Saat gecenin 3 üydü amma Baran hala eve gelmemişti. Endişelenmeye başladım. Ne kadar arasamda aramalarıma cevap vermiyordu. Bilinmeyem numara yüzünden korkum artıyordu. Ya Barana bir şey yaptıysa.
Pancereden dışarı baktığımda içeri giren Baranın arabasını gördüğüm gibi aşağı indim. Baranın elindeki kanı görmemle olduğum yere çivilendim.
Beni gördüğünde sessiz küfür etti. "B-Baran elin kan" ellerine bakıp hemen arkasına sakladı. "Karım bu saatte neden yatakta değilsin. Uyuman gerek odaya çık" başımı iki yana salladım. "Baran o kan ne" bana doğru addımladığında bir adım geriledim bunu görüp oda dayandı. Kaşlarını çatarak konuştu. "Karım noldu" gözlerim doldu. "Elin kan" sinirle gözlerini etrafında gezdirdi. "Siktiği-" bana bakıp küfürünü yarım kesti.
"Karım tamam anlatıcam. Amma sende odaya çık ben hemen geliyorum" burnumu çektim. "Amma-" sesi dahada kalınlaştı. "Karım hadi" tamam deyip odaya çıktım. Bir elim karnımda yatağa oturarak Baranın gelmesini bekledim.
Kapı açılınca içeri Baran girdi. Elleri temizdi kan yoktu. Yanıma oturdu. Ellerimi ellerinin arasına aldı. "Karım bana bak" gözlerim dolu dolu yere bakıyordum. Ona bakmadığımda çenemi nazikçe tutarak yüzümü kendine çevirdi. "Karım-" korkuyla konuştum. "Baran lütfen birini öldürmedim de" Baran derin bir nefes aldı. "Karım. Öyle bir şey yok gerçekten" kurumuş dudaklarımı dilimle ıslattım. "Peki o kan neydi?" Yüzümü avcuna aldı.
"Eve gelirken bir kız vardı." Kaşlarım çatıldı. "Kız?" Yanağımı okşadı. "Vurulmuştu yardım istiyordu onu hastaneye götürdüm. Kucağıma aldığım için kan ellerime bulaştı Yemin ederim." Rahat bir nefes aldım
Ona sıkıca sarıldım.
Ellerini belime koyup bel boşluğumu okşadı.
Geri çekildim. "Prensesim nasıl" gülerek karnıma baktım. Sağ elimle karnımı okşadım. "İyi babası iyi. Senin gibi sabırsız biri. 3 ay nasıl dayanıcak acaba. Tekmeleri arttı". Gülerek başı karın hizama gelecek şekilde eğildi. Dudaklarını karnıma bastırdı.
Elimi saçına atıp okşadım.
Düzleşerek yüzünü yüzüme yaklaştırdı. Dudaklarımı öpücek deyip gözlerimi kapattım. Gelen gülme sesiyle kaşlarımı çatıp gözlerimi açtım. "Karım. Napıyorsun" kollarımı göğsümde bir birine kenetledim. "Hiç bir şey yapmıyorum" gülerük bana yaklaştı tam dudağımı öpücekti ki onu ittim.
Kaşlarını çattı. "Karım?" Sırıtarak ona baktım. "Baran. Napıyorsun" sessizce küfür etti. "Karım!" Yüzümdeki sırıtış yerini korurken konuştum. "1 hafta boyunca beni öpemezsin" elleri yumruk oldu. Üzerime gelmeye başladı.
Attığı her addımda geri geri gidiyordum. Sırtım soğuk duvara çarpınca. Kaçış yolu aramak için gözlerimi etrafta gezdirdim. Çenemi tutarak yüzümü yüzüne çeverdi. Eli hala çenemdeyken yüzünü yüzüme yaklaştırdı.
Elini itmeye çalıştım amma nafile. Burnu burnuma değiyordu. Diğer elin belime koydu. Çenemde ki elini dudağımda gezdirdi. "Baran" parmağını dudağıma bastırdı. "Hm" nefesim hızlanmaya başladı. "Geri çekil" parmağını dahada bastırdı. "Karım beni sınama. Ben 1 hafta dudaklarımı kan kırmızı dudaklarına dokundurmasam neler olur biliyormusun" başımı iki yana salladım. "Bilemezsin çünkü öyle bir şey olmuycak". Dudaklarını dudaklarıma bastırıcaktıkı elimi dudaklarımızı arasına koydum. Geri çekilip sinirle duvara yumruğunu geçirdi.
Korkuyla yatağıma girerek gözlerimi sıkıca yumdum. Yatağın bir tarafı çöktüğünde biraz Barandan uzağa kaydım. Kolunu belime doluyarak sırtımı göğsüne yapıştırdı. Kulağıma nefesini üfledi. "Karım. Benden korkma. Ne kadar sinirlensemde sana zarar vermem". Cevap vermedim "İyi geceler" "İyi geceler" uyuduk.
Gelen gün ışığıyla gözlerimi bir kaç kez kırpıştırdım. Gözlerimi açarak yatakta dikleştim yanımdaki kağıt parçasıyla kaşlarım çatıldı. Kağıdı alarak açtım. 'A'
Harfi vardı.arkasında da '3' rakamı vardı. Yataktan kalkarak makyaj masamın yanına gittim sürmesini açarak içinden küçük kutuyu çıkardım. Kapağını açıp kağıtları masaya döktüm sırayla düzdüğümde 'URA' yazısıyla kaşlarım çatıldı.derince yutkundum.
"Lütfen o olmasın"
