Hazırlanıp odamdan çıktım ve onların yanına gittim. Açıkçası biraz gergindim, sonuçta beni neyin beklediğini bilmiyordum. Kendimi kanıtlayamazsam neler olucağını da bilmiyordum. Büyük ihtimal ekipten atılırdım ki bu benim bütün planlarımı alt üst eder!

Ama yapabilirim, değil mi?.. Ah sanırım baştan kaybettim...

"Hazır mısın Beren?"
Dedi Melisa alaycı bir ses tonuyla, cidden bu kızda bir şeyler vardı.

"Ben hep hazırımdır."
Sesim istemsizce fazla kesin ve sert çıkmıştı, yandım ben...

"Madem öyle,"
Kapıya yürüdü. Hiç hazır değilim ben!

"Gel hadi, ne duruyorsun?"

Derin bir nefes aldım ve kapıya doğru yürüdüm. Kayra hemen arkamdaydı. Kapıdan çıktık ve asansöre doğru ilerledik.

Asansöre bindiğimizde Melisa, -1'e bastı. İkisinin de ellerinde bir kart vardı. Kartlara dikkatli baktığımda Melisa'nın kartında geyik, Kayra'nın ise kuzgunu temsil eden bir sembol vardı. Bu semboller onların peçesinde de vardı...

☽☽☽

Asansörün kapıları açılınca bizi bomboş bir koridor karşıladı. Melisa önden giderken ben onu takip ediyordum, Kayra ise hemen arkamdaydı.

Biraz ilerledikten sonra önümüze tamamen camdan oluşan bir kapı çıktı, şifre veya kartla açıldığı belliydi. Anlaşılan ellerinde ki kart bu işe yarıyordu.
Melisa kendi kartını duvarda ki cihaza okuttuğunda kapı açıldı. Kayra önden geçerek gözden kaybolduğunda Melisa ile kapıda duruyordum.

"Ne o, korkuyor musun yoksa?"
Dedi Melisa. Bu kız gerçekten beni sinir ediyordu.

Cevap vermeden yanından geçtim ve içeri girdim. İçerisi baya kalabalıktı ve çoğu kişinin üstünde kan vardı.

Burası geniş bir alandı, tellerle çevrelenmiş kafese benzeyen yerler vardı. Aslında birebir kafes diyebiliriz. Bu kafeslerden bazılarında dövüşenleri gördüm, hepsi oldukça yetenekliydi. Karşıma onlar gibi biri gelirse hiç şansım yoktu.

Ben bakınmaya devam ederken Melisa yanıma gelmişti.

"Bu taraftan, senin rakibin onlar değil."

Ah harika, daha kaç kafes vardı ki burada?

Melisa'yı takip ettim, diğer kafeslerden uzakta başka bir kafesin önünde durduk.

"İşte rakibin, ikinizde eşitsiniz. Yeni Öldürücü adayısınız, kafeste üç turunuz olacak. Üç turun sonunda kazan kişi Öldürücü olucak, kaybeden ise İntikamcılara geri girebilmek için başka bir turda dövüşecek."

Kafeste ki rakibimi inceledim, benimle aynı yapıya sahip gibi duruyordu.
Melisa kafesin kapısını açtığında bende içeri girdim.

"Merhaba, ben Leyla. Güzel bir maç olması dileğiyle."

Ona döndüm, gülümsüyordu. Bende gülümsedim.

"Beren, memnun oldum. Başarılar."

"Sana da."

Bir görevli gelip bize kuralları söyledi. Maç boyunca üstümüzde silah bulundurmamız yasaktı. Ayrıca rahat bir dövüş olmasını istedikleri için ayakkabılarımızı çıkarmamızı söylediler. Kızı öldürmem gerekse son şansım olan ayakkabılarım da böylelikle gitmişti. Üstümüzde ki tüm silahları bıraktıktan sonra tüm görevliler kafesten çıktı ve bir hakem içeri girdi. Kafesin etrafı şimdiden kalabalıklaşmıştı.
İkimiz de saçlarımızı topladık ve pozisyon aldık. Hırslı birine benziyordu.

