana dönüp

“Haşmet baba boşanmayı onayladı istediğin gibi herşey bitiyor” dedim

“İyi işte şimdi işin kalmadı burda ,eve gidiyorsun sonra da bitiyor herşey” dedi ve arkasına dönerek yanımdan uzaklaştı bende kendime gelerek yanlarından uzaklaştım ve hızla hastaneden çıktım ağlaya ağlaya yürümeye başladım gecenin saat kaçıydı bilmiyorum ama ne taksi vardı ne de koruma hiçbirini bulamamıştım bende son çare olarak yürümeyi tercih ettim uzak değildi konak hastaneye arabayla 6,7 dk mesafeydi o yüzden çok uzak değil diyerek yürümeye başladım

10 dakikanın ardından gittiğim yolda sadece ben vardım ve ne telefonum ne param hiç bir şeyim yoktu yanımda ve aptal gibi tek başıma eve gitmeye çalışıyodum
Arkamda bir anda araba farının gelmesiyle iyice köşeye geçtim yanımda ilerleyen araçla dönüp yanıma baktım

“Hişşşttt güzelim gecenin bu saatinde burda tek başına napıyosun”

“Defol Git başımdan pislik herif” diyerek daha da hızlı yürümeye başladım Arabada 3 kişilerdi ve gece gece başıma bela olmazlardı inşallah gecenin bir yarısı başıma bela almak istemiyordum
“Hadi ama güzellik eşlik et bize hem bak çok eğleniriz” diyerek biri araçtan inerek yanıma geldi daha da gerilerek hızlı hızlı yürümeye çabalıyordum Yanıma gelen bir anda kolumdan tutarak kendine doğru çekmeye çalışınca çığlığı basıp kolumu elinden çekerek kaçmaya başladım bir anda başka bir aracın geldiğini görünce koşarak o tarafa gittim ve o an ne ben durabildim ne de araç tek hatırladığım başımda birinin “Hanım efendi iyi misiniz”sözleriydi

Gözlerimi açtığımda hastanedeydim kolumdaki seruma gözlerimi çevirdikten sonra doğrulmaya çalıştım bir anda biri yanımda belirerek
“Kalkmayın lütfen kaza geçirdik hastanedeyiz” kafamı çevirdiğimde kumral uzun boylu bir erkek vardı

“Noldu bana en son yoldaydım ben kaçıyodum”

“Aracımın önüne atladınız bende karanlık sebebiyle görüş açımda olmadığınızdan dolayı göremedim allahtan hız sınırım çok düşüktü hafif bir çarpma ile sadece bayıldınız”dedi

“Ben özür dilerim kaçıyodum”

“Fark ettim kazadan sonra adamlar araçlarına binip kaçtılar ama plakalarını aldım soruşturma başlattırıcam”dedi

“Siz?”dedim

“Ben avukat Sedat Yılmaz olayla ilgili isterseniz soruşturma başlatabilirim”

“Yok yani istemem benim kimseyle uğraşıcak gücüm yok, hem ben gitsem iyi olucak teşekkür ederim herşey için” diyerek doğrulmaya çalışarak serumu çıkarmaya çalıştım o sırada Sedat denen adam koluma uzanarak

“Lütfen çıkarmayın henüz bitmedi serumunuz hem kafanıza pansuman yaptılar ,röntgen çekildi lütfen uzanın”

“Gitmem gerekiyor lütfen bırakır mısınız” diyerek çekiştirmeye çalıştım
O sırada gelen sesle kafamı oraya çevirdim

“NOLUYOR LAN BURDA” bağıran kişi karandı kendime gelerek kolumu adamın elinden çektim ve ayağa kalkarak serumu çıkardım
“Sizene beyfendi” diyerek sert çıktı Sedat bey

Karan bir anda adamın üstüne yürüyünce hızla önüne geçip
“Karan kaza geçirdim beyfendide yardım etti bir şey yok anlatıcam”dedim

Sedat bey bana dönerek
“Tanıyo musunuz” dediğinde dönüp karana baktım adama sinirle dönüp
“Kocasıyım başka soru”diyince adam önce şaşırdı sonra geri çekildi
Bende adama dönerek

“Yardımınız için ne kadar teşekkür etsem az saolun tekrardan”diyerek ikisinide arkamda bırakarak çıkışa ilerledim

Hastanenin çıkışında ki güvenliğin yanına ilerleyerek

“Kusura bakmazsanız bi taksi çağırmanızı rica etsem olur mu”

“Bu saatde taksi olmaz abla saat gecenin 5’i” dediğinde öylece kaldım olduğum yerde napıcam diye düşünürken bir anda kolumdan çekilmemle karanı gördüm arabasına doğru sürüklüyordu

“Napıyosun bırak kolumu” dediğimde sinirle bana dönüp arabaya doğru itti

Sırtım arabaya çarpınca o an bütün gün hissetmediğim sırtımdaki yaraların acısını hissettim
“Senin gecenin bu saatinde o adamın yanında ne işin vardı neler karıştırıyorsun sen”dediğinde sinirle başımı kaldırıp ona baktım

“Hiç bir şey yapmadım ben , eve gidiyordum yürüyerek bir kaç adam sarkıntılık etti TACİZ etmeye kalktı. kaçarken de bu adam arabasıyla bana çarptı sonra gözümü hastanede açtım bu kadar”
“Sen başına bela almadan duramıyor musun”

diyince sustum Kemal abinin sözleri geldi aklıma UĞURSUZ muydum gerçekten

“Karan bitiyo işte herşey boşanıyoruz kurtuluyorsun benden daha fazla konuşmanın bi mantığı yok” diyerek baktım gözlerine.

