"ANNE BABA KOŞUN" içeriye doğru bağırıp tekrardan bilgisayarın ekranına döndüm.Sonunda görev yerim açıklanmıştı.Aylardır bu anı bekliyordum.

"Eflak ne oldu kızım bir şey mi oldu iyi misin annem."Annemin telaşla odaya girmesiyle gülümsedim.Hemen ardından hızlıca babam girdi odaya "Eflak ne oluyor kızım hayırdır inşallah bir şey mi oldu."

İkisininde endişesine gülümseyip "Sakin olun bir şey olduğu yok görev yerim açıklanmış ona sevindim."Annem sevinçle çığlık atıp babama sarıldı. "Anne kazanan benim sen gidip babama sarılıyorsun oluyor mu böyle." sitemle söylediğim sözler karşısında babam kısık sesle kahkaha atıp "gel buraya cimcime hayırlı uğurlu olsun inşallah nereye çıktı görev yerin." dedi.

Babamın sorusuyla gülümseyip yavaşça babama yanaştım "aman be babacım neresi olduğu önemli mi canım aaa biz haticeye değil neticeye bakalım dimi ama" telaşla söylediğim şeylerin sonunda Annem ve babam birbirlerine bakıp bana döndüler "ne oluyor eflak istanbul çıkmadı mı kızım niye böyle telaşa kapıldın."diye sordu annem.

Annemin sorusuyla gerilmiştim. Çünkü annem ve babam doğu görevi seçtiğimi bilmiyorlardı.

"Aslında anneciğim ve babacığım size bir şey söylemem gerekiyor."Dedim ve ellerimle oynamaya başladım."Söyle artık kızım niye bu kadar çekiniyorsun." dedi annem.

"Çekinmek değilde anne ben doğu görevi seçtim. Görev yerim Şırnak Uludere'de çıkmış." biranda söyledim ve sessizce tepkilerini izlemeye başladım.Annem şaşkınca bana bakıyor babam ise sanki her şeyi biliyormuş gibi yüzüme gülümseyerek bakıyordu.

"Nasıl böyle bir şey yaparsın Eflak oralar tehlikeli bilmiyor musun her gün kulağımıza bir şehit haberi geliyor teröristlerin kaynadığı bir bölgeye seni üç kuruşluk bir öğretmen maaşı için yollayamam.Kızımı öyle bir tehlikeye atmıcam." babama dönüp "erdem konuş şu kızınla sonra nereyle iletişime geçiyorsan geç.Hem sen niye pişmiş kelle gibi gülümsüyorsun.Çok mu komik kızım resmen teröristlerin ortasında çalışmayı söylüyor biraz ciddiye alır mısın bu durumu."dedi annem ve sinirle bana döndü.

"Biraz sakin ol karıcım ben her şeyi biliyordum. Eflak seçim yaptığında bana gelip söylediler böyle bir isteğinin olduğunu ve köy okullarında ki çocukları okutmak istediğinden bahsetmiş.Bende kızımla bu kararından dolayı gurur duydum.Hem ne kadar terörist kaynasa bile bizim orda Mehmetçiklerimiz var.Şuan rahat uyuyorsak buraya hiç bir terörist giriş yapamıyorsa orada bizler için vatanı için savaşan şehit düşen askerlerimiz sayesinde.Bu yüzden kızımın gitmesinde bir sorun görmüyorum.Ben kızımla gurur duyuyorum ve bu kararına sonuna kadar saygı gösteriyorum.Gel bakalım buraya."Dedi ve kollarını açıp bana sarıldı.

Babamla gerçekten gurur duyuyordum.Bu yaşıma kadar ne karar verdiysem hep arkamda durmuş bana destek çıkmıştı. "Teşekkür ederim babacım bana şans verdiğin için hep arkamda destek olduğun için." Babamdan gülümseyerek ayrılıp anneme döndüm. "Annem biliyorum korkuyorsun ama bu zamana kadar senden hiç bir şey istemedim hep iyiliğinizi istedim size asla zorluk çıkarmadım.Şimdi senden tek isteğim benim bu kararıma saygı duyup arkamda olman."dedim.

Annem dolu gözlerle bana bakıyordu "ne ara bu kadar büyüdün bilmiyorum daha düne kadar anne anne diye ortalarda geziyordun.Ne yapıyım be kızım ana yüreği bu el vermiyor işte ama mağdem öyle kararına saygı duyuyorum canım kızım her zaman yanındayım."dedi ve gelip hızlıca bana sarıldı.

"Teşekkür ederim annecim.Sizi çok seviyorum iyi ki varsınız" dedim ve babamıda yanıma çekip sarıldım.

Bu hayatta benim için en değerli iki kişi vardı ve hayatımda üçüncüye yer yoktu.İyi ki böyle bir aileye sahiptim.

🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷

Sonunda gitme zamanım gelmişti.1 haftadır babamla her şeyi ayarlamıştık.Orada tanıdığı emlakçıyla konuşup bana ev ayarlamıştı.2 odalı okuluma yakın sakin bir yerdi.Resimlerde gördüğüm kadarıyla çok şirin ve tatlı bir evdi gerçekten beğenmiştim.Bu süreçte annem beni yüz kere vazgeçirmeye çalışmıştı.Sonunda vazgeçmiceğimi anlayınca oluruna bırakmış,bavullarımda yardım etmiş her şeyimi ayarlamıştı.

