Bir insanın güveneceği bir sırdaşının olması ne güzel bir duygu değil mi?

Beril'den;

Arabadan inip Almila'nın evinin önüne doğru yürüdüğümde derin derin nefesler alıp vererek sonunda kapının önüne gelmiştim ve sert bir şekilde kapıya vurmuştum.

Bir süre bekleyip sabırsızlanırken, kapının açılmaması üzerine bir kez daha sert bir biçimde vurmuştum.

Kapı sonunda tanıdık bir yüz tarafından açılırken "Ne oluyor Beril kızım?" Demişti Ayfer abla panik içinde.

"Şimdilik bir şey olmadı Ayfer Abla'cım ama biraz sonra olacak!" Diyerek yanından geçtiğimde, içeri girerek merdivenlerden yukarı çıkmıştım.

Merdivenlerden çıkıp Ceyda'nın odasına yöneldiğimde kapıyı çalma tenezzülünde bile bulunmayarak içeri girmiştim ve direk olarak yatakta uyuyor olan Ceyda'ya bakmıştım.

Sinir kat sayım daha fazla artış gösterirken "Ceyda!" Dedim çıkabilecek tüm yüksek sesimi kullanarak.

Tam yanına ilerleyip "Ceyda kalk!" Dediğimde elimi kol kısmına dokundurmuştum.

"Ne oluyor ya!" Diyerek çatallaşmış bir ses ile bana baktığında "İnsana evinde bile huzur yok!" Demişti.

Dalga falan mı geçiyordu?

"Bugünden sonra bir evin kalırsa huzur bulursun Ceyda'cım!" Alayla karışık sinirli bir ses ile cümlemi kurarken "Ne saçmalıyorsun sen Allah aşkına!" Dedi yataktan doğrularak.

"Saçmalamak mı?" Dedim gülerek."Sen saçmalamayı biraz sonra göreceksin!"

Ceyda'yı kolundan tutarak yataktan hızlı bir hamle ile kaldırdığımda "Yavaş olsana Beril!" Dedi kolunu benden kurtararak."Canımı yakıyorsun!"

"Canının yanması umrumda bile değil Ceyda!"

Bağırarak kurduğum cümle ile Ceyda'ya baktığımda "Şimdi ne yapıyorsun biliyor musun?" Dedim soru sorar bakışlarımı Ceyda'ya yönlendirerek."Kıyafetlerini topluyorsun ve bu evden defolup gidiyorsun!"

"Ne?" Yüzündeki şaşkınlık böyle bir şey beklemediğini açıkça belli ederken "Ne saçmalıyorsun sabah sabah Beril!" Demişti ters bir ses ile."Ne bavulu? Ne gitmesi?"

"Hemen size açıklamaya yapayım tabii hanımefendi." Cümlem ile Ceyda göz devirdiğinde ellerini birleştirerek dinlemeye başlamıştı.

"Dün Almila ile konuştum Ceyda'cım" dedim bende onun yaptığı gibi ellerimi birbirine bağlayarak."Döndüğünde seni bu evde istemiyor.Bu yüzden eşyalarını toplayıp gidiyorsun.Hemde hemen!"

"Döndüğünde mi?" Demişti cümlemi garipseyerek.

Bu cümlesinin üstünde fazla durmazken "evet canım!" Demiştim alayla."Döndüğünde."

Sinirle bana bakarken "Hiçbir yere gitmiyorum!" Demişti bağırarak."Almila'nın beni bu evden kovma gibi bir hakkı yok!"

"Bu ev Almila'nın!" Cümlemi vurgularken

"Yani, bu evden seni kovmaya hakkı var.Bunu çok iyi biliyorsun" demiştim.

"Sen Almila'nın koruması ya da kölesi misin?" Beni baştan aşağıya süzerken "Almila'nın bir dediğini iki etmiyorsun da!"

İmasına gülüp geçerken "Almila benim en yakın arkadaşım Ceyda!" Demiştim."Dostum, sırdaşım,kardeşim.. kısacası her şeyim.Sen bunu anlamazsın."

"Anlamakta istemiyorum!" Yatağa otururken "Ayrıca tekrar söylüyorum Beril..." demişti bana dönerek."Ben hiçbir yere gitmiyorum!"

