Gözlerim… Neden göremiyorum? Yoksa o kırmızı ışık, kör mü etti? Yani o gördüklerim, gerçek miydi? Bilmiyorum. Neden bilemiyorum? Neden her şey tanıdık olduğu kadar yabancı? Neden algılayamıyorum?

Düşüncelerim çok karışık. Etrafımı sadece geniş bir karaltı kaplıyor. Hareket ettiğimi hissedemiyorum. Sadece düşünebiliyorum. Düşünerek bir yere varamıyorum. O kirli gökyüzünü görmeye bile razıyım.

Ne yapmam gerekiyor? Anlamıyorum. O kim? Neden benimle uğraşıyor? Neden beni kovalıyor? Amacı ne? Bu soruların cevapları nerede? Daha çok düşünmeliyim. Bir yerlerde bir cevap olmalı.

Görüntüsü sürekli aklıma geliyor. Aklımdan çıkartamıyorum. Önce yüzü yoktu. Sonra gözleri ortaya çıktı. Bu nasıl mümkün olabilir? Bir cevaba ihtiyacım var. Bir saniye… Bir cızırtı sesi mi duyuyorum? Bu O olmalı! Beni yine buldu. Geliyor! Peşimden geliyor. Zihnimde bile peşimi bırakmıyor!