Kendimi yine çiçeklerin arasında buluverdim. Ancak bir farklılık vardı. Asena gelmemişti. Telaşla koşmaya başladım. Biraz sonra ormanlık alana vardım. Hemen ardından ise nehrin kenarına gelip beklemeye başladım. Çok geçmeden yine bir bağırma sesi geldi. Kafamı çevirdiğimde ise bu sefer kimseyi göremedim. Tekrardan bir bağırma sesi geldi:

" Ateş, kurtar beni lütfen , boğuluyorum." diyordu ses.

Ağlayarak :

" Merak etme Asena seni kurtaracağım." dedim ve nehrin aşağısına doğru koşmaya başladım.

Birden uyandım. Saat henüz geceydi. Kendi kendime kızdım. Mutlaka bu rüyanın sonunu görmeliydim. Asena'yı kurtarmalıydım. Tekrardan uyumaya çalıştım. Ancak tüm çabalarıma rağmen yeniden uyuyamıyordum. Yavaş yavaş gün aydınlanıyordu. Benim ise kafamda tek bir soru vardı: bu rüyanın anlamı neydi?

Neden hep aynı rüyayı görüp duruyordum. Bu rüyayı üçüncü görüşümdü. Parçaları tekrar birleştirmeye çalıştım , ama yine olmadı. Üzerimi değiştirerek kahvaltı için aşağıya inmeye karar verdim. Tam o sırada kapı çaldı. Merakla kapıyı açtım. Bu Asena'ydı. Elinde ise bir tabak vardı.

Gülümseyerek:

" Günaydın uyuyan güzel. Bugün kahvaltıyı beraber yapalım istedim , tabiki senin içinde uygunsa. "

" Tabiki , benim için sorun değil. Sonuçta güzeller güzeli bir melek kapıma gelmiş, hayır der miyim hiç." dedim gülümseyerek.

Kahvaltı etmeye koyulduk. Bir yandan da sohbet ediyorduk. Merakla:

" Dün ailen birşey demedi , değil mi ? " diye sordum.

Asena gülümseyerek:

" Yok ya , birşey olmadı. Endişelenme , herşey benim kontrolüm altında. " dedi.

Ona tüm kalbimle güveniyordum. Kendi kendime " artık zamanı geldi Ateş , söyle ona. Onu sevdiğini söyle! " diyordum. Tam söyleyecekken ayağa kalktı ve :

" O , saate bak , benim gitmem lazım Ateş , sende aşağıya geleceksin değil mi?" diye sordu.

" Elbette ki geleceğim, o zaman aşağıda görüşürüz. " dedim gülümseyerek.

Asena el sallayarak odadan ayrıldı. Kafama vurdum. Çok büyük bir şans yakalamıştım ona söylemek için , ancak başaramamıştım. Kendi kendime kızdım.

Üstümü giyip aşağıya indim. Havuz tarafına geçerek suya atladım. O sırada yine gözlerim Asena'yı aramıştı. Sonrasında ise onu kaydırakların orada gördüm. Selam verdim. Ancak bir terslik vardı. Yüzüme bile bakmamıştı. Daha oradayken çok iyiydik. Ne değişmişti ki...

Bunu öğrenmek için Asena'nın yanına gittim. Yine görmezden geldi. Elini tutarak:

" Seninle biraz yalnız konuşabilir miyiz?" dedim ve onu kenara aldım. Merakla:

" Neler oluyor Asena. Daha sabaha kadar çok iyiydik. Şimdi ne oldu. Neden benden kaçıyorsun. " diye sordum.

Asena gözlerini kaçırarak:

" Artık seninle görüşemem Ateş , yoksa benim için iyi olmayacak. " dedi üzgün bir sesle.

" Metin mi sana birşey söyledi , lütfen söyle Asena!"

" Onunla alakası yok Ateş. Seninle artık görüşmek istemiyorum. Lütfen zorlama beni. Bu benim için daha iyi olur. " dedi.

Üzgün bir sesle:

" Bana herşeyi anlatmadan hiçbir yere gitmiyorum. Neler oluyor Asena , anlat bana lütfen. Sana birşey mi yaptılar yoksa. " dedim endişelenerek.

" Bak ben iyiyim. İyi olacağım. Metin ile evlenmeye karar verdim. Onu seviyorum. Sende artık peşimi bırak Ateş. " dedi.

Saçını okşayarak:

" Bak Asena , sen bu zamana kadar gördüğüm en cesur , en zarif ve en güzel kızsın. Senden başkasını asla gözüm görmedi. Lütfen, onlar seni hiç sayıyor. Metin ile evlenirsen belki ilk başta hayatta kalırsın , çünkü güçlü bir kızsın. Ama sende gördüğüm ateş , o ateş elbetki bir gün sönecek. " dedim.

" Beni kurtarmak sana düşmez Ateş. "

" Evet biliyorum , sende benim kalbimi çaldın ama , daha ne kadar taşıyacaksın onu. "

" Bak gitmem gerek , bırak beni. " dedi ve kollarımdan sıyrılarak oradan ayrıldı.

Ağlamamak için kendimi zor tuttum. Asena'yı sonsuza kadar kaybetmiştim. İçimde sinir birikmişti. Hepsi Metin' in suçuydu. Kesin onu tehdit etmişti. Keşke ondan hesap sorabilseydim diye düşündüm.

~ Bölüm Sonu ~