Başlarken bilerek zayıfı oynamaya karar verdim. İlk turu onun kazanması için hamlelerine karşılık vermedim ve evet, ilk turu o kazandı.
Melisa'ya baktığımda gülümsüyordu, anlaşılan kaybetmem onu mutlu etmişti. Artık ona güvenmemem gerektiğine emin olmuştum.

"İkinci tur, hazır ve başla!"
Hakem bunu söyleyip kenara çekildiğine yine hazırdık. İlk hamleyi yapması için ona bir şans verdim.

Yüzümü hedef alarak bir yumruk attığında onun bileğini sertçe kavrayıp öne çektim. Bunu beklemediği için dengesini kaybetti ve öne savruldu.
O yere düştüğünde sırtına bir tekme atarak onu yüzüstü yere yatırmıştım. Ayağım ile sırtına baskı uyguladım. Dönüp ayak bileğimi tutmaya çalışıyordu.
Bu kez eğildim ve dizimi sırıtına dayadım. Elimle saçını tuttum ve kafasını kaldırdım.
Sonra kulağına fısıldadım.

"Pes et."

"Asla!"

Fazla inatçıydı ama hafiften almaya karar verdim. Kafasını bırakıp kolunu tuttum ve sırtında sabitledim. Kolunu sertçe çektiğimde acıyla inledi.

"Pes mi?"

"Hayır!..

"Sen bilirsin."
Dedim ve kolunu daha sert çektim. Kurtulmak için her hareket ettiğinde daha sert çektim.

Öyle ki en sonunda kolundan bir ses geldi, sesle aynı anda kendisi de acıyla haykırdı.
Onun kolunu kırmıştım.

"Pes! Pes ediyorum!"
Diye bağırdığında onu bıraktım ve kenara çekildim. Durumu eşitlemiştim, tek sorun onun kolunu kırmış olmamdı.

Hakem yanımıza geldi ve Leyla'ya dönerek konuştu.

"Devam edebilir misin?"

"Hayır!"
Bana öyle sinirli bakıyordu ki.

"Durum berabere, senin yerine son tur için dövüşecek başka birini seçmek ister misin?"

"Evet, seçimim şurada ki."
Diyerek birini gösterdiğinde hakemle oraya baktık. Kafesin dışında bizi izleyen, benden biraz büyük duran birini seçmişti. Açıkçası benden daha güçlü duruyordu.

İşte şimdi bittim ben...

Hakem kafesin kapısını açarak onu içeri aldığında Leya kafesten çıktı.

"Beren, yeni rakibin Aylin. Son tur, kazanan Öldürücü olucak. Yerlerinize!"

İkimizde yerimize geçtik.

"Hazır,"

Ve pozisyon aldık.

"Başla!"

Hakem aradan çekildiğinde gözlerimi ona kenetledim.
Benim hamle yapmamı bekliyordu, hayatta yapmam! Yapayım da iki saniyede yere serileyim, yok kalsın.

En sonunda sabrı tükenmiş olucak ki ilk hamleyi yaptı. Çelme takmaya çalışsa da geri çekilerek kurtuldum. Anlaşılan pek sabırlı değildi.
Bende onun sabrını sonuna kadar sınarım.

Dikkatle onu izliyordum, çok geçmeden ikinci hamlesi geldi. Yüzüme savurduğu yumruk ile kendimi sol tarafa çektiğimde alttan attığı çelmeyi görmediğim için sırt üstü yere düştüm. Kalkmak için hareket edecekken dizini karnıma dayadığında acıyla yüzümü buruşturdum, nefes alamadığımı hissediyordum ama sonuna kadar direnmeye kararlıydım.

"Ölüceksin."
Dedi kulağıma yaklaşarak.

"Son nefesime kadar direnmeye hazırım."

Bunun üzerine bir eliyle boğazımı kavradı ve sıkmaya başladı.

"Pes et."

"Ölsem de pes etmem."

Nefes alamıyordum, etraf kararmaya başlamıştı.

"Bunu görücez."
Dediğinde gülümsüyordu. Cebinden çıkardığı şeyi boğazıma bastırdı. Boğazımda bir acı ve sıcaklık hissettim.

Yavaş yavaş etrafımda ki sesler kesiliyordu.

"Beren!"
Gözlerim kapanırken onu gördüm. Endişeyle bana bakıyordu. Son duyduğum seste o olmuştu...