Dibimde biterek eliyle karnıma baskı uyguladı ve arabaya doğru geri geri adımlamama sebep oldu, gözlerime bakarak
“İlk işim kendi yaşıtım olan bir kızla evlenmek olucak ve böyle saçma sapan şeylerle uğraşmıycam” diyerek gözleriyle vücuduma baktı
Saçma sapan dediği benim vücudum muydu
Elini karnımdan iterek
“Bu saçma sapan dediğin şey benim vücudum kendine gel karan ileri gidiyosun”

“Avjin kendine gel benimle doğru konuş karşında kim olduğunu unutuyorsun ”

“Naparsın karan beni yine döver misin ,bir şeylere mi zorlarsın, evden mi kovarsın naparsın” diye

bağırdığımda sinirle yanımda ki Arabanın üst kapı kısmına yumruk attı Gözlerimi açıp kapattığımda sinirle bana bakıyordu Hastanenin kapısından çıkıp giden Sedat beyle gözüm oraya döndü oda bana bakıyordu kendime gelerek gözlerimi karana çevirdim baktığım yere bakıyordu sinirle geri çekilip ellerini saçlarına attı ve kafasını iki eliyle sıktı

“Ben yoruldum karan çok yoruldum anlıyor musun, evet sen kazandın evet sen haklı çıktın bizden bir halt olmaz , boşanalım sende rahatla bende, hem zaten dediğin gibi senin benim gibi biriyle işin yok ,bak hayatına beni de rahat bırak”

diyerek daha fazla uğraşmak istemediğim için arabaya binip kemerimi taktım Oda arkamdan arabaya binerek arabayı çalıştırdı ve hiç konuşmadan eve kadar sürdü yol boyu ne o konuştu ne ben Konağa geldiğimizde hızla inerek mutfağa gittim ve bir bardak soğuk su doldurup içtim Karanda merdiven seslerinden anladığım kadarıyla odaya çıkıyordu ben önce Leyla’nın odasına giderek kapıyı çaldım kapıyı duymayınca el mecbur yavaşça içeri girdim uyuyorduYanına yaklaşarak hafifçe seslene seslene uyandırmaya çalıştım evet sadece çalıştım çünkü asla uyanmıyordu, ya uykusu çok ağırdı yada çok yorgun olduğu için böyle yatıyordu Daha fazla uyandırmayınca daha da sarsarak uyandırmaya çalıştım

“Leyla kalkman lazım uyansana kızım yaa”

dediğimde gözlerini aralayarak bana baktı ve doğrularak“Noldu hanımım gece gece kötü bir şey yok inşallah”

“Yok yok da şey kazım beyi kaldırman gerek”

“Babam mı neden noldu ki”

“Bir şey yok Leyla ya benim onunla acil konuşmam gerek haşmet baba söyledi”

“Tamam sabah söylerim”

“Sabah olmaz şimdi”

“Şimdi mi”

“Ya kızım evet Allah Allah kalksana artık git uyandır hadi acil diyorum”dediğimde hızla ayağa kalktı bende onunla birlikte odadan çıktım Ve mutfakta kazım beyi bekledim
Üstü giyinik elleri önünde hafif uykulu şekilde geldi kazım abi ,Leyla babasına çok benziyordu yüz olarak

“Buyrun hanımım beni istemişsiniz”

“Kazım abi gece gece rahatsız ettim kusura bakma”

“Estağfurullah hanımım dinliyorum”

“Hanımım değil avjin ,Leyla’yla aynı yaştayım ben”

“Ama olmaz ki bi duyan olsa-“

“Ben hanımım demeni istemiyorum”

“Peki avjin kızım dinliyorum”

“He evet şey diycektim , beni haşmet baba gönderdi uyandığında konuştuk ,beni çiftlik evine götürüceksin 2 hafta kadar orda kalıcakmışım kimse bilmeyecekmiş öğrenmiycekmiş eksikleri de sen halledicekmişsin bir tek o yokken sen halledermişsin”

“Haşmet ağam dediyse başım gözüm üstüne , ne zaman gitmek istiyorsunuz”

“Şimdi”

“Şimdi mi “

“Evet ben bi valiz hazırlıyım hemen çıkalım”

“Bu saatde çiftlikte yiyecek yoktur yarın bir kere de giderdik”

“Önemli değil ben burdan bir şeyler alırım siz getirene kadar”

“Peki nasıl isterseniz ben arabayı hazırlıyım,anahtarları alıyım” diyerek gitti bende hızla yukarı çıkarak odaya girdim karan banyodaydı o çıkmadan halletmem gerekiyordu

Hızla bir valizin içine elime gelen elbise pijama gecelik iç çamaşırı diş fırçası makyaj malzemeleri bakım ürünlerim tarak şarj aleti resim eşyalarımı koyarak kapattım hepsini resmen içine fırlatmıştım hızlı olucam diye,aşağıya mutfağa indim,

atıştıracak ve hızlı pratik şeyleri poşete koyarak
Valizi ve çantamı alarak hızlı hızlı araca ilerledim ve konaktan ayrıldım Valizi kazım abinin getirdi aracın arka koltuğuna koyarak öne oturdum ve yol
boyunca sessizce camdan dışarıyı izledim

UMARIM BEĞENİRSİNİZ LÜTFEN YORUM VE BEĞENİLERİNİZİ EKSİK BIRAKMAYIN ÇÜNKÜ SİZ YORUM YAPTIKÇA KİTABI ONA GÖRE KAFAMDA AYARLIYORUM SİZİ SEVİYORUM LÜTFEN HESABIMI TAKİP EDİN ✨🥰