"Sen öyle san!"

Ceyda'yı kolundan tutarak odadan dışarı doğru sürüklemeye başladığımda "Ne yapıyorsun sen Beril?" Dedi kolunu kurtarmaya çalışarak.

"Seni bu evden atıyorum Ceyda! Olan bu işte.Şu an sanırım kavrayamıyorsun ama kendini kapının dışında bulduğunda beynin çalışır!"

"Beril beni bu evden kovmaya hakkın yok duydun mu beni? Bırak kolumu hemen!"

Bağırışları koridorda yankılanırken "Bırak dedim sana!" Demişti."Bebeğime bir şey olacak Beril.Bırak beni!"

Duyduğum şeyi idrak etmeye çalışırken durduğumda Ceyda kolunu elimden hızlı bir hamle ile çekmişti.

Eliyle kolunu ovuşturduğunda "Bebek mi?" Dedim tüm şaşkınlığım ile."Ne bebeği Ceyda?"

"Alp ve benim bebeğim."

Dediği kelimeyi idrak etmeye çalışırken "Ne saçmalıyorsun sen ?"Demiştim.

İnanmak istemiyordum.

Bu kadar ileriye gittiklerine inanmak istemiyordum!

"Saçmalık değil..." dedi geri geri gidip duvara yaslanarak."Hatırlıyor musun?" Dedi."Nişan gecesi Almila'ya söylememen için ısrar etmiştim sana."

Cevap isteyen gözlerle bana baktığında "Evet..."dedim."Bununla ne alakası var?"

"Ben o gün hamileydim Beril.Yani, o gün öğrendim hamile olduğumu."

Cümlesine kanım donarken "Siz ne iğrenç insanlarmışsınız!" Demiştim sinir ile bağırarak.

"Ne pislik insanlarmışsınız siz! Ama hayır..."demiştim kafamı iki yana sallayarak."Bir kere daha Almila'yı üzmenize izin vermeyeceğim! Bir kere daha arkadaşımın kalbini paramparça etmenize müsade etmeyeceğim duydun mu beni?"

Ceyda'yı kolundan tekrardan tutarak merdivenlerden aşağıya indirdiğimde "Beril, bence zorlama!" Dedi Ceyda rahat bir ses ile."Çünkü, ben bu evden gitmeyeceğim."

"Gideceksin!" Dedim bağırarak.

"Gitmeyeceğim."

"Gideceksin!" Dedim vurgulayarak."Hemde hemen!"

Ceyda tam bir şey söylecekken arkadan gelen ses ile bakışlarımı o tarafa doğru hızlıca yönlendirmiştim.

"Ceyda hiçbir yere gitmiyor Beril.Ceyda bu evde, benim yanımda kalmaya devam edecek." Nilüfer Teyze'nin kurduğu cümle ile şok geçirirken merdivenlerden inmeye başlamıştı.

Bakışlarımı Nilüfer Teyze'den çekip Ceyda'ya yönlendirdiğimde gülümsediğini görmem ile iyice sinirlenmiştim.

"Nilüfer Teyze ne diyorsun sen ?" Dedim şaşkınlığımı belli ederek."Ne demek hiçbir yere gitmeyecek?"

"Duydun beni Beril" dedi bana bakarak."Ceyda burada kalacak."

"Nilüfer Teyze sen Ceyda'nın yaptıklarını biliyor musun ?" Dedim."Tabii ya nereden bileceksin" demiştim gülümseyerek."Bilseydin eğer bizzat kendin kapıya koyardın! Bak Nilüfer Teyze, Ceyda..."

Lafımı keserken "Her şeyi biliyorum Beril!" Demişti.

"Nasıl yani ?" Dedim anlamayarak."E o zaman nasıl ol..."

"Hata..." dedi bana bakarak."Ceyda bir hata yaptı Beril ve çok pişman.Ben bunu görebiliyorum."

Sözlerinden ve bakışlarından ciddi olduğunu anlamıştım.

"Ne, Hata mı ?" Ne diyeceğimi bile bilemezken "Nilüfer Teyze sen buna nasıl hata dersin?" Dedim sinirle.

