Elif denizin kenarında yürürken yıllar önce kaybolan anılar birer birer canlanmaya başlıyordu gözleri dalgaların yumuşakça sahile vurduğu ritmi takip ediyordu tıpkı çocukken yaptığı gibi havanın serinliği burnuna denizin tuzlu kokusunu getirmişti bu kokunun her zaman ona bişeyler hatırlatacağını bilmede ne olduğunu bir türlü çözemedi bir zamanlar burada bu sahilde emre ile el ele tutuşmuş kalp atışlarını birbirlerinin göğüslerinde duymuşlardı o günleri hatırladıkça yüzünde istemsiz bir gülümseme belirdi ama aynı gülümseme o zamanlar yaşadığı acılarında hatırlatıyordu geçmişin izleri denizin mavisinde kaybolmuş gibiydi sahilde yürürken bir siliüet fark etti uzaktaki adam denize bakan bir şekilde duruyordu gözleri ilk onu gördüğünde hissettiği tanıdıklıkla dolmuştu yıllar sonra yeniden karşına çıkması kalbinde bir boşluk oluşturmuştu o tanıdık ses o tanıdık yüz ........Emre daha fazla düşünmeden adımlarını hızlandırdı geçmişin yükleriyle yüzleşmek zor olacaktı ama belkide herşey burada bu denizin kenarında başlamalıydı