Merhaba ben Nazlı, Nazlı Eryiğit. Annem ve babama göre Eryiğitlerin yüz karası olan Nazlı. Neden öyle düşünüyorlar diyorsanız size şöyle anlatayım: Ben küçükken geçirdiğim bir kazadan ötürü tekerlekli sandalyeye mahkumum ve otizmli olarak doğmuş olduğum için de ikisi de beni bir türlü kendilerine uygun bir çocuk olarak görmediler hiçbir zaman. Beni seven bir abim var Allah'a bin şükürler olsun ki. Abim Ferman beni hep ebeveynlerimden korudu. Aslında benim 3 abim ve 2 tane de ablam var. Ferman abim, öz abim. Diğer abilerim olan Efe ve Deniz abim aslında abimin çocukluk arkadaşları. Aynı şekilde ablalarım Aslı ve Mine ablam da abimin çocukluk arkadaşları. Küçüklüğüm bu grupla geçti ve iyi ki geçti eğer bu grupla geçmeseydi benim büyük travmalarım olabilirdi. Her neyse onlar artık İstanbul'da ve ben de 2 gün öncesinden onlara çalıştığım hastaneden izin aldığımı ve yanlarına geleceğimi söylemiştim. Çalıştığım hastane Adana'daki Çukurova Üniversitesi Balcalı Eğitim ve Araştırma Hastanesi yani köklü bir hastanede çalışıyordum. Aslında iyi bir derece yapmama rağmen ben İstanbul ve Ankara kalabalık olduğu için tercih etmedim ve bütün hayatım da İzmir'de geçmesin diye direkt olarak Adana'daki Çukurova Üniversitesi'ni yazmıştım zaten yüksek bir puanım olduğundan da hemen yerleşmiştim. Orada güzel arkadaşlarım oldu ve hâlâ da beraberiz. Şimdi uçağa binip İstanbul'a gidiyorum.