"Cahillik..." dedi Nilüfer Teyze kolumdan tutarak."Cahillik yaptı Beril."

"Sen kesinlikle iyi değilsin..." dedim kafamı iki yana sallayarak."Bu sen değilsin Nilüfer Teyze!" Kolumu elinden kurtarırken Ceyda'ya yönelmiştim.

"Ne yaptın sen?" Dedim bağırarak."Ne söyledin de zehirledin kadını?"

"Ben hiçbir şey söyledim Beril" dedi gözlerime bakarak."Yengem gerçekleri görüyorsa bu benim sorunum değil!"

"Sen bir şey yaptın!" Demiştim tüm eminliğim ile."Bir şey yaptın dimi?" Dedim kolundan tutarak."Ama bir kişiyi daha zehirlemene izin vermeyeceğim.Buna izin vermeyeceğim."

Ceyda'yı dış kapıya doğru sürüklemeye başladığımda "Defol" dedim kolunu hızlıca bırakarak."Defol dedim sana!"

"Beril!" Dedi Nilüfer Teyze bağırarak."Sen kimsin ki benim iznim olmadan birini evden kovuyorsun? Bu hakkı nereden buluyorsun sen?"

"Nilüfer Teyze.." dedim ona bakarak."Ben.."

"Evimden hemen git Beril!" Demişti bana sinirle bakarak."Hemde hemen!"

Parmağı ile dış kapıyı gösterirken "Ama Nilüfer Teyze..." cümlemi kurmama bile izin vermezken "Beril, kalbini kırmak istemiyorum!" Demişti."O yüzden lütfen git bu evden!"

"Kırdın zaten Nilüfer Teyze." Gözümden yaş düşerken "Daha fazlasına gerek yok!" Demiştim ve dışarı çıkarak kapıyı sertçe kapatmıştım.

Ben bu durumu Almila'ya nasıl söyleyecektim?

Nasıl anlatacaktım yaşadıklarımı?

Annesinin yaptığını nasıl dile getirecektim?

Almila'dan;

Yüzüme vuran güneş ile gözlerimi aralamıştım.

Yanımdaki saate baktığımda 13:20 olduğunu görmem ile yataktan kalkmıştım ve banyoya doğru ilerleyerek musluğu açmıştım.

Yüzüme soğuk su çarpıp ayılmayı beklediğimde biliyordum ki dün öğrendiklerimden sonra bu imkansızdı.

Yüzümü yıkayıp, dişlerimi fırçaladığımda musluğu kapatarak yüzümü havluyla silmiştim ve odaya geri dönerek üstümdeki kıyafetlerden kurtulup yenilerini giymiştim.

Üstümü giyip aynada saçıma çekidüzen verdiğimde odadan çıkmıştım.

Mutfaktan sesler gelirken aklıma istemsizce Barın gelmişti ve burukça gülümsemiştim.

Acaba şu an ne yapıyordu?

Mutfağın önüne geldikten sonra düşüncelerimden kurtulduğumda içeri girmiştim ve "günaydın " diyerek Beril'e tebessüm etmiştim.

"Günaydın kuzucum!" Beril de bana tebessüm ettiğinde "Nasıl hissediyorsun kendini daha iyi misin?" Demişti meraklı bir ses tonu ile.

"İyiyim..." demiştim kafamı sallayarak."Sen beni merak etme."

"Sen benim dostumsun Almila.Seni merak ediyorum ve etmeye de devam edeceğim."

Beril'e gülümserken "İyi ki varsın Beril..." demiştim tüm içtenliğim ile.

"Sende iyiki varsın canım dostum."

Bana gülümseyerek arkasını döndüğünde börek olan tabağı eline almıştı ve "Hadi geç sofraya" demişti eliyle masayı işaret ederek.

"Acıkmışsındır."

"Hemde nasıl acıktım anlatamam!" Dedim masaya doğru ilerlerken."Ellerine sağlık her şey mükemmel görünüyor."

"Afiyet olsun" dedi gülümseyerek."Hepsi senin için."

Masaya yerleştikten sonra tabağıma börek, domates, zeytin, peynir aldıktan sonra yemeye başladığımda "Makbule teyze nerede?" Dedim börekten bir parça ağzıma atmadan önce.

