“Bazı acılar sessizdir, Ölüm gibi.”

-Neşe Ağaoğlu-

Gözlerimi açtığımda perdeden içeri sızan güneş ile çoktan sabah olduğunu anlamıştım.Saatin kaç olduğuna bakmak için telefonu elime aldığımda on olduğunu görmem ile hızlıca yataktan kalktım.Masanın üzerinde olan tokayı alıp saçlarımı bağladığımda banyoya girdim ve kişisel işlerimi hallederek banyodan çıktım.Kapıya doğru ilerleyip dışarı çıktığımda merdivenlerden aşağıya indim ve oturma odasına doğru ilerledim.Ceyda'nın yattığı yere baktığımda koltukta olmadığını görmem ile korkarak mutfağa doğru ilerledim.Mutfağa girip içeri baktığımda orada olmadığını görmem ile koşarak merdivenlerden yukarı çıktım.Beril'in odasına ilerleyip kapıyı hızlıca açtığımda "Beril!" Dedim sesli bir şekilde.Beril bağırmam ile yataktan sıçrayarak bana baktı.

"Almila?" Dedi."Ne oldu? Neden bağırıyorsun?"

"Ceyda..." dedim."Oturma odasında yok! Nerede?"

"Aşağıdaki misafir odasında" dedi bana bakarak.Beril'in kurduğu cümle ile derin bir nefes alıp rahatlarken yatağa doğru ilerledim ve oturdum.Beril ayakta dikilmiş bana bakarken ilerledi ve yanıma oturarak ona bakmamı sağladı.

"Sen iyisin değil mi?" Dedi.

Kafamı aşağı yukarı sallarken Beril'e baktım."Ceyda'yı göremeyince korktum bir an.Yaşadığı şey çok ağır ve onda negatif bir durum yaratabilir.O an oturma odasına gittiğimde yerinde göremeyince..."

"Nasıl yani?" Dedi.

"Kendine bir şey yapmasından korkuyorum Beril."

"Almila..." dedi."Ceyda güçlü biri.Hem bilirsin kolay kolay da yıkılmaz."

"Bilmiyorum" dedim kafamı iki yana sallarken."Ceyda ne kadar güçlü olursa olsun o da bir insan.Herkesin kırılma noktası vardır Beril.Ya Ceyda'nın ki de buysa?"

"Kuzum aklına kötü şeyler getirmesen mi acaba? Hem sabah sabah bu kasvette ne böyle?"

"Bilmiyorum" dedim tekrardan."İçimde garip bir his var.Sanki kötü bir şey olacakmış gibi."

"Gel buraya..." dedi.Kollarını açtı ve bana sarıldı."İçindeki kötü düşünceleri at.Çünkü hiçbir şey olmayacak."

"Umarım" dedim.Beril'den ayrıldım ve ayağa kalktım."Ben aşağıya inip bir şeyler hazırlayayım."

Beril gülümserken tamam anlamında kafasını sallamıştı.

Nedenini bilmiyordum; ama içimde garip bir his vardı.Bu his sanki bana iyi bir şeylerin olmayacağını fısıldıyordu.

Aklımda oluşan bu kötü düşüncelerden kurtulup Beril'in odasından çıktığımda tekrardan aşağıya indim ve mutfağa doğru ilerledim.Mutfağa girip kahvaltılık bir şeyler hazırlamaya başladığımda kısa bir süre içerisinde sofrayı kurmuştum.

Sofrada eksik var mı diye göz gezdirirken Beril'in merdivenlerden indiğini gördüm.Mutfağa doğru ilerlerken "Ceyda uyanmadı mı hâla?" Dedi.Kafamı iki yana hayır anlamında sallarken kapı sesi gelmesi ile hemen karşıda olan misafir odasına baktım.Ceyda odadan çıkıp bize doğru ilerlerken "günaydın" dedi.Gözlerinden uyumadığını anlamıştım.

