O, geçmişimin acısı buradaydı...

Beni o kurtarmıştı...

Karaca tam karşımdaydı, ben bagajda olduğum için bana yukarıdan bakıyordu.

Etrafıma baktığımda bir otoparkta olduğumuzu görünce pek de şaşırmadım açıkçası.

Fakat Karaca'nın beni kurtarması? Kesinlikle bunu beklemiyordum...

Tabii ki her yer de kan vardı.

"Amacın ne Karaca?"

"Onu sana sormalı, Zambak."

Bagajdan inip tam karşısında durdum.

Aramızda ki boy farkı nedeniyle bana yukardan bakmaya devam ediyordu.

Acaba fazla mı tepki verdim diye düşündüm ama hayır, o benim geçmişimdeki biriydi.

Ve geçmiş bana hep acı veriyor...

Bunu tekrar yaşamak istemiyorum!

"Beni rahat bırak Karaca!"

"Hiçbir şey düşündüğün gibi değil Beren!" Diye çıkıştı aniden.

Bunu beklemediğim için donakalmıştım.

İşte yine olmuştu, geçmişim canımı yakmıştı.

Hep böyle olucak, geçmişim hep canımı yakacak...

"Beni rahat bırak."

"Beren önce sakin ol ve beni dinle, lütfen..."

"En fazla ne diyebilirsin? Sen sadece geçmişimsin!"

"O zaman izin ver şimdin ve geleceğin olayım Beren, lütfen."

İşte bu cümle şaşırmam için yeterli olmuştu...

Geçmişim geleceğim de olabilir miydi? İmkansızdı. Benim için imkansızdı.

Geçmişinden kaçan birinin geleceği olabilir miydi ki? Olamazdı.

"Sen geçmişsin Karaca, ve ben geçmişten kaçıyorum. Asla geleceğim olamazsın."

"Nereye kadar kaçabilirsin? En sonunda yüzleşmek zorunda kalacaksın Beren! Peki o gün geldiğinde ne olucak? Onca yükün altından kalkabileceğini mi düşünüyorsun? Onca gerçek seni boğarken sana ne olucağını hiç mi düşünmüyorsun?.."

"Ben..." Sessiz kaldım. Diyecek bir şey bulamadım, zaten ne diyebilirdim ki?

"Bilmiyorsun, ne yapacağını bilmiyorsun ve bu sebeple kaçıyorsun."

"Bu seni ilgilendirmez Karaca."

Karaca'nın konuşmasına izin vermeden onun yanından geçip otoparkın çıkışına doğru yürümeye başladım. Arkama baktığımda Karaca gitmişti. Bu kadar hızlı bir şekilde ortadan kaybolması beni şaşırtmıştı.

Biraz daha yürüdükten sonra otoparkın çıkışına varmıştım. Buranın bu kadar sessiz olması beni germişti. Kaçırıldıysam burada illa ki birileri olmalıydı değil mi?

Karaca hepsini öldüremezdi, bu imkansız olurdu. Otoparkın çıkışındaydım ama kapı kapalıydı. Güvenlik kulübesi boştu ve kapısı aralık duruyordu. İçeri girdim.

Kapı uzaktan kontrol ile hem içeriden hem dışarıdan açılabiliyordu. Kamera görüntüleri dışardaki kulübenin de boş olduğunu gösteriyordu. Bu tuhaftı.

Kulübenin içinde ki çekmeceleri kurcalamaya başladım. Bir silah bulduğumda sırıttım. Şarjör kontrolü yaptım, boştu. Mermi de illa ki buradadır diye düşünerek çekmeceleri kurcalamaya devam ettim.

Kulübe de bakmadığım çekmece kalmamıştı, hiçbirinde mermi yoktu. Pes ederek silahı aldığım yere bıraktım ve falçatamı elime aldım. Kapıyı açan küçük butonu gördüğümde içimde tuhaf bir his vardı. Derin bir nefes aldım ve butona bastım sonra da kulübeden çıktım.

Çıktığım gibi kolumdan tutuldum ve kulübenin yan tarafına çekildim. Bir el ağzımı tutarken diğer bir el omzumu tutuyordu. Kulübe ile duvar arasındaki geniş aralığa çekildim. Tam falçatamı kullanacaktım ki ağzımdaki el sağ kolumdan elime kaydı ve falçatamı aldı!

Bunu yapan kişiyi görmek için başımı çevirdiğimde yüzünde peçe olan birini gördüm. Peçesinde bir kuzgun işareti vardı.

Ona baktığımı fark ettiğinde bakışları beni buldu. Kafasındaki kapüşondan tam seçemesem de kahveye çalan gözleri vardı. Falçatamı bana uzattığında şaşırdım.

"Kimsin?" Diye fısıldadım.

"Önce al şunu." Diye tersledi beni.

Gözlerimi devirip falçatamı aldım ve cebime attım. Bana uzattığı silahı görünce şüpheyle ona baktım.

"Almıyacaksan benim olur." Dediğinde silahı saniyesinde elinden aldım. Şarjörü doluydu.

Boşluktan otopark tarafına baktım, bir kaç adam ellerinde silahlarla etrafa bakınıyordu. Arkamda ki çocuğa döndüm.

"Bunu nasıl bildin?"

"Kameraların görmediği kör noktadaydılar"

"Dışarıda da adamın var yani?"

"Takım liderim."

"Sen bir İntikamcı mısın?"

"Hayır, Öldürücüyüm Kanlı. Ve merkeze döndüğümüzde sende bizden biri olacaksın. Şimdi sessizce ilerle." Diyerek otoparkın çıkışı işaret etti.

Onu onaylayıp aralıkta yürümeye başladım, o da peşimdeydi.

Otoparktan sağ salim kaçtık ve ana yola yakın bir yerde durduk.

"Neden durduk?.."

"Birini bekliyoruz, birazdan gelir."

O esnada siyah doblo bir araç bize doğru yaklaşmaya başladı.

Bakalım bu yolun sonu nereye varacak...