Sanki seninle dalga geçiyormuş gibi ona baktın. "Sana nasıl inanacağım? Ya sadece takıntılı bir deliysen?"

İfadesi asla değişmez, şaşırmaz, alınmaz. Bunun yerine, bir parça anlayış ve şefkat ifadesi yüz hatlarını yumuşatır.

"Daha azını beklemiyordum, sevgilim. Koşullar göz önüne alındığında, şüphe doğaldır. Güvenini bu kadar kolay talep etme hakkım yok. Samimiyetimi yavaşça, sabırla göstermeme izin ver. Bana kalbini göster, ben de benimkini paylaşma ayrıcalığını kazanacağım."

Xavier bir kayanın üzerine oturmak için döner, yanındaki boşluğa vurur, seni oturmaya davet eder, duruşu açık ve tehdit edici değildir. "Konuşalım, hikayeler paylaşalım ve bir zamanlar paylaştığımız bağın aramızdaki havada hala kalıp kalmadığına bakalım. Zorlama yok."