Gözlerimi açtığımda hastanedeydim. Ancak hala ağlıyordum. Bi süre sonra yanıma hemşire geldi:

" Geçmiş olsun beyfendi çok ucuz atlatmışsınız. Sizi bir gün daha hastanede tutacağız, ardından ise taburcu olabilirsiniz." dedi ve gitti.

Asena' nın öldüğüne hala inanamıyordum. Onunla yaşadığım anlar gözümün önünden geçti.

Bunları düşünürken kapı açıldı. Asena'nın uşağıydı. Yanıma gelerek:

" Nasılsın Ateş , daha iyi misin?" diye sordu.

Hüzünle:

" Hayır değilim, Asena gitti. Nasıl iyi olmamı bekliyorsun. " dedim.

Uşak elini omzuma atarak:

" Biliyorum üzgünsün, ama bu dünya gelip geçici. Hayatın acılarına katlanman gerek. " dedi.

" Bunu kim yaptı, biliyor musunuz?"

Uşak tereddüt etmeden cevap verdi:

" Evet biliyorum, bunu yapan kişi Metin Bey'di. Oteli yakan kişi o."

" Peki neden yaptı böyle birşeyi ? " diye sordum kızgın bir sesle.

" Bilmiyorum. Ama benim fikrimce sana olan nefretinden yaptı. Ona neden bu kadar çok karşı geldin. Asena ile beraber olma diyorsa tamam de git." dedi.

Sinirle ayağa kalkarak:

" Bakın, ben Asena'yı belkide herşeyden daha fazla sevdim. Onu kaybetmem ne kadar acı bir durum olsa da Metin Bey cezasını çekmeden asla durmayacağım." dedim ve devam ettim:

" Asena'nın öldüğüne hala inanamıyorum. Oysaki onunla daha çok fazla anımız olacaktı. "

Kafama vurarak:

" Ah, ah kurtaramadım onu. " dedim ve sinirle:

" Metin Bey'e bu yaptığının hesabını soracağım. "

Hemen başucumda duran bıçağı alıp doğruldum. Ardından ise kimseye görünmeden hastaneden ayrıldım.

Metin Bey'i nerede bulacağımı çok iyi biliyordum. Hemen bulunduğu yere gittim. Odasını buldum ve kapıyı çalmadan içeri daldım.

Metin Bey beni görünce panikledi:

" Senin burada ne işin var Ateş, kapıyı çalmadan odaya girilmez. Burası senin babanın uşağı değil. Şimdi hemen çık, kapıyı ört ve toz ol. " diye bağırdı.

" Herşeyi öğrendim Metin. Oteli sen ateşe vermişsin. Neden yaptın ha, neden ? Asena senin yüzünden öldü. Şimdi yaptıklarının bedelini ödeyeceksin. " dedim ve bıçağı cebimden çıkararak onu on iki yerinden bıçakladım. Ardından ise oradan uzaklaştım ve kaçtım.

​​​​​​Ağlamıyordum , sadece hıçkırıyordum.

Asena ölmüştü. Keşke bende onla birlikte gitseydim.

Artık yaşamak istemiyordum. Sırf param yok diye Asenamı benden almışlardı. Bir çatının üstüne çıktım. Kendimi atarak Asena'ya kavuşmalıydım. Ağlayarak uca doğru yaklaştım. Gözlerimi kapadım. Aklıma Asena geldi , hıçkırmaya başladım. Bir süre sonra ise aşağıdaki insanlar beni farkederek binanın yanına toplandılar. İçlerinden muhtemelen: " Bu gerizekalı şu anda ne yapıyor?" diyorlardı. Birisi bana seslenerek:

"Evladım insene aşağıya bak , orası çok tehlikeli , kıyma kendine gencecik insansın. Daha yaşayacağın çok fazla anı olacak. Şimdi oradan atlarsan ne değişecek. Hadi in oradan." dedi.

Aşağıdaki yaşlı bir teyze :

" Yavrum , in oradan bak çok tehlikeli orası, kıyma kendine yavrum daha genceciksin sen. Hadi aşağıya inde bir konuşalım." dedi.

Biraz sonra olaya polislerde dahil oldu. Bana seslenerek:

" İn oradan genç , orası oyun yeri değil. Bak düşeceksin şimdi. Şimdi herkes bi açılsın , alanı genişletelim. " dedi.

Hiçbirini umursamıyordum. Asena ölmüştü. Ona kavuşmalıydım. Bir adım daha attım. Artık en uca gelmiştim. Tam atlayacakken uzaklardan bir ses :

" Yapma Ateş , lütfen. " diyordu.

Sesin olduğu yöne doğru baktım. Bu Asena idi. Yani daha doğrusu onun ruhu. Bana dönerek:

" Ateş yapma , oradan atlayamazsın. " dedi.

Hüzünle :

" Neden ama Asena. Seni benden aldılar. Onlar seni benden aldı. Hayat seni benden aldı. Nasıl atlamayayım." dedim hıçkırarak.

Asena elimi tutarak:

" Ateş biliyorum kolay değil, ama alışman gerek. Bu hayat çok acımasız Ateş. Her zaman kötü insanlar kazanıyor. Metin'de onlardan biriydi. O yaşamayı bence asla haketmedi. " dedi ve devam etti:

" Ancak sen ölmemelisin Ateş. Sen yaşayacaksın. Yatağında yaşlı bir adam olarak vefat edeceksin. Biliyorum beni çok özledin ama alışman lazım. Baksana hayat hala akıp gidiyor. Ama sen şimdi atlarsan beraber olacağımızı mı sanıyorsun. Şimdi değil ama belki yakın zamanda kavuşacağız Ateş. Ama sen asla atlamayacaksın." dedi.

Ağlayamaya başladım. Ona sarıldım. Ardından ise öpüştük. Ona dönerek:

" Asla yaşamaktan vazgeçmeyeceğim Asena , sana söz veriyorum." dedim.

Asena gülümseyerek:

" İşte duymak istediğim buydu. Merak etme Ateş. Bu hayat akıp gider. Ve bir gün elbet bir gün tekrar kavuşacağız. " dedi. Ardından ise ortadan kayboldu.

Aşağıya indim. Polislere gelerek yaşadıklarımı anlattım. Otelin yandığını ve bunu yapanın ise Metin Bey olduğunu anlattım. Sonrasında ise yaptığım cinayeti itiraf ederek teslim oldum. Mahkemede hakim bana 15 yıl hapis cezasına çarptırdı. Ancak sonrasında ise cezamı üç yıla indirdiler. Hapisten çıktıktan sonra ise İstanbul'dan ayrılarak başka bir şehre taşındım. Artık kendimi tamamen fotoğrafçılığa adadım. Çokta fazla para kazanmaya başladım. Fotoğraf çektiğim kız bir turist ile evlendim ve üç çocuk sahibi oldum. Ama hala herşeye rağmen Asena'yı unutamıyorum. Onunla daha fazla vakit geçirecekken belki de fakir birisi olduğum için istenmeyen kişi oldum. Ancak herşeye rağmen o beni sevdi , bende onu sevdim ve her zaman kalbimin derinliklerinde ölene kadar onu sevmeye devam edeceğim...

•••THE END •••