Ceyda'ya bakıp "sana da günaydın" dediğimde masayı göstererek "otursana" dedim.Kafasını sallayıp masaya ilerlediğinde sandalyeyi çekerek oturdu.Beril ve bende masaya yerleştiğimizde önümdeki meyve suyunu yudumlamaya başlamıştım.

"Barın..." dedi Ceyda.Ceyda'nın Barın demesi üzerine ona bakmıştım."Bir şey bulabildi mi?"

"Henüz bir şey bulamadılar; ama sen merak etme saklandığı delikten elbet bir gün çıkacak."

Morali bozulmuştu.Alp'in bulunmasını ve cezalandırılmasını istiyordu.Bunu net bir şekilde anlayabiliyordum.Alp çok kurnaz biriydi.Saklanmasını da iyi biliyordu.Bunu Ceyda'da bildiği için üstelemiyordu.

Cümlem üzerine Ceyda hiçbir şey söylemezken kapı çalma sesini duymam ile Beril ve Ceyda'ya baktım.Oturduğum sandalyeden hızlıca kalkıp kapıya doğru ilerlediğimde Ceyda ve Beril'in de arkamdan geldiğini anlamıştım.Kapıya doğru ilerleyip açtığımda karşımda gördüğüm kişi ile şaşkına uğramıştım.

"Harun Amca?"

"Oğlum nerede?" Dedi.Yanımdan hızlıca geçti ve Ceyda'ya doğru ilerledi.Ceyda'yı kolundan sert bir biçimde tuttuğunda tekrardan "oğlum nerede?" Demişti.Ceyda'nın yüz ifadesinden canının yandığını anlamıştım.Harun Amca'ya doğru ilerleyip sertçe ittirdiğimde "ondan uzak dur!" Dedim.Yaptığım şeyden dolayı yüzündeki ifadeden bunu beklemediğini anlamıştım.

"Almila?" Dedi bana bakarak."Sana ne oldu böyle? Daha düne kadar saygıda kusur etmezdin bana.Şimdi ne değişti?"

"Ne mi değişti?" Dedim gülerek."Ne değişti öyle mi? Bir düşün istersen Harun Amca! Neden böyle olduğumu bir sorgula istersen!"

"Almila olanlardan dolayı çok üzgünüm kızım;ama şu an konu maalesef bu değil! Konu..." dedi Ceyda'ya baktı."Oğlum." Tam Ceyda'ya doğru ilerleyecekken Ceyda'nın önüne geçtim ve yaklaşmasını engelledim.

"Oğlum nerede?" Dedi.Bana bakmadı bile.Ceyda hiçbir şey söylemezken Beril'in sesini duydum.

"Harun Amca hemen git buradan.Eğer gitmezsen..."

"Gitmezsem?" Dedi.

"Polis çağırırım." Dedim.Kurduğum cümle ile Harun Amca'nın bakışları beni buldu.

"Siz ne zaman Ceyda'nın koruması oldunuz? Siz daha düne kadar düşman değil miydiniz? Hangi ara melek kesildiniz birbirinize?"

"Bu sizi ilgilendirmez!" Dedim."Gidin buradan hemen!"

"Sadece tek bir soru soracağım ve tek bir cevap vereceksiniz!" Dedi."İşte o zaman sizi dinler ve giderim." Ceyda'ya baktı."Oğlum nerede?"

"Bilmiyorum" dedi.Sesinde tek bir duygu kırıntısı yoktu."Nerede olduğunu o kadar çok bilmek isterdim ki." Arkamdan çıktı ve Harun Amca'ya doğru ilerledi."Neden biliyor musunuz? Çünkü, onu gördüğüm an kendi ellerim ile öldüreceğim.O nasıl benim bebeğimi öldürdüyse aynı şekilde bende onu öldüreceğim!"

"Eğer oğluma bir şey olursa seni yaşatmam Ceyda!" Dedi.Sesinde net olarak tehdit vardı."Beni tanıdığını umuyorum ve bunu yapacağımı da tahmin edeceğini düşünüyorum."

