Bazen hayatının sonuna geldiğini hissedersin. Ben dün son nefesimi aldığımı hissettim. Zordu, çok zordu. Annemin ölü bedenine bakmak sanki en zor şeydi. Ben kanlar içinde yatan annemin ölü bedenine dakikalarca baktım.

Kırmızıdan nefret ettim, o kokudan nefret ettim, kandan nefret ettim, yalnızlıktan nefret ettim.

1 hafta sonra

Neredeyse hiç evden çıkmadığım bir haftanın sonunda okula gidiyordum. Vardığımda kafamı sıraya koydum. Gözlerim kapalıydı fakat uyumuyordum. Sınıftan birkaç ses duyuldu.

"Birkaç gündür niye okula gelmiyordu?"

"Annesi ölmüş galiba."

"Babası da ölmemiş miydi?"

"Evet, ikisi de ölmüş."

"İyi olmuş, anne ve babası ondan kurtulmuş oldu."

Gözyaşlarımın akmasını engellemeye çalışıyordum. Kurduğu cümle fazla ağır değil miydi? Ya da sanki burada yokmuşum gibi böyle konuşmaları?

Kafamı dağıtmak için Yabancı ile olan konuşmamıza girdim. Uzun zamandır hiçbir şey yazmamıştım. Onun ise son mesajları şöyleydi:

0530*******: Güzelim lütfen.

0530*******: İyi olup olmadığını söyle bana.

Siz: Değilim.

Siz: Hiç iyi değilim.

0530*******: Ne oldu?

0530*******: Anlat, çözüm bulayım.

Siz: Herşeyimi biliyorsun, bir bunu mu bilmiyorsun?

Siz: Ya da biliyorsun da bana acı çektirmeye çalışıyorsun?

0530*******: Önceden seninle konuşmuyordum. O yüzden kendim öğreniyordum.

0530*******: Şimdi seninle konuşabildiğim için senden öğrenmeyi tercih ediyorum.

Siz: Kendin öğren o zaman.

Siz: Bende anlatacak güç yok.

0530*******: O kadar mı kötü?

Siz: O kadar kötü...

Yanımdan gelen sesle kapattım telefonu.

"Hem babanı hem de anneni kaybetmek nasıl bir duygu?" dedi duygusuzca. "Ben hiç yaşamadım da."

"Benim ailem en azından yaşadığı sürede beni iyi yetiştirdi. Senin yaşayan ailen sadece var olmuş, sana hiçbir şey katmamış."

Güldü. Gerçek bir gülüş olmadığını herkes anlardı.

"Şimdi seninle çocuk gibi kavga ederdim ama senin seviyene inmeyi tercih etmiyorum."

"Laf mı soktuğunu sanıyorsun?"

Söylediklerimi duymadan saçını savurup gitmesini izledim. Bu kızın gerçekten problemleri vardı. Davranışları ortaokulda gibi hissettiriyordu.

Okul çıkışı cafeye gidince kovulduğumu öğrendim. Oysaki olanları ve gidemeyeceğimi söylemiştim. Yeni bir iş bulmam lazımdı.

Eve girdiğimde gelen mesaja baktım.

0530*******: Başın sağolsun.

Siz: Teşekkürler.

0530: Bir şeye ihtiyacın olduğunda haber ver.

Siz: Sana güvenmiyorum.

0530*******: Güvenmen için ne yapabilirim?

Siz: Seni gerçekten tanımam gerek.

0530*******: Bunun için daha erken Su Perisi.

Siz: O zaman sana güvenmemi bekleme.

0530*******: Benden başka sana yardım edecek kimse yok.

Siz: İhtiyacım olanı kendim alırım.

Siz: Birine ihtiyacım yok.

0530*******: Kendini çok yorma.

0530*******: Bazen yardım istemek de gerekir.

0530******* numarasını engellediniz

Evet, alışmıştım ama hiç tanımadığım birinden yardım istemeyecektim. Onu daha tanımıyordum. Yardım istemektense ölmeyi tercih ederim. Ayrıca onunla konuşmak doğru gelmiyordu.

Yarın

Okula giriş yaptığımda herkesin bakışları bana çevrildi. Aralarındaki konuşmaları duyuyordum. Annemin ölümü...

Rahatsız olsamda belli etmeden sınıfa girdim. Öğretmen sınıfa girdiğinde sınav kağıtlarını dağıttı.

Sınav vardı!

Hatta bu hafta sınav haftasıydı!

Hiç çalışmamıştım. Son konuları da pek bilmiyordum.

📖

Hayatımda en kötü geçen sınavımdı. Eve döndüğümde büyük bir boşluk hissiyle karşı karşıyaydım.

Cafeye gitmiyordum, Yabancı yoktu.

Yarınki sınavdan düşük almamak için test çözmeye başladım fakat odaklanamıyordum. Sonunda pes edip kendimi uykuya bıraktım.

2 hafta sonra

Sınavlar bitmişti ve hepsi açıklanmıştı. En kötü geçen sınavlarımdı. Bu sürede okulda annem ve babam ile ilgili konuşmaya devam ettiler. Benim duyduğumu bile bile, hatta duymam için bilerek konuşuyorlardı.

Söyledikleri fazla kırıcıydı. Düşmana bile söylenmeyecek şeyler söylüyorlardı.

Kendimi en güçsüz hissettiğim zamanı yaşıyordum.

Bugün öğretmenler beni çağırıp notlarım hakkında konuştu. Onlarında çok yumuşak oldukları söylenemezdi.

Evde yatağıma yatıp uzun uzun tavanı izledim. Artık gözümden yaşlar da akmıyordu. O kadar duygusuzlaşmıştım. Yaşamam oksijen kaybından başka birşey değildi.

Boş boş izledim tavanı. Hayatım gözlerimin önünden geçti. Benim mutlu olduğum bir anım yoktu. Sonra aklıma geldi. Yabancı... Onunla konuşurken mutluydum. Hayatımın tek mutluluğuydu.

0530******* numarasının engelini kaldırdınız

0530******* numarasını Yabancı olarak kayıt ettiniz

Ben ondan hemen mesaj gelmesini beklerken yarım saat geçmesine rağmen hiç yazmadı. Normalde hemen yazmasına alışıktım.

🥺

Hayat artık katlanılmaz hale gelirken pes etmeye yakındım.

İş bulamıyordum, derslerim kötüye gidiyordu, hayat neşem tamamen kaybolmuştu.

Yarın

Bugün hafta sonuydu. Ormana gidip kafamı dinlemeye karar verdim. Sadece kendimi dinleyecektim, sadece iç sesimi.