"Dün sen bana geleceğini söyleyince ona bugün gelmemesi gerektiğini söyledim" dedi."İzinde yani.Hatta biraz fazla izinde.Zaten çok yoruluyor.Bir süre izin kullansa onun için iyi olur."

"Anladım" dedim çay fincanını elime alırken.

"Annem nasıl? Umarım ilaçlarını zamanında almıştır Beril" dedim telaşla."Ah, geldiğimden beri her konu hakkında konuştum ama annemi sormayı unuttum" dedim elimi almıma götürerek."Nasıl böyle bir hata yaptım ben!"

Beril'in cümlem üzerine yüzünün değiştiğini gördüğümde "Bence annen için bu kadar endişelenme Almila" demişti soğuk bir sesle.

"Neden?" Dedim anlamayarak.

"Çünkü.." dedi elindeki çay fincanını masaya bırakarak."Eminim ki Ceyda ona çok iyi bakıyordur!"

"Nasıl yani? Ceyda ne alaka Beril?" Kaşlarımı çatarken "O evden hâlâ gitmedi mi?" Demiştim sesim hafiften yüksek çıkarken.

"Almila" dedi Beril bana bakarken.Yüzünde dünkü oluşan aynı ifade vardı.

"Hayır, hayır!" Dedim kafamı iki yana sallayarak."Yine bir şey oldu değil mi? Yine ve yine kötü bir şey oldu değil mi?"

"Almila, aslında Ceyda hâlâ sizde kalıyor."

Cümleyi birden kurması ile ona baktığımda "Nasıl sizde kalıyor Beril?" Dedim masadan kalkarak."Sen, onu evimden kovmadın mı?"

"Kovdum" dedi Beril de benim gibi masadan kalkarken."Kovdum ama annen izin vermedi Almila.Hatta izin vermemekle kalmadı suçluymuşum gibi beni evden kovdu!"Gözünden bir damla yaş düşerken"Beni kovdu Almila..." dedi.

"Bu nasıl olur!" dedim sinirden bağırarak.

"Annem onu nasıl o evden kovmaz! Annem onun yerine nasıl seni evden kovar ya!"

Aklım almıyordu.

Annem nasıl böyle bir şey yapabilirdi!

Nasıl o kızı o evde tutabilirdi?

"Bilmiyorum Almila..." dedi kafasını sağa sola sallarken."Bilmiyorum! Ben size gitmiştim Ceyda'yı o evden kovmak için.O arada annen girdi araya.Bağırdı, çağırdı onu kovamazsın dedi.Ben hiçbir şey anlamadım Almila.Bu davranışından hiçbir şey anlamadım.Birden beni kovdu.Onu değil... beni kovdu."

"Bu nasıl mümkün olabilir aklım almıyor benim!" Sinirle telefonumu alarak mutfaktan çıktığımda arkamdan Beril'in "Almila nereye?" Diye seslendiğini duysam da hiçbir cevap vermemiştim.

Kapının önüne gelip tam kapıyı açacakken Beril'in tekrardan seslenmesi ile ona bakmıştım.

"Almila, nereye gidiyorsun?" Demişti telaşlı bir ses ile.

"Anneme..!" dedim vurgulayarak."Anneme gidiyorum Beril."

"Almila, ilk başta bir sakin mi olsan?" Dedi kolumdan tutarak.

"Sakin olamam Beril!" Gözümden bir damla yaş düşerken "Sakin olursam kendime haksızlık etmiş olurum.Sana hakaret etmiş olurum!" Dedim bağırarak.

"Tamam, haklısın" dedi beni onaylayarak.

"Ama biliyorsun ki öfke ile kalkan zararla oturur Almila.Bu yüzden ilk başta sakin olman gerekiyor."

"Göreceğiz!" Demiştim kapıyı sertçe açarak."Kim zarar ile oturacak göreceğiz!" Evden hızlıca çıktığımda Beril'in arkamdan tekrardan "Almila" diye seslenmesiyle ona dönmüştüm.

"Efendim Beril?" Demiştim sinirle."Yine ne var?"