Harun Amca'nın kurduğu cümle ile Ceyda gülümserken "ben zaten yaşamıyorum ki" dedi."O yüzden bu tehditlerin beni korkutamaz."

"Ceyda" dedim."Yanıma gel." Bakışları beni buldu."Bana bir şey yapamaz Almila.Korkma." Dedi.

"Kendine çok güveniyorsun değil mi? Alp'i bulduğunda öldüreceğini söylüyorsun.Peki...bunu yapmaya cesaretin var mı küçük hanım? Gördüğün an Alp'i öldürebilir misin?"

"Bir katili öldürürken asla elim titremez."

Ceyda'nın cümlesi üzerine bana baktı."Şimdi tadını çıkarın bu durumun." Dedi."Sonra tekrardan görüşeceğiz." Hepimize göz gezdirdiğinde kapıya doğru ilerledi ve evden çıkarak uzaklaştı.

Harun Amca'nın gitmesi üzerine Ceyda'ya ilerledim.Kollarımı kaldırıp Ceyda'ya sarıldığımda "üzülme" dedim."Sakın seni üzmesine izin verme."

"Beni artık hiçbir şey üzemez Almila." Dedi.Hissizdi.Duyguları elinden alınmış gibiydi.

"Hadi..." dedim kolunu dokunarak."İçeri geçelim." Ceyda kafasını sallarken benimle birlikte yürümeye başlamıştı.Oturma odasına gelip koltuğa oturduğumuzda telefonumun çalması ile ekrana baktım."Barın arıyor." Dedim ikisine de göz gezdirirken.

"Açsana Almila" dedi Ceyda.Kafamı tamam anlamında sallarken aramayı cevaplandırdım ve kulağıma götürerek "efendim?" Dedim.

"Alp'i bulduk" dedi.Duyduğum cümleye ne kadar sevinsem de tepki verememiştim.

"Öyle mi?" Dedim."Neredesiniz peki?"

"Sana konum atarım" dedi.

"Tamam" dedim ve telefonu kapatarak Ceyda'ya baktım.

Bana ne olduğunu soran bakışlarını gördüğümde "bulamamışlar hâla" dedim.

Ceyda'nın yüzü düşmüştü.Umutlanmıştı."Ama sen merak etme en kıza süre içerisinde eminim bulunacak."

Cümlemi bölen şey telefonumdan gelen konum bildirimi olmuştu.Ceyda'nın bakışları kısa bir an telefonuma kayarken hemen ekranı kapatmıştım.

Ceyda'ya Alp'in bulunduğunu söylememiştim.Çünkü, korkuyordum.Eğer Alp'e bir şey olursa bu Ceyda'dan bilinirdi ve hayatı tehlikeye girebilirdi.Ceyda şu an iyi durumda değildi.Kafası karışıktı ve her şeyi tereddüt bile etmeden yapabilirdi.

Bakışlarımı Ceyda'dan alıp Beril'e çevirdiğimde kaş göz işareti ile mutfağı göstermiştim.Beril anlamış olacak ki kafasını salladı ve ayağa kalktı.Beril'in ayağa kalkması üzerine bende kalkmıştım.Ceyda ikimize de bakarken "mutfağı temizleyelim biz" dedim."Sende biraz dinlen."

Ceyda kafasını sallarken koltuğa uzanıp gözlerini kapatmıştı.

Beril ile mutfağa girdiğimde "Barın ile ne konuştunuz?" Dedi.Fısıldayarak konuşmuştu.Gözüm bir an Ceyda'ya kayarken gözlerinin kapandığından emin olmuştum.Beril'e tekrar dönüp masaya oturduğumda "Alp'i bulmuşlar." Dedim.

"Ne?" Dedi sessizce."Sen ciddi misin?"

"Evet.Konum attı biraz önce."

"Ne duruyoruz o zaman.Ee hadi gidelim." Tam yanımdan geçecekken durdurdum ve Ceyda'yı gösterdim.

"İlk başta uyumasını beklememiz lazım Beril." Dedim."Eğer nereye gideceğimizi sorarsa cevap veremeyebiliriz."

