Hayat sanki benim için bir saniyeliğine durmuştu. Onun kadar güzel birini daha önce hiç görmemiştim.

Otelden ayrılarak parktaki çimlerin üzerine kıvrıldım. Birden kendimi çiçeklerin arasında buluverdim. Yürümeye başladım. Biraz sonra karşımda Asena' yı gördüm. Elini tuttum ve beraber koşmaya başladık. Ardından ise durdu. Merakla:

" Ne oldu Asena? " diye sordum.

" Ateş , ben artık gidiyorum" dedi.

Şaşkınlıkla :

" Neden gidiyorsun Asena , bende seninle gelmek istiyorum." dedim.

Asena bana bakarak:

" Biz birbirimiz için yaratılmışız. Ama.."

"Aması ne Asena. Dediklerinden hiçbirşey anlamıyorum."

Asena elimi tuttu. Bende onun saçlarını okşadım. Bana bakarak:

" Beni ne kadar seviyorsun Ateş?"

" Herşeyden daha fazla."

Asena elini kalbime koyarak:

" O zaman beni kazanmak için herşeyi yap Ateş. " dedi.

Ağlamaklı bir sesle :

" Seni çok seviyorum Asena , lütfen gitme , benimle kal." dedim elini okşayarak.

Asena bana dönerek:

" Ben artık gidiyorum Ateş , benden asla vazgeçme . Sana güveniyorum."

" Gitme Asena lütfen, senden başkasına göz koyamam ben." dedim ağlayarak.

" Kanıtla Ateş . Madem beni bu kadar çok seviyorsun , o zaman beni elde etmek için herşeyi yap. Sana güveniyorum."

Birden elimi bırakarak çiçeklerin içerisinden gözden kayboldu. Ben ise arkasından bağırarak :

" Merak etme Asena , sen benim olacaksın. Seni kimselere bırakmayacağım." dedim.

Kendimi tekrardan çimlerin üzerinde buldum. Gözlerimi ovuşturarak yerden kalktım. Etrafıma baktım. Ne Asena ne de çiçekler vardı. Hepsi bir rüya mıydı?

Tekrardan gözlerimi kapattım. Asena'yı düşündüm. O güzel gözlerini ve pembe yanaklarını düşledim.

O an anlamıştım. Asena ' nın kalbini kazanmak istiyorsam böylece duramazdım. Birden Metin Bey ve yaptığı teklif aklıma geldi. Kafama vurarak:

" Nasıl böyle bir teklifi geri çeviririm. " dedim ve hızlıca kalkarak otelin yolunu tuttum. Elbette ki Metin Bey' in benimle dalga geçmek için bu teklifi yaptığını biliyordum. Ancak arada Asena vardı. Bu yüzden istemesem de bunu yapacaktım...

Otele vardığımda Metin Bey'in yanına giderek kalmak istediğimi söyledim. Alaycı bakışlarla baktı bana.

Birkaç saat sonra ise kalacağım odanın önüne gelmiştim. Oda çok zarif ve büyüktü , ancak zenginlerin kaldığı o lüks odalardan biraz daha küçüktü elbetki. Suitime çekilip birazcık uyku uyumaya karar verdim. Yatağa uzandım, yumuşaktı ve de rahattı.

Saat akşam 7 gibi uyanıp akşam yemeği için aşağı indim. Otelin restoranı çok büyük ve görkemliydi. Yerler mermer döşemeli , üst taraflarsa gümüş kaplamalı ve duvarlar ise seramik ile döşenmişti.

Aşçılar ellerinden geldiğince güzel yemekler yapmaya çalışıyordu. Çok fazla aşçı ve çok fazla yemek seçeneği vardı. İstediğim yemekleri aldım ve boş bir masaya oturdum.

O sırada gözlerim Asena'yı aramıştı. Acaba tekrar karşılaşır mıydık diye kendi kendime düşünüyordum. Bunları düşünürken birisi:

" Burası boş mu acaba?" diye sordu. Kafamı kaldırdığımda ise öylece donakaldım. Kalbim yine deli gibi çarpmaya başladı. Asena şu anda başucumda duruyordu.

" Evet boş, buyur." diyebildim sadece. Asena gülerek yanıma oturdu.

Bi süre sessiz bir şekilde yemeğimizi yedik. Ardından bir süre sonra sessizliği Asena bozdu:

" Sabah sakarlığımdan dolayı tekrar özür dilerim. Eğer ki önüme baksaydım... " dedi, o sırada sözünü kestim:

" Yok , hiç önemli değil, aslında benim sizden özür dilemem lazım. Sonuçta size çarpan bendim. " dedim gülümseyerek.

O sırada kızın gözleri boynumdaki fotoğraf makinesine takıldı:

" Mesleğinizi sormadım ama anladığım kadarıyla fotoğrafçılığa ilginiz var, doğru mudur? " dedi. gülümseyerek:

" Evet doğrudur, fotoğraf çekmeyi çok severim , ancak bunu sadece bir hobi olarak yapıyorum. " dedim.

Kız etrafına baktı ve :

" Annen baban yok mu? " diye sordu. Üzgün bir ses ile:

" Var, hayatta ikisi de, ama şu anda yalnız başıma yaşamıma devam ediyorum. Ben küçükken beni sokağa attılar ve birdaha onları görmedim. " dedim.

Kız üzülerek:

" Ya , gerçekten çok üzücü. Kim çocuğunu sokağa atar ki? " dedi ve devam etti :

" Peki geçimini nasıl sağlıyorsun? "

" Yani, bulduğum işlerde çalışıyorum. Eğer ki iş bulamazsam da peçete veya su satıyorum. Bazen de fotoğraf makinem ile insanların fotoğraflarını çekip para kazanmaya çalışıyorum. " diye cevapladım.

Asena anlattıklarımdan etkilenmiş gibiydi. Halime mı acımıştı, bilmiyorum. Bana dönerek :

" Ya, sen adını sabah söyledin ama tekrar öğrenebilir miyim?" dedi.

" Ateş, benim adım Ateş. İsminden dolayı sizi yaktıysam kusuruma bakmayın. " dedim gülümseyerek. Kız gülerek:

" Ayy, çok komiksin Ateş. Bak ne diyeceğim. Yarın ailem ve otelin önde gelen isimlerle bir yemek yiyeceğiz. Sende katılmak ister misin." diye sordu.

Şaşırmıştım. Böyle bir davetiye ile geleceği aklımın ucundan bile geçmezdi. Utangaç bir tavırla:

" Ailen bişey demesin ama. " dedim .

Kız omzuna vurarak :

" Yok ya , ailem iyi insanlardır, bişey demezler. Hadi ama, eğlenceli olur. " dedi ısrarla.

Elbette ki kabul edecektim. Bu Asena'nın kalbini kazanmak için iyi bir fırsattı:

" Tamam öyleyse Asenacım , mutlaka geleceğim." dedim gülümseyerek. Kız masadan kalktı ve gülümseyerek:

" İyi öyleyse, yarın yemekte görüşürüz Ateş. " dedi ve el sallayarak oradan ayrıldı. Çok iyi bir şans yakalamıştım. Bunu kesinlikle değerlendirecektim.

~ Bölüm Sonu~