Her zamanki gibi harabelerin ortasında oturuyor. Ellerinin iç kısımlarını gözlerinin olduğu kısma getirerek gözlerini kapatmış ve başını tutmak için destek oluşturmuş gibi görünüyor. Her zamanki gibi yalnız görünüyor. Yanına doğru ilerliyorum. O sırada ayağıma bir şey takılıyor. Bir parça… Bir parmağa benziyor fakat metalden veya onun gibi bir şeyden yapılmış gibi duruyor.

Bu parmak benzeri şeyin ötesinde, kumların içinde geri kalan parçalarının biraz da olsa gözüktüğünü fark ediyorum. El ve dört adet parmağın birleşiminden oluşan metalden insancıl bir kol. Neden böyle bir şey var? Ona sormaya karar veriyorum.

Yavaşça başını kaldırıp, ellerini gözlerinden çektikten sonra elimde tuttuğum bu parçalara baktı ve cevap verdi: “Sana ait.” Ne demek istediğini anlamadığım söylediğimde kendi koluma bakmamı söyledi. Sol kolum yoktu.