"Ee Ceyda gelmeyecek mi bizimle?" Dedi bana bakarak.Yüzünü incelediğimde ciddi olduğunu anladım.Elimi alnıma götürüp vurduğumda boş boş Beril'e baktım.

"Beril'cim..." dedim ona bakarak."Hani demin Ceyda Harun Amca'nın yüzüne karşı Alp'i gördüğü an öldüreceğini söyledi ya."

Beril ağzı açık bir biçimde bana bakarken "doğru" dedi."Ben bunu nasıl düşünemedim."

Beril'e olumsuz anlamda kafa sallayıp tekrardan Ceyda'ya baktığımda yavaşça yanına ilerledim ve hafifçe yaklaştım.Nefes alış verişi düzenliydi.Kafamı Beril'e doğru çevirdiğimde "hazırlanıp geliyorum" dedim.Beril kafasını sallarken oturma odasından çıktım ve merdivenlerden yukarı çıkarak odama doğru ilerledim.Odama girip dolabın önüne geldiğimde içinden siyah dar kot pantolon ve üzerine de beyaz kazak alarak üzerime geçirdim.Uzun siyah botumu ve montumu alarak üzerime geçirdiğimde son olarak çantamı aldım ve odadan çıktım.

Merdivenlerden yavaşça inip Beril'e el işareti yaptığımda Beril oturduğu koltuktan yavaşça kalktı ve yanıma geldi.Beraber evden çıkıp arabaya doğru hareket ettiğimizde arabayı açtım ve içine binerek telefonumda olan konuma baktım.

Arabayı çalıştırıp süremeye başladığımda yaklaşık iki saat üzerine geleceğimiz yere varmıştık.Arabadan inip boş bir depo tarzı yere doğru ilerlediğimizde "Alp burada mı saklanıyormuş?" Dedi Beril.

"Ne kadar kurnaz biri olduğunu saklandığı yerden anlamış olduk." Dedim.Depoya girdik ve dümdüz ilerlemeye başladık.Depo çok tozlu olduğu için öksürmeme neden olmuştu.Öksürmeye devam ederken bana seslenen birinin sesini duymuştum.

Barın'ın.

"Barın?" Dedim sesin olduğu tarafa doğru koşmaya başlarken.

Barın'ın tekrardan "Almila?" Demesi üzerine sesin geldiği tarafa dönüp Barın'ı gördüm.Barın'a karşı koşup sarıldığımda "seni çok özledim" diyebilmiştim sadece.Barın benden ayrılıp dudaklarıma minik bir öpücük kondurduğunda "bende seni çok özledim" dedi.Barın'dan ayrılıp etrafa baktığımda "o nerede?" Dedim.

Kafasını sola çevirip oda gibi olan bir yeri gösterdiğinde garip hissetmiştim.Barın ellerini omuzlarıma yerleştirdiğinde ona bakmamı sağlamıştı."İçeri gelmek zorunda değilsin Almila" dedi bana bakarak.

Tedirgindi.Gözlerinde ki korkuyu görebiliyordum.

Kafamı iki yana hayır anlamında salladığımda "söz verdim" dedim."Bunun hesabını soracağıma dair Ceyda'ya söz verdim."

"Peki..." dedi elini omuzlarımdan çekti ve odayı gösterdi.Barın'ın bana odayı göstermesi üzerine yavaş yavaş odaya ilerlerken Beril'in ve Barın'ın arkamda olduklarını biliyordum.

Yavaş yavaş odaya ilerleyip içeri girdiğimde gördüğüm manzara hem korkmama hemde gerilmeme neden olmuştu.Alp elleri bağlı bir şekilde sandalyede oturuyordu ve yüzünden aşağıya akan kanlar kurumuştu.Gördüğüm manzara yutkunmama sebep olurken bakışlarım tek bir kişiye odaklanmıştı.Emir'e.

Elleri kan içindeydi.

