Baran eve girdiği an duyduğu çığlık sesiyle odaya çıktı. Gördüğü manzarayla dehşete düştü. Hazal yerde uzanmış karnını tutuyordu. Hızla Hazalın yanına gidip eğildi. "Karım. N-noldu sana" Hazalı kolları arasına aldı. Herkes kapıya toplanmıştı. "Baran. Bebe-ğim b-bebeğim" Baran sertçe yutkundu. "Ali hemen arabayı hazırlayın". Kollarında ki Hazalla odadan çıkıp aşağı indi. Dışarı çıkarak arabaya doğru ilerledi. Hazalı arka koltuğa oturttu. Kendiside sürücü koltuğuna geçip arabayı hastaneye sürmeye başladı.

"Dayan Karım. Bebeğimiz için benim için dayan" Hızı daha da artırdı.

__________

Baran kapıyı açıp arabadan indi. Hazal tarafa geçip onu kucağına aldı. Koşarak hastaneye girdi. "Doktor!" sedye getirip Hazalı sedyeye yatırdılar. Hazalı ameliyat odasına aldılar. Baranda girmek isterken bir hemşire yolunu kesti. "Bey efendi içeri girmeniz yasak"

Hemşire de içeri girdikten sonra ameliyat odasının kapısı kapandı.
"Baran. Kızıma noldu ne dedi doktor" Baran cevap vermeden sandelyeye oturdu. Kendisine sorulan soruları yanıtsız bıraktı.

____________

Aradan iki saat geçmişti. Hala haber yoktu. Ameliyat devam ediyordu. Bu durumsa Baranın daha da endişelenmesine sebep oluyordu. Ameliyat kapısının açılmasıyla kafasını yasladığı duvardan çekti. Doktoru görmesiyle oturduğu yerden kalkıp doktorun karşısına dikildi. "Doktor bey noldu kızıma. Bir şey deyin".

Doktor gözlerini kaçırdı. "Önce bir sakin olun" Baran sinirle yüzünü sıvazladı. "Doktor! karımla bebeğimin durumu ne?" Doktor derin bir nefes aldı. "Karınızın durumu iyi" Baranın kaşları çatıldı. "Bebeğim?" "Bebeği kayb ettik. Başınız sağ olsun" Baran duyduğu haberle sarsıldı. Sanki yer ayaklarının altından kayıp gidiyordu. Kendine seslenilmesiyle kafasını iki yana salladı.

"Baran oğlum kendine gel" Baranın gözünden bir damla düştü. "Ben bunu Hazala nasıl söylüycem. Nasıl yapıcam bunu" kafasını arkasında ki duvara vurdu. Hazar ağa oğlunun omuzlarından tutarak onu silkeledi. "Baran. Kendine gel. Sen böyle yaparsan Hazalı kim toparlıycak. Onun için kendine gel. Karın için" Baran derin bir iç çekip kafasını salladı.

_________

Hazalı odaya almışlardı. "Doktor kızımı göre bilirmiyiz?" Doktor kafasını olumlu anlamda salladı. "Sadece bir kişi".

"Baran oğlum. Hadi sen gir. Zaten ilk görmek istediği kişi sen olucaksın" Baran tamam deyip odaya girdi. Hazalın bakışları ona döndü. Baran bir kaç saniye duraksasa da sonradan haraket edip Hazalın yanında ki sandalyeye oturdu. "Baran." Baran Hazala yandan bir bakış attı. "Efendim Karım." Sesi kısık çıkmıştı. Hazal elini karnına koydu. "Bebeğim. Bebeğimiz nasıl?" Baran sertçe yutkundu. Bu sessizliğe Hazalın kaşları çatıldı.

"Baran. Sessizliğin beni korkutuyor" Baran Hazala döndü. "Karım sakin ol"

"Karım. Bebek." Gözlerini kapattı. "Bebeği kayb ettin" bir çırpıda söyledi. Gözlerini açtığında Hazal donmuş bir şekilde ona bakıyordu. Baran Hazalın omzuna dokundu. Hazalın çığlığı odayı doldurdu. Dışardakiler kapıyı açıp içeri girdiler. "Hazal" Hazalın gözünden yaşlar akmaya başladı. "Bebeğim. Onun yüzünden. Hepsi hepsi onun yüzünden. Hepsi Urazın yüzünden" Baran Hazalı kolları arasına alarak kafasını göğsüne yasladı.