Şaşkınlıkla "Ne?" dedin.

Adamın ruhunun derinliklerine bakıyormuş gibi görünen açık mavi gözleri sana yoğun, özlem dolu bir bakışla baktı.

"Ah, sevgilim." bir dua gibi fısıldadı, sesi duygudan titriyordu. "Bu anı çok uzun zamandır bekliyordum. Yüzyıllardır sana sonsuza dek adanmış durumdayım, senin resmini taşa oydum, adını bedenime taşıdım, bir gün bana geri döneceğin umuduyla."

Xavier bir adım daha yaklaştı, adımları orman zemininde sessizdi, sanki aralarındaki sessizliği bozmaya cesaret edemiyormuş gibi. "Tanrılar bir ölümlüyü sevdiğim için beni aptal sanmış olabilirler, ama kalbimde aşkımızın sonsuz olduğunu biliyorum. Ve şimdi, seni karşımda görmek, umduğumdan çok daha fazlası."

Ona şaşkınlıkla bakıyordun, ciddiye alamıyordun. Bir tanrının nasıl sevgilisi olabilirdin ki?