Yavaş yavaş Emir'e doğru ilerleyip tam karşısına oturduğumda elimi dizine koydum ve bana bakmasını sağladım.Gözlerinde ki öfke bariz bir şekilde belli oluyordu."İyi misin?" Dedim ona bakarken.Aklıma başka kuracak bir cümle gelmemişti.Ne söyleyeceğimi bile bilmiyordum.

Emir bana bakarken "şimdi daha iyiyim" dedi.Ellerine baktı.Ellerini yumruk yaparken sıkmıştı.

Gözlerimin dolmasını engelleyemezken Alp'e baktım.Beni izliyordu.Emir'in önünden kalkıp Alp'e doğru yavaş yavaş adım atmaya başlarken Alp'in bana bakarak sırıttığını gördüm.Alp'i böyle gülerken görmem sinirlenmeme sebep olurken yanağına sertçe indirdiğim tokat ile bana bakan yüzü yana düşmüştü.

"Nasıl yaptın?" Dedim.Sesimin titremesine engel olamamıştım."Bunu nasıl yaptın?" Dedim dişlerimin arasından konuşurken.

Alp kafasını kaldırıp tekrar bana baktığında yüzüne bir tane daha tokat indirmiştim."Sana bir soru sordum Alp!" Dedim bağırarak.Sesim odanın boş olmasından dolayı yankılanmıştı.

Hiçbir şey söylememişti.Sadece hiçbir duygu kırıntısı bile göstermeyen gözleri ile bana bakmıştı.

"Bakma öyle!" Dedim dişlerimin arasından."Bana bakma öyle!" Tekrardan Alp'e vurmaya başladığımda beni Alp'ten uzaklaştıran kişi Barın olmuştu.

"Almila!" Dedi beni belimden tutarken."Almila sakin ol!"

"Bırak beni!" Dedim Barın'a dönerek."Barın bırak beni diyorum sana!" Bırakmamıştı."Barın lütfen bırak beni de bana duygusuzca bakan o iğrenç yüzünü parçalayayım."

"Almila!" Dedi Barın.Beni birden kendine çevirdi ve ona bakmamı sağladı."Sakin ol!"

"Olamıyorum..." dedim kafamı iki yana sallarken."Bana bu şekilde duygusuz baktığı sürece de olamayacağım."

"Almila..."

Duyduğum Alp'in sesi ile ona baktım.İsmimi o iğrenç ağzına alması midemi bulandırmıştı.

Onun olduğu tarafa döndüğümde gözlerime baktı."Ne dememi bekliyorsun?" Dedi."Ya da ne söylememi?"

"Pişmanım...demeni beklerdim Alp!" Dedim."Yaptığım şey için yaptığım her şey için pişmanım demeni beklerdim."

"Böyle olması gerekiyormuş demek ki" dedi.Omuzlarını indirip kaldırmıştı.Sesi düzdü.Pişmanlık belirtisi bile yoktu."Hem ben o bebeği hiç istememiştim ki" dedi."Kabullenmemiştim."

Alp'in cümlesi sinirlenmeme neden olurken tırnaklarımı avuçuma geçirip sıkmıştım."Kes sesini Alp!" Dedim.

"Bir şey söylememi beklemiyor muydun?" Dedi."Al işte söylüyorum!"

"Bunu beklemiyordum" dedim."En azından içinde biraz insanlık kaldıysa pişmanım demeni bekliyorum."

"O bebeği bilerek öldürmedim Almila.Yanlışlıkla oldu.Ceyda'yı kenara itmek isterken oldu her şey."

"Eğer sen o bebeği öldürmek istemeseydin Ceyda'yı orada bırakmak yerine hastaneye götürürdün; ama sen ne yaptın?" Dedim."Ceyda'yı o halde tek başına bıraktın ve gittin.Korkak bir köpek gibi saklandın!"

"Keşke böyle olmasaydı..." dedi.

"Pişman mısın?" Tam gözlerinin içini hedef almıştım.

"Pişmanlığım bu yüzden değil Almila."

"Ne öyleyse?"

"Ceyda'yı hayatıma sokmam.Benim en büyük pişmanlığım seni kaybetmek."