"Almila, bende seninle geliyorum" diyerek elindeki araba anahtarını salladığında."Hadi gidelim" demişti.

Tamam anlamında kafamı salladığımda Beril'in arabasına doğru ilerlemiştim.

Beril arabanın kilitini açtıktan sonra içine yerleştiğimde kafamı cama yaslayarak dışarıyı izlemiştim.

Beril arabayı çalıştırdığında sürmeye başladığında bakışlarını bana çevirmişti.

"İyi misin?" Demişti.

Meraklanmıştı ve bu sesinden belli oluyordu.

"Kendimi salak yerine koyulmuş gibi hissediyorum Beril..." dedim ona dönerek."Bu durumda nasıl iyi olunursa bende o kadar iyiyim işte."

"Sakın moralini bozma Almila." Bana dönerek "Sen hep iyi ol arkadaşım." Demişti."Ayrıca sakın kendini salak yerine de koyma.Duydun mu beni?"

Beril'e bakarak gülümsediğimde kafamı sallamıştım ve cam tarafına tekrardan dönerek yolu izlemeye devam etmiştim.

Kısa bir süre içerisinde evimin önünde geldiğimizde Beril birden durmuştu.

Eve doğru baktığımda gözlerimin dolması ile kendimi kötü hissetmiştim.

Kendi evime bir gün bu şekilde gireceğim hiçbir zaman aklıma gelmezdi.

Arabadan inip eve doğru ilerlediğimde Beril'de yanımdan yürümüştü.Hiçbir şey söylemese bile biliyordum ki bana destek oluyordu.

Kapıyı çalmadan önce Beril'e baktığımda burun bir tebessüm göndermiştim.

"Hazır mısın?" Demişti."Yüzleşmeye."

"Hazırım" diyerek kapının ziline bastığımda kapının açılmasını beklemiştim.

Kapı çok kısa bir süre içerisinde Ayfer Abla tarafından açıldığında beni görmesi ile sımsıkı sarılmıştı.

"Almila, nerelerdesin sen kızım? Bizi çok meraklandırdın! Neden hiçbir şey söylemeden gittin?"

"Buradayım işte Ayfer Abla" diyerek bende sımsıkı sarıldığımda Ayfer Abla'dan ayrılarak "Annem nerede?" Diye sormuştum.

Duygudan yoksun bir sesle Ayfer Abla'ya bakarken "Odasında kızım" dedi.

"Peki o nerede?" Dedim."Yani, Ceyda?"

"O da kendi odasında kızım" dedi Ayfer Abla.

"Dinleniyor."

Gülümsedim."Dinleniyor öyle mi?" Dedim ve merdivenlerden yukarı doğru çıkarak Ceyda'nın odasına ilerledim.

Kapıyı çalma gereksiniminde bile bulunmadan içeri girdiğimde Ceyda beni görmesi ile ayaklanmıştı.

"Almila?" Demişti bana bakarak.

Şaşırdığı sesinden bile belli olurken ismimi ağzından duymam midemi bulandırmıştı.

Hızlıca yanına ilerleyip sert bir tokat attığımda "Sen nasıl bir insansın ya? "demiştim bağırarak."Nasıl hâlâ ismimi o iğrenç ağzına alabiliyorsun? Sen nasıl hâlâ hiçbir şey olmamış gibi bu evde durabiliyorsun?"

"Bu evde durmak benim en doğal hakkım Almila."

Hiçbir şey olmamış gibi bana bakarken

"Sen..." dedim kafamı iki yana sallayarak."Ne yüzsüz bir insansın!"

"Eğer bu yaptığım şeye yüzsüzlük diyorsan evet yüzsüzüm Almila!"

"Şaka gibi ya!" Dedim Beril'e dönerek.

"Gerçekten şaka gibi" dedim."Sen bunu nasıl yaptın Ceyda?" Dedim tekrardan ona bakarak."Bunu bana nasıl yaptın?"

"Ben sana hiçbir şey yapmadım Almila!" Dedi bağırarak."Ben sana yanlış olan hiçbir şey yapmadım!"