Odamda son kontrollerimi yapıp çıktım.Babam bavullarımı çoktan arabaya yerleştirmiş kapıda beni bekliyordu."Hadi be kızım ağaç oldum birazdan meyve vermeye başlıcam."Babamın sitemiyle gülümseyip "geldim babacım son kontrollerimi yaptım."dedim.

Anneme doğru gidip hızlıca sarıldım "Bak kızım bir şey olduğu zaman hemen beni ya da babanı arıyorsun ben zaten seni her gün ararım.Görüntülü konuşuruz olmadı arada yanına geliriz.Tatillerde çıkıp sen gelirsin.Dikkat et kendine üşütme akşamları üstünü örtmeyi unutma kışları orası soğuk olur sen hemen hastalanırsın."dedi annem.

"Annecim lütfen abartma artık küçük değilim. Kocaman oldum hem merak etme ben de seni her gün ararım.Hem fotoğraf atar oraları gösteririm size olur mu annem lütfen ağlama aklımın sende kalmasını istemiyorum."dedim ve annemden ayrıldım.

Annem göz yaşlarını silip"Ne yapayım be kızım ilk defa senden ayrılıyorum. Benim için çok zor bir durum sen anlamazsın." dedi ve sesli bir şekilde burnunu çekti.Bu hâline kahkaha atıp dönüp ayakkabılarımı giydim.

"Hadi kızım biraz daha oyalanırsan annenin isteği olacak ve burada kalacaksın uçağın kaçacak."

Babamın uyarısıyla anneme sarılıp evden çıktım.Arabaya binip emniyet kemerimi taktım. Camı indirip anneme son kez el salladım.Babam daha fazla beklemek istemediği için hızlıca arabayı çalıştırıp sitenin bahçesinden çıktı.

Bugünden sonra kendi hayatım başlıyordu. Ailemden ayrılmak ne kadar benim için zor olsa da alışacağımı biliyordum.Bu mesleği bu görevi ben istemiştim ve babamla annemin yüzünü kara çıkarmamak için hakkıyla yerine getirmek istiyordum.

Küçükken her zaman öğretmen olmak babamın izinden gitmek isterdim.Ve sonunda bu hayalimi başarmış adım adım başarıma yürüyordum.

Düşüncelerimden babamın sesiyle sıyrılıp etrafa baktım.Çoktan havaalanına gelmiş arabayı otoparka park etmişti."Hadi in kızım geldik uçağının kalkmasına son yirmi dakika kaldı." Babamın uyarısıyla saatime baktım. Gerçektende son yirmi dakikam kalmıştı.Kemerimi çözüp direk arabadan indim.Babamın indirdiği bavulumla koşar adımlarla havaalanına girdim.Güvenlikten geçip uçağımın olduğu bölüme geldim.

Babama dönüp "Bana her koşulda inanıp güvendiğin için çok teşekkür ederim babacım. Asla yüzünü Kara çıkarmayacağım."Dedim ve son kez babama sarıldım.

"Yüzümü kara çıkamayacağından sonuna kadar eminim güzel kızım sana sonuna kadar güveniyorum.Bir sıkıntın olursa hemen beni arıyorsun saat kaç olursa olsun.Ben hesabına para yatırdım.Bu seni bir süre idare eder yine de paraya ya da başka bir şeye ihtiyacın olduğu zaman beni ara.Oraya gittiğinde seni hasan amcan karşılayacak orada emlakçı ve benim askerden silah arkadaşım.Sana evini gösterip yardım edecektir.Ona sonuna kadar güvenebilirsin Seni çok seviyorum Allah'a emanet ol güzel kızım."

Babamın söylediklerini onaylayıp son kez sarılıp hızlıca bavulumu aldım ve kabin görevlisine biletimi gösterip tüm kontrollerden geçip uçağa bindim.Sonunda yeni hayatıma ilk adımımı uçağa binerek atmıştım.

EVEEEEEETTTTT İLK BÖLÜMÜN SONUNA GELMİŞ BULUNMAKTAYIZ.

İLK GÖRÜŞTE AŞK'A İNANMAYAN HERKESE ARMAĞAN ETTİĞİM BİR HİKAYEDİR BU

EFLAK GERÇEK HAYATTAN UYARLANMIŞTIR.

LÜTFEN GÖRÜŞLERİNİZİ YAZIP BEĞENMEYİ UNUTMAYINIZ.SİZİN DESTEĞİNİZLE EFLAK VE ASIR'IN HİKAYESİNİ İLERLETİCEĞİMİZİ DÜŞÜNÜYORUM.

BÖLÜMLER GEÇTİKÇE KARAKTERLERLE BERABER EĞLENMEYİ YERİ GELDİĞİNDE AĞLAMAYI VE YERİ GELDİĞİNDE HEYECANLANMAYI DÖRT GÖZLE BEKLİYORUM.

YENİ BÖLÜMLERDE GÖRÜŞMEK ÜZERE...