"Hey!" Dedi Barın büyük bir sinirle elini kaldırarak."Sakın o konulara gireyim deme! Yoksa buradan canlı çıkamazsın."

"Barın!" Dedim ona doğru dönerek."Bırak ne söylemek istiyorsa söylesin.Çünkü söylediği şeyler ağzından çıkan son kelimeler olacak."

Alp'e baktığımda hiçbir şey anlamadığını gördüm."Bedelini ödeyeceksin Alp!"Dedim."Seni polise teslim ederek bu yaptığının bedelini ödeyeceksin."

"Bunu yapamazsın!" Dedi bana bakarak.

"Nedenmiş?" Dedim gülerek."Yapmamam için önümde hiçbir neden yok."

"Buna sen karar veremezsin Almila!" Dedi bağırarak.

"Karar verecek olan kişi kim Alp!" Dedim etrafıma bakınarak."Burada herkes senin cezanı çekmeni istiyor."

"Buna sadece Ceyda karar verebilir Almila" dedi.Yüzüne baktığımda ciddi olduğunu anlamıştım.Alp'in yüzündeki ciddiyeti görmem sinirlerimin bozulmasına neden olmuştu.Sesli bir şekilde gülmeye başladığımda "Ceyda mı?" Dedim."Ceyda öyle mi?" Alp'in hâla bana baktığını görmem ile gülmemi durdurdum ve Alp'e doğru ilerleyerek tam önünde durdum.

"Ceyda'yı buraya neden getirmedim biliyor musun gerizekalı!" Dedim.

"Bilmiyorsun.Hemen söyleyeyim sana.Çünkü, Ceyda seni gördüğü zaman gözünü bile kırpmadan öldürecekti.

Şimdi... tekrardan düşün istersen Alp.Ceyda'nın bir şeylere karar vermesini hala istiyor musun?"

Cümlemi bitirdiğimde Alp'in yüzünde alaycı bir gülümseme oluşmuştu."Ceyda mı?" Dedi gülümserken."Ceyda'da beni öldürecek cesaret yok Almila'cım.O mıymıntının tekidir.Böyle cesurca bir işe asla girişemez.Ha oldu da girişti diyelim.Sence babam onu sağ bırakır mı?" Kafasını aşağı yukarı salladı.

"Bırakmaz." Dedi.

"Canı yanmış bir kadın her şeyi yapabilir Alp!" Dedim.Sesimde hiçbir duygu kırıntısı bile yoktu."Sakın küçümseyeyim deme!"

"Almila...Ceyda'nın canı yansa bile bu fazla sürmez.Hemen unutur ve yola devam eder.Ayrıca Ceyda'dan bahsediyoruz burada.Sence bebeğinin kokusunu bile almamış biri olarak bu durum ona ne kadar koyar ki?"

Alp'in cümlesini bölen şey Emir'in Alp'e attığı sert bir yumruktu.Emir'in Alp'e attığı yumruk ile birkaç adım geri giderken Barın'a tutunmuştum."O ağzını topla Alp!" Dedi Emir."Zaten sabahtan beri kendimi zor tutuyorum.Tek bir kelime dahi edersen o olmayan beynini patlatırım."

"Emir!" Dedi Mert.Emir'e yaklaştı ve kolundan tutarak geri çekti."Kendine hakim olman gerekiyor.Bunu sana sürekli demekten bıktım!"

"Mert haklı Emir" dedi Beril."Hepimiz zor tutuyoruz kendimizi; ama böyle yapmaktan başka bir çaremiz yok.Kendimize hakim olmamız gerekiyor."

"Bırakın gelsin!" Dedi Alp gülerken."Hayır benim anlamadığım bir şey var aslında.Neden bu kadar insan kendini tutarken sen tutamıyorsun Emir?" Soru soran bakışlarını Emir'e çevirdiğinde sorusunun cevabını bulmuş gibi "ha..!" Dedi gülerek."Anladım ben.Sen Ceyda'yı seviyorsun ve onun hakkında kötü bir şey duymaya dayanamıyorsun değil mi Emir'cim? Bu arada..." dedi."Ceyda'yı ne zamandan beri seviyorsun Emir? Yeni mi? Yoksa... bana aşık olduğundan beri mi?"

