Başlama tarihi alayım lütfenn;

Bölümdeki kürtce şarkı ve anlamı multimedyada:))

1.BÖLÜM

◇YÜREKTEKİ UMUT◇

Odamın Penceresinin kenarında oturmuş ellerimi bacaklarıma sarmış oturuyordum Mardinin ıssız sokaklarındaki soluk ışıklarına bakıyordum bazı evlerin ışığı yanıyorken bazı evler karanlığa gömülmüştü kim bilir o dört duvarlar arasında ne acılar ne çaresizlikler yasanıyordu.

Sahi her dört duvara ev diyebilir miydik?

Dört duvarı olan her yer ev miydi?

Değildi.

Bazı evler vardır her ne kadar dört duvarı bir çatısı olsa dahi soğuktur üşürdünüz bazı dört duvarlarda vardır ki içinizi ıstırdı belki ev soğuktur ama siz üşümezdiniz.

Ben üşüyordum hiç olmadığı kadar 10 senedir hep üşüyordum.

Kafamdaki düşünceler ile birlikte göz yaşlarım ve dilimdeki bir şarkının sessiz mırıltısı odamın duvarlarına çarpıyordu.

Sessizdim her zamanki gibi hem dilimdeki hem de gözümdeki yaşla sessizce dışarıyı izliyordum düşünceler kafamın içinde sinsi bir yılan misali dolanıp duruyordu.

Ax û eman, êş û derdê vê dinyayê

Çendî ez kuştim

Çendî ez kirime vê belayê

Şarkı sözleri ağzımdan çıktıkça içim yanıyordu.

Yorulmuştum ağlayışlarım gibi şarkı sözlerı dudaklarımın arasından sessiz bir fısıltı gibi akıp gidiyordu.

gözyaşlarımın sessizliğinde boğuldukça boğuluyordum.

Ölmüyordum sadece çırpınıyordum.

Çi dinyake pûç û vala

Ax eman, eman eman

Atamadığım çığlıklarım dilimdeki şarkıda zehir gibi akıyordu.

Bilirdim, bu şarkıyla zehrim akmasa içimde birikip beni öldürüp süründürecekti.

Brîndar kirim

Ez pîr kirim vê zeriyê

Hişê min dibir

Gava ew çû wê bêriyê

Kaderin yazgısı acımasızca beni bu hayatta yerden yere savuruyordu.

Amcam büyük bir aşiretten biriyle evleneceğimi söyledi adamın eşi vefat etmiş 48 yaşında eşinin ölümünden hemen sonra bir evlilik daha yapmış evlendiği kadının üzerine kuma gidecekmişim bunu duyunca kanım dondu damarlarımda korku kol gezdi. Ölürdüm de yapamazdım.

Hayat her zamanki gibi oyunu süründürmekten yana kullandı.

Karşı çıktığımda ise bana gösterdiği şiddet ile yine susmayı öğretti. Ben zaten hep susardım bu öğretilmişti bana.

Evîndar im

Dîtina te ji min re keder e

Hêvîdar im

Dilê min tu bibî ji xwe re

Şarkıyı söyledikçe dudağımdaki yara sızlıyordu.

'Şirketimizin geleceği için' demişti.

Şirketinin geleceği için beni yakmayı göze almıştı.

Ben daha 19 yaşındayım diye haykırdım bu gerçeğin kulaklarından yankılanmasını utanmalarını istedim.

'19 sene bakıp büyütmüşüz turşunu mu kurucaz' dediklerinde ise haykırışlarıma sağır olduklarını anladım.

Yalnızdım.

10 senedir olduğu gibi yorgundum omzumdaki yükler ağır geliyordu.

Pencereden gözlerimi almadan başımı kollarıma yaslayıp sabaha kadar mardinin sokaklarını izledim.

Belki bir gün tutunduğum umudum yüzüme gülerdi.

Güler miydi?

🙂🙂🙂

"2 gün sonra istemeye gelecekler Dilşa bilirsin demi?" diyen yengemin şiveli sesi ile salatayı kesen elimdeki bıçak ile anlık bir duraksadım.

Hayır bu kadar erken olamaz değil mi?

Bakışlarımı yengeme çevirdim mutfak masasında oturmuş üstündeki sabahlığı ile önündeki çerezleri yiyordu erkenciydi bu gün.

"Bu kadar erken mi?" Dedim korku dolu bir ses ile.

"Ya ne olacaktı adamlar gelinlerini bir an önce istiyor" diyerek acımasız sözlerini sarf etti.

"İstemiyorum bunu yapmayacağım o adamla evlenmeyeceğim." Dedim

Yengemin keyifli gülüşü yerini ciddi bir yüze verdi.

"Ne sandın Dilşa ömür boyu bu konakta kalacağını falan? Sana uygun ne görüldüyse o olacak." Ayağa kalkıp hamileliğinden dolayı belirginleşen karnı ile kapıya doğru yürüdü. İlk Amcamın eşiydi uzun zamandır çocukları olmuyordu yıllar sonra hamile kalmıştı.

"Başını önüne eğ ve denileni yap sana sahip çıkıcak kimse yok ezilirsin." Son sözlerini söyleyip mutfaktan çıktı.

Hipnoz olmuş gibi gözlerim yerden kalkmıyordu elimdeki bıçağı tüm gücüm ile sıkıyordum.

Ölürdüm de evlenmezdim o adamla dayanamazdım. İlk karısı merdivenlerden düşerek vefat etmiş. Şimdiki eşine ise şiddet uyguladığı söyleniyor. Bunu yengemle amcam konuşurken duymuştum.

Gücümün çekildiğini hissetim elimdeki bıçak güçsüzce elimden kayıp yere düştü göz yaşlarım akmak için an bekliyordu.