"Ceyda, sen benim kuzenimsin ya kuzenimsin! Biz aynı evde büyüdük, aynı sofrada yemek yedik.Sen nasıl arkamdan iş çevirdin? Yüzüme baka baka bunu nasıl yaptın bana?"

"Ben arkandan iş çevirmedim Almila.Her şey açıktı zaten.Sen anlamadın." Cümlesini vurgularken "Alp seni hiçbir zaman sevmedi Almila" dedi."Hemde hiçbir zaman!"

Gözümden bir damla yaş düşerken "O senin yanından ayrıldığı zaman soluğu hep benim yanımda aldı.Benimle mutlu oldu" dedi.

"Yalan söylüyorsun" dedim kafamı sağa sola sallayarak."Yalan söylüyorsun!" Dedim ve bağırdım.

"Söylemiyorum" dedi."Söylemiyorum Almila."

"Allah ikinizin de belasını versin" dedim.

Sesim kısık çıkarken "İkinizden de nefret ediyorum!" Demiştim.

Gözlerim karnına kaydığında "Bebeğine acıyorum" dedim."Sizin gibi bir anne babaya sahip olacağı için o masum bebeğe acıyorum!"

"Bebeğimin senin acıma ihtiyacı yok" dedi elini karnına götürerek."Emin ol ihtiyacı da olmayacak."

Ceyda'ya tiksinerek baktığımda kafamı sağa sola sallamıştım.Tam bir şey söylecekken uzaktan gelen annemin sesini duyduğumda hiçbir şey hissedememiştim.

Almila!" Diyerek odadan içeri girdiğinde "Kızım..." diyerek bana yaklaşmıştı ve sarılmak için kollarını kaldırmıştı.

Annemin bu hamlesine izin vermezken bir adım geri gitmiştim.

"Kızım?" Diyerek şaşkınlık dolu sesi ve yüzü ile bana baktığında "Ben senin kızın falan değilim!" Dedim.

Sesim net bir dilde çıkarken "Bana bir daha sakın kızım deme!" dedim.

"Almila, kızım ne diyorsun sen?" Gözleri dolarken "neden böyle şeyler söylüyorsun annene?" Demişti.

"Çünkü, sen beni kaybettin anne! Sen Ceyda'yı bu evde koruduğun gün beni kaybettin duydun mu beni?"

Kesin bir dille konuşurken "Sen elinde büyüttüğün kızı, Beril'i, Ceyda için bu evden kovduğunda beni kaybettin!" Demiştim.

"Almila..." dedi annem ağlayarak."Lütfen böyle konuşma!"

"Nasıl konuşayım anne? Nasıl konuşmamı bekliyorsun benden?" Dedim bağırarak."Sen Ceyda'yı yaptıklarını bile bile nasıl bu evde tutarsın? Alp ile ilişkisini bildiğin halde nasıl onu bu evde tutarsın?"

Ağlıyordum ama umrunda bile değildi.

Belki aciz görünüyordum, belki haklı, belki de haksız hiçbiri umrumda değildi.

"Kızına yapılanları bildiğin halde nasıl..." dedim tekrardan."Aklım almıyor ya nasıl bu evde tutarsın bu adi insanı?"

"Ben üzgünüm Almila" dedi annem ağlayarak.

"Her şey için üzgünüm."

"Üzgün olman artık hiçbir işe yaramaz anne!" Dedim kafamı iki yana sallayarak."Hiçbir işe yaramaz."

Kafamı Ceyda'ya çevirdiğimde bizi izlediğini görmüştüm.Hiçbir şey söylemeden anneme tekrar döndüğümde "Sana sadece tek bir şey söyleyeceğim anne" dedim."Sadece tek bir şey."

"Söyle" dedi annem bana doğru yaklaşarak.

Ellerini kaldırıp kolumu tutmak istediğinde tekrardan bir adım geri gitmiştim ve yine bana dokunmasını engellemiştim.

"Bu evden bugün bir kişi gidecek anne" dedim ve bakışlarımı Ceyda'ya sonra ise tekrardan anneme çevirdim."Ve buna sen karar vereceksin!"

Annem anlamadığını belli eder bir yüz ifadesi ile bana baktığında "Bugün bu evden ya Ceyda gidecek " dedim." Ya da ben."