"Alp kes sesini!" Dedim ona bakarken.

Bu işin sonu iyiye gitmeyecekti.

Bunu hissediyordum.

"Emir..." dedi Beril."Seni kışkırtmaya çalışıyor.Sakın oyununa gelme."

"Ceyda her beni öptüğünde onunla hayaller kuruyor muydun mesela?"

Emir'e baktığımda ellerini sıktığını görmüştüm.Kendini kontrol edemiyordu.

"Barın bir şeyler yap!" Dedim sessizce.

Barın tamam anlamında kafasını sallarken Emir'in yanına gitti ve kolundan tutarak bir şeyler söyledi.Kulağına doğru fısıldadığı için hiçbir şey duyamamıştım.

Emir Barın'a bakıp kafa salladıktan sonra tam arkasını dönüp gidecekken Alp'in tekrardan kurduğu cümle ile olduğu yerde durdu.

"Ceyda bundan sonra senin olabilir Emir!" Dedi gülerek."İzin veriyorum."

Alp'in kurduğu cümle üzerine Emir elini sıkarken Alp'e doğru döndü ve hızlı bir hamle ile Alp'e yaklaşarak yumruk attı.Emir'in attığı yumruk ile Alp yere düşerken korkuyla bir adım geri gitmiştim.Emir Alp'in üstüne çıkmış yumruklar savururlar Beril yanıma geldi ve bana sarıldı.

Mert ve Barın Emir'i Alp'in üstünden aldıklarında Mert Alp'i tekrardan ayağa kaldırmıştı.

"Öldürürüm lan seni!" Dedi Emir."Seni mahvederim duydun mu beni?"

"Benden bir şeyler duymak istiyordun değil mi Almila?" Dedi Alp bana bakarak.

"Duymak istediğin... duymak istediğiniz şeyi söyleyeyim size.Pişman değilim! Ceyda'yı ve bebeği hastaneye götürmediğim için pişman değilim! Onları o şekilde bıraktığım için pişman değilim! Duydun mu beni? Değilim!"

Alp'in cümlesi ile birlikte ortamda sesli bir gürültü oluşmuştu.Duyduğum ses ile bağırarak Beril'e sığınırken bir süre sonra kafamı korku ile kaldırdığımda bakışlarım ilk başta Alp'e ve sonra ise tişörtünü saran kana değmişti.Gözümden yaşlar akarken nefes alamadığımı hissetmiştim.

Kafamı Emir'in olduğu yere çevirdiğimde elinde Alp'e doğru tuttuğu silahı gördüm.Gözümdeki yaş yanağıma tekrardan düşerken sadece bizlerin olduğu bu oda sessizliğe bürünmüştü.Herkes Alp'e bakıyordu.Ben ise elinde silah olan Emir'e.Emir Alp'e bakarken başka bir ses boş odada yankılanmıştı.Yere şiddetli bir biçimde düşen bir silah sesi.Sesin geldiği yere kafamı çevirdiğimde gördüğüm kişi ile bulunduğum yerden bir adım geri gitmiştim.

"C-Ceyda?" Dedim sesimin titremesine engel olamazken.

Bana baktı.Kıpkırmızı olan mavi gözleri bana değdi ve sonra ise karşısında duran Alp'e.

Gözlerimi ellerine indirdiğimde titrediğini gördüm.

"B-ben..." dedi bana bakarak."Ne yaptım?"

Ceyda'nın kurduğu cümle ile Alp'in kimin vurduğunu anladığımda gözlerimi kapattım ve bu anın gerçek olmaması için dua ettim.

"Her şey bitti." Dedim içimden."Bu kez her şey bitti."

Bölüm sonu...

Umarım bölümü beğenmişsinizdir. 🌸

Eğer beğendiyseniz oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. 🌸