Sarp kan vermeye gitmişti. Babamı düşmanları vurmuştu. Ağlamalarım sadece iç çekişlere dönmüş kızlar ise yanımda oturuyordu. Çocuklar karşıdan hafif üzüntülü bakıyordular. Önce hemşire elinde kanlarla gitti ameliyathaneye. Sarp elinde meyvesuyuyla geldi içeri. Tam karşıma oturdu.

Hafifçe başımı kaldırdım ve kısık bir sesle "teşekkür ederim dedim" küçük bir baş salladı. Oda bana karşılık "rica ederim dedi. Tam 1 saat daha beklemiştik. Babamı içerden sedyeyle çıkardılar. Bu ilk değildi ama en ciddi olanıydı. Hemen yerimden kalkıp babamın yanına koşuyordumki yere düştüm. Kafamı kötü çarpmıştım ama umursamadan hemen kalkıp babamın yanına geldim.

Kızlar bana acıyaran bakarken yüzümde kan görmüşlerki "Hera kafan"diye bağırdılar. Babamı odaya benide acile götürdüler. Başıma pansuman yapıldı ve hızlıca babamın yanına geldim. Sadece elini tutup ağlıyordum. Doktor şimdiye uyanması gerektiğini söyleyip duruyordu ama uyanmıyordu.

Bir terslik vardı ve ben bunun farkındaydım. Ses çıkarmıyordu ama içimdeki ses çok şeyler söylüyordu. En sonunda uyuya kalmışım zaten. Uyandığımda üzerimde birinin ceketi vardı hastane yatağında yatıyordum babam yanımda yoktu. Hemen etrafıma baktım. Sadece sağımdaki koltukta Sarp'ı görmüştüm. Uyuyakalmıştı. Onun üzerini örttüğümde biraz kıpırdandı ama uyanmadı. Hemen odadan çıktım ve danışmaya indim. Babamı sorduğumda yoğun bakımda olduğunu söylemişti.

Hemen yukarı koşmaya başladım ayaklarımın tuttuğu kadar düşe kalka. En son kızlarla göz göze geldim. Kızlar burdaysa babamda burdadır diye tekrar koştum kızlar dizlerime baktığında Gözleri daha çok açılmıştı. O kadar mı acınacak haldeydim. Ama babam benim birirciğim giderse benim kimsem kalmazdıki. Kızlar yanıma koşmuştu. Sonra havalandığımı hissettim.

Biri beni kucağında taşıyordu ama kim olduğunu bilmiyordum. Atak geçiriyordum. İlaç almam lazımdı ama ilaçlarım yanımda yoktu. Nil hemen biryere koştu nere koştuğunu bilmiyordum. 15 dakika sonra ağzımda birşey hissettim. Beni kucağına alan kişide artık yorulmuş gibiydi. Ama beni hâlâ zaptedebiliyordu. İlacı zorla ağzıma verip üzerine su içirdiler.

Gözlerim yavaşça açılıyordu kucağında olduğum kişi Yağız, bana ilaç veren ve su içiren Nil'di. Mira dolu gözleriyle bana bakıyor onun arkasından elinde iğne olan bir hemşire ve arkasından sinirli bakışlarla Sarp geliyordu. Daha ne olduğunu anlamadan hemşire koluma iğneyi yaptı ve daha bayılamadan son bir cümle duydu kulaklarım "onu bana ver Yağız" sonra ise daha güçlü kolların bedenimi sarmasını hissettim sonrası benim için karanlıktı.

---------------------------------------------------------------------