"Merhaba arkadaşlar! Kanalıma çok hoş geldiniz! Bugün e-postalardan bir tanesini seçtim. Bana içini dökmüş bir arkadaşımızın. İsmini vermeyeceğim elbette.

Bana gönderdiği postada şöyle demiş; Merhaba Ece abla. Ben Rize de lise üçüncü sınıf öğrencisiyim. An itibari ile ergen kitapları okuyor ve o kitaplardaki karakterlerin özelliklerini dış dünyadaki insanlarda aramaya başlıyorum. Önceden daha azdı ancak sonradan bu durum gittikçe değişti. Kendimi o kızlardan biri gibi görüyor ve o erkek karakterleri aramaya başlıyorum. Öyle ki ilçemizden komşu ilçelere kadar aramış bulunmaktayım. Ailem bu halimden fazlasıyla ümitsiz. Benim kitap okumamı yasaklıyorlar ve dışarı çıkmamı engelliyorlar. Yakında okuldan da alabilirler. Senden, sizden tek istediğim beni bu durumdan kurtarmanız. Yardımcı olursanız çok mutlu olurum. Lütfen görün ve yardımcı olun." diyerek kafamı telefondan kaldırıp kameraya baktım.

"Bak güzelim" diyerek gülümseyip sözlerime devam ettim.

"Senin için şöyle bir önerim var" diyerek yan taraftaki kitapları aldım.

"Bu kitapların isimlerine iyi bak. Ve bu kitapları al. Hayran olunması gereken insanların şiirleri var. Onlar düşüncelerini, duygularını bir araya getirerek anlamlı ve içli şiirler yazmışlar. Bu insanların hayatlarına da bak. Ve seninkinin onların hayatlarının yanında bir çerez olduğunu fark et. Ve lütfen o söylediğin kitapları okuma. Klasik hikayelerin en sade biçimlerini oku, okuyabiliyorsan. Sana tavsiyem bu. Artı olarak sana Jehan Barbur ve Sinan Kaynakçı'nın Kendine Zaman Ver isimli şarkısını öneriyorum. Dinle ve o karakterleri at kafandan. Dinle ve o şarkıyla hayatına geri dön. Hayat sadece kitap sayfalarındaki birkaç kişinin sevdası değildir. Acılardır, mutluluklardır ve seni sen yapanlardır. Kısa süre içinde kendine gelirsen lütfen bana bildirmeyi unutma."

Gülümseyerek elimi kaldırdım."Bugünlük bu kadardı arkadaşlar. Diğer bir videoda görüşmek üzere. Kendinize iyi bakın."

Bilal kayıdı durdurup bana baktı. Baş parmağını havaya kaldırdığında sırıtıp ona kaşlarımı havaya kaldırarak baktım.

"İyiydin youtuber" dediğinde dil çıkardım. "Her zamanki gibi işte" göz devirip oturduğum minderden kalktım.

Telefonumu aldığım sırada bilinmeyen bir numaradan mesaj geldiğini fark ettim.

Gözlerimi tekrardan devirip mesajı açtım.

+9053********; İnsanlar için öneri sunup onları ilerlemeleri için ikna etme çabanı alkışlıyorum. Ancak sen şimdiye kadar sana yapılmış olan önerilere hiç kulak astın mı?

+9053********; Asmadın, asamadın. Neden peki?

Ece; Sabrımı ve sinirlerimi fazlasıyla zorluyorsun.

Ece; En son seni engellemiştim oysaki. Ne bu yazma çabaları? :-{

+9053********; Cevap veremeyince konuyu itip bir kenara atmana bayılıyorum.

Ece; Kimsin sen? 

Ece; Benimle zorun ne? 

Ece; Neden beni tanıyormuş gibi yazıyorsun?

+9053********; Zor soru değil seni tanıyorum çünkü.

Ece; Tanıyor musun? 

+9053********; Bir de Youtuber olacak, on kere mi yazayım ya!

Ece; Ne? 

+9053********; Çıldırıcam. Allah kameraman ve makyöz arkadaşlara sabır versin.

+9053********; Bu beyinle YouTube işi pek uzamaz.

☑️☑️ Görüldü.