Yavşça mutfak dibine çöküp göz yaşlarımı serbest bıraktım. Dayanamıyordum artık iyi değildim.

İntiharı defalarca düşünmüştüm fakat ne zaman intiharı düşünsem Allah korkusu içimi sarıyordu. Rabbimin karşısına böyle büyük bir günah ile çıkamazdım.

Umud etmekten yorulmuştum.

hıçkıra hıçkıra ağlamamak için zor tutuyordum kendimi.

Bi evim yoktu.

Bir ailem yoktu.

Beni seven yoktu.

Ben neden vardım ki?

Bu konak yıllardır cehenemim olmaktan öteye geçemedi.

Tek sığınağım, şu koca konakta bir kaç kişiydi .

Gül yengemin mutfaktan girip yanıma koşması ile ona baktım.

Gül yengemle birbirimizi çok severdik ama onun da bu kara yazgım için elinden bir şey gelmiyordu.

Hüzünlü gözler ile bana bakıp yanıma oturdu.

Elime uzanıp elimi tuttu.

"Dilşam yapma böyle dünden beri gözüme bir damla uyku girmedi seni düşünmekten sabaha kadar bir çıkış yolu aradık amcan ile ama yok napıcam bilmiyorum biz bu kadar çaresizken seni..." derin bir nefes verip başını eğdi " seni düşünemiyorum bile bu resmen vicdansızlık"

Haklıydı vicdansızlıktı zaten bu evde arkamda duran bi Gül yengem bir de Serhat amcam vardı. Serhat en küçük amcamdı ailem vefat ettikten sonra her daim arkamda olup liseyi bitirmemi sağlayan da oydu.

"Yenge ben evlenmek istemiyorum, korkuyorum ölürüm de evlenmem yenge yapamam" dedim artık hıçkırıklarıma engel olamazken başımı omzuna yaslayıp içimde biriken zehri göz yaşlarım ile bir bir akıtmaya başladım.

Hiç bir şey demedi usul usul saçlarımı okşadı.

Derin bir nefes alıp vererek uyuşuk bir şekilde ayağa kalktım.

Ben Dilşa Kıraç hayatım ne kadar iğrenç olursa olsun ayağa kalkıp güçlü olmak zorundaydım.

Tezgahtaki musluğu açıp yüzüme biraz su serptim.

Yengem yerdeki bıçağı alıp tezgaha koydu.

"Sen git dinlen istersen bir şey derlerse ben hallederim."

Burnumu çektim "olmaz yenge odaya gidrsem düşünürüm düşünürsem deliririm." Dedim

"Hayırlı sabahlar" diyen Sultan teyzenin sesi ile kapıya döndük.

Bizi görünce "Dilşa gene ağladın mı sen kuzum" dedi

Evin yıllardır hizmetlisiydi bu konaktakı zamanları çok eskiye dayanırdı yaşını geçmiş olsa dahi hâlâ burda çalışmaya devam ediyordu bu konağın bir üyesi gibiydi herkes tarafından saygı duyulan birisiydi.

Üstünde dışardan yeni geldiği belli olan kıyafetler vardı.

Genelde dışarı çıkan biri değildi hatta hiç çıkmazdı ama bu bir haftadır her sabah düzenli bir sekilde dışarı çıkıp geliyordu. Nereye gittiğini sorduğumda ise rahmetlinin mezarına derdi.

Bir kızı vardı benden 3 yaş büyüktü. Ela kızı İstanbul da tıp kazanmıştı arada buraya geliyordu. Birbirimiz çok severdik. Onun da yeri benim için ayrıydı fakat derslerinin yoğunluğundan dolayı pek görüşemiyorduk.

Üniversite içimde hep ukte kalacak bir hayaldi...

Bu bir haftadır olduğu gibi geldiğinde yüzünde güller açıyordu ama beni görünce yüzü düştü.

Yanımıza gelip ellerimi ellerinin arasına alıp tebessüm etti "kızım ne diye üzersin kendini Allahtan ümit kesilmez dilerim Rabbim seni bu beladan kutarır. Merak etme vardır her şerde bir hayır sen Allaha güven." Diyerek kollarını bana dolayıp sarıldı.

Bende ona sıkıca sarıldım ne zaman Sultan teyzeye sarılsam annem buradaymış yanımdaymış gibi hissediyordum. Ağlamamak için üstün bir güç sarf ettim.

Kendime gelmem gerektiği konusunda kendime telkinlerde bulunduktan sonra kendimi ev işleri ve mutfağa bıraktım. Bir kaç saat sonra evin diğer çalışanları geldi.

Sabah 6 da uyanıp kahvaltıya hazırlık yapıyordum Sultan teyze bana yetişirse yardım ediyordu yetişmezse kendim hallediyordum 8 buçuk gibi diger çalışanlar geliyordu sonra ev ahalisi uyanıyordu.

Ben çoğunlukla mutfakta yerdim ne zaman o masaya gidip yesem yediklerim zehir zıkkım olurdu çünkü.

Kendimi işlere verip günün bir an önce düşünceler kafamı kemirmesin diye çalışmaya başladım.

İçimdeki ufak umut kırıntısına tutundum.

😌😌😌

Selammm ilk kurgum hatam varsa affola bu ilk bölümdü asıl olaaaayy önümüzdeki bölümlerde

Eh

ehhehehehehe

Mükemmel bir kurgu sizi bekliyor canlarım hepinizi okumaya davet ediyorumm.

İnstegram hesabımı takip etmeyi unutmayın teşekkür ederimm

Ig: aleynaasil0

💕💕💕

Öpücüklewrr💋

09.03.24