"Almila" dedi annem kafasını sağa sola sallayarak."Bunu benden isteme" dedi."Lütfen bunu benden isteme."

"Tamam" dedim gözümden düşen yaşları bile umursamadan."Ben anlayacağımı anladım anne."Ceyda'ya baktım."Hemde çok iyi anladım" dedim ve Ceyda'nın odasından çıkarak kendi odama doğru ilerledim.

Arkadan gelen annemin seslerini duyuyordum ama umursamıyordum.

Kendi odama girdikten sonra dolabımı açtığımda en altta duran bavulu alarak yatağımın üstüne koymuştum.

"Kızım" dedi annem yanıma gelerek."Lütfen..."dedi."Lütfen beni bırakma."

"Sen beni çoktan bıraktın anne!" Demiştim eşyalarımı gelişigüzel bavulun içine atarken.

"Hemde Ceyda için" dedim."Onun için kızını bıraktın sen! Ben bıraksam da bir şey kaybetmezsin!" Bavulumu kapatarak yataktan indirdiğimde "Kendine iyi bak anne" dedim."İlaçlarını da ihmal etme.Gerçi bunu dememe bile gerek yok biliyorum.Çünkü, eminim Ceyda kızın sana çok iyi bakar."

Annemin cevap vermesine bile fırsat vermeden odadan çıktığımda merdivenlere doğru ilerlemiştim.

Annemin arkadan gelen ağlama seslerini duydukça gözümden düşen yaşlara engel olamazken, biliyordum ki geri dönüşü olmayan bir yoldaydık.

Merdivenlerden inerken Beril'in "Almila?" Diye seslenmesi ile ona döndüğümde "Emin misin bunu yapmak istediğinden?" Dedi.

"Eminim Beril" diyerek merdivenlerden aşağıya inmeye devam ettiğimde salona inerek etrafa son kez göz gezdirmiştim.

Gözlerimi kapatarak gözümden yaşların son kez dökülmesine izin verdiğimde, Beril koluma dokunarak "Hadi gidelim" demişti.

Tamam anlamında kafamı salladığımda evin kapısına ulaşarak dışarı çıkmıştım.

Hiçbir yere bakmadan arabaya doğru ilerlediğimde bavulu arka tarafa koyduktan sonra arabaya yerleşmiştim.

Beril'de bindikten sonra arabayı çalıştırdığında "Almila" dedi Beril bana bakarak."O evi Ceyda'ya bırakmayacaktın.Onun istediği şey buydu zaten.Sen ise istediği şeyi resmen kendi ellerin ile sundun!"

"Annem bir seçim yaptı Beril" dedim camdan dışarı bakarken."Ve seçtiği kişiyse şu an yanında."

"Nilüfer Teyze'nin neden böyle yaptığını anlamıyorum Almila."

"Bende anlamıyorum Beril" dedim."Emin ol bende anlamıyorum."

Kısa süren bir konuşmanın ardından hemen sonra telefonumdan gelen melodi ile cebimdeki telefonu elime alarak ekrana bakmıştım.

Ceyda arıyor...

"Ceyda arıyor!" Dedim sinirle Beril'e dönerek."Neden arıyor şimdi bu ?"

"Bilmiyorum ki..." demişti bana dönerek."Belki de zaferini kutlamak istiyordur! E açsana hadi Almila.Bakalım yine ne saçmalayacak!"

Tamam anlamında kafamı sallayarak yeşile bastığımda "Ne var Ceyda?" Demiştim sesimdeki sinire engel olamayarak."Yine ne istiyorsun?"

Telefonun diğer tarafından Ceyda'yı dinledikten sonra korku dolu bakışlarımı Beril'e döndürmüştüm.

"Tamam geliyorum..." demiştim panik içinde.

Beril "ne oldu?" Diyerek bana baktığında

"Annem..." demiştim korku ile."Kriz geçiriyormuş Beril.Hemen eve geri dönmeliyiz.

Hemde hemen!"

Bölüm sonu...

Umarım bölümü beğenmişsinizdir. 💙

Eğer beğendiyseniz oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. 💙

Yeni bir bölüm ile görüşmek üzere... 💙

Kendinize iyi bakın. 💙