38 yılık yaşamımın tüm kareleri hepsi birer puzle gibiydi hep yarım hep karmaşık sonlandırmayı bekleyen bir sürü yarım bırakılmış işler güçler hayaller ve yeterince yorgunum iliklerime kadar hissediyorum bunu Hayatın sonbaharı şu an o duraktayım ve biliyorum ki hiç dünyaya gelmemiş gibi bir geçiş ile elbette bende göçüp gideceğim içimde kalanların bir kısmını en azından hayata geçirme çalışma gayreti içerisindeyim arada şöyle bir durulup diyorum ki kimsin sen napiosun kendim ile artık çatışmaya başladım kalbim aklıma yar değil ve en kötüsü de henüz 18 yaşında gibi hissediyorum ve bana göre bu ölümlerin en ağırı şimdilik bukadar devamı gelecek yorgunum biraz dinlenmem lazım...