Bu bölüm hem en yakın arkadaşlarımdan olup, hemde bana ablammışcasına yaklaşan biricik arkadaşıma ithafen. Yeni yaşın kalbin gibi güzel olsun. İyiki doğdun canımın içi.🤍

GEÇMİŞ

“Sibel Hanım, ben bu dediğinizi kabul edemem.”

Benden istediği şeyi farkında mıydı? Benden nasıl sevdiğim adamı burada bırakıp yurtdışına gitmemi isterdi. Hem de bu durumdayken. Olmazdı, yapamazdım.

“Sana seçenek sunmadım Gazel. Git dedim, ve sende sevdiğin adam için onu burada bırakıp gideceksin.” Dediklerinden sonra burnumun direği sızladı resmen.

Dolu olan gözlerimden bir damla yaş düştü. İlk damladan sonra diğerleride peşinden adeta bir çeşmeymişcesine dökülmeye başlamıştı.Hayır dercesine başımı iki yana salladım.

“Biliyor musun, Kaya asla bir bebek istemez. Bebeklerden nefret eder. Ve sen karşısına çıkıp ben senin bebeğine hamileyim mi diyeceksin? Seni bir dakika bile yanında tutmaz. Hamile halinle ailen seni evden kovdu, o gaddar adam mı yanında tutacak?”

Aslında söylediklerinde haklıydı. Alp bebek istemezdi. Hatta bebeklerden nefret ederdi. Ve ben onun bebeğine hamileydim.

Hamile olduğum için ailem, adımızı karalayıp kendini orospuya mı çıkartacaksın demişti ve beni evden kovmuştu. Bu teklifi kabul edip, bebeğime güzel bir gelecek sunmaktan başka çarem yoktu.

“Peki, tamam. Kabul ediyorum ama bir şartla.” Göz yaşları içinde söylediklerime sorgularca bakıyordu. “Alp bu bebeği bilmeyecek. Ona söylemeyeceksiniz ve ben ayrılmak istediğimi söyleyip gideceğim.”

“Tamam.” Dedi “Şimdi Kaya’nın yanına git. Ondan ayrılmak istediğini söyle ve üç saat içerisinde benim evime gel.”

Başımı onaylayan bir biçimde sallayıp tekrar ona bakma gereği duymadan ayrıldım oradan.

Çok kötü birisiydi. Korkunç ve acımasızdı.

GÜNÜMÜZ

Telefonuma gelen Türk numarası olan aramayı görmemle kaşlarım çatıldı. Tam o sırada evin içerisinde, yukarıda uyuyan minik oğlumun ağlama sesleri yankılandı. Aramayı boş verip yukarıya, bebeğimin yanına çıktım.

Asil, beşiğinin kenarlarına tutunarak ayağa kalkmıştı.Ve oradan boncuk gibi mavi gözleriyle bana bakıyordu.

Bu haline daha fazla dayanamadım, beşiğe doğru ilerleyip onu kucağıma almam için kollarını kaldıran oğluma istediğini verdim, onu kucağıma aldım.

Artık ağlamıyordu.

“Annesinin minik bebeği.” Bir yandan oğlumla konuşurken aşağıya iniyorduk.

Salona girdiğimizde Asil uyanmasın diye daima sessiz modda kullandığım telefonum çalmaya devam ediyordu, ya da tekrar aramışlardı.

Asili kenarları çitlerle çevrili oyun alanına koyup, ısrarla çalmaya devam eden telefonumu açmak için telefonu koyduğum sehpanın üzerinden aldım.

O sırada Asil Ata çoktan beni unutup oyuncakları ile ilgilenmeye başlamıştı.

Çalan telefonumu açıp kulağıma götürdüm.

“Buyurun.”

“Gazel.” Duyduğum ses anında gözlerimin dolmasına neden olmuştu.

Oydu, sevdiğim adamdı. İki yıl sonra ilk defa sesini duymuştum.

İki yıl sonra ilk defa Alp ile konuşacaktım. Ve ben onu değil o beni aramıştı.

❤️‍🩹

Beni özlediği için aradı sandığım adam, evleneceğini ve nüfus müdürlüğünde üzerine kayıtlı bir çocuk gördüğünü söylemişti.

Anne adında ben olduğum için beni aramış ve Türkiye’ ye geri dönüp kendi nüfusundan aldırmak istemişti.

Hiç bir şekilde babası ben miyim, bu çocuğuk neden benim üzerime kayıtlı diye sorgulamadan nüfusunda istemediğini dile getirmişti.

Bir şey diyemeyeceğim için kendi üzüntümü ve kırgınlığımı içime gömüp, kısa bir süreliğine Türkiye'ye dönme kararı vermiştim.

Şuan Asil ile taksideydik. Küçük bebeğimin henüz hiçbir şeyden haberi yoktu. Babasının evleneceği için onu kendi nüfusunda istemediğini bilmiyordu.

Bilmesinede gerek yoktu zaten. Babasından nefret etsin istemezdim.

Fransa’dan bir bebekle ve uçakla buraya dönmek çok yorucuydu.

Biraz dinlenebilirdik faka beyefendi hızlı olmamızı istemişti. Bu yüzden eşyalarımızı otele bırakıp, hemen geri çıkmıştık.

Ben bunları düşünürken çoktan Nüfus Müdürlüğüne gelmiştik bile.

Şöföre ücreti verdim, bebek pusetini aldım ve arabadan indim. O sırada Asil araba durduğu için uyanmıştı. Fakat ağlamadı sadece ilk birkaç saniye yüzünü buruşturmuştu. Sanırım beni gördüğü için korkmamıştı.

Alp’in beni aradığı numaradan onu arayıp neteye gitmem gerektiğini öğrendim ve oraya doğru adımladım. Memnuniyetsiz mırıltılar çıkaran oğlum binaya girdiğimiz sırada çoktan sakinleşip mavi gözleriyle etrafı incelemeye başlamıştı.

Alp’in söylediği yere geldiğimizde adımlarım durdu. Kapıyı çalıp içeriye girdiğimde o da buradaydı. Neredeyse iki yıl sonra sevdiğim adam karşımdaydı.

Çok özlemiştim.

Odanın içerisine girdiğimde kapıyı tekrar kapatıp boş olan -Alp’in sandalyesinin yanına- oturdum.

Hemen yanında oturduğumda Alp göz ucuyla pusette ağlamak üzere olan oğluma baktı. Ben onu incelediğim için bunu görmem hiç zor olmamıştı. Hâlâ aynıydı. Neredeyse hiç değişmemişti.

Masmavi gözleri, kumrala yakın sarı saçları ile birlikte yakışıklılığını koruyordu.

Ben bunları düşünürken ağlamaya çok yakın olan oğlum ağlamaya başlamıştı bile. Daha fazla ağlamasın diye hemen minik bebeğimi kollarımın arasına aldım.

Asil kucağıma gelir gelmez göğüsüme sindi.

“Asil, ne oldu anneciğim?” Asil’e sorduğum soruya Alp kaşlarını çattı.

Alp’in “Anneciğim mi?” Sorusundan sonra oğlumun bakışları ona dönmüştü. Şuan tam birbirlerinin karşısında duruyorlardı.

Asil Ata babasının yüzünü incelerken Alp ise oğlunun ona ne kadar benzediğine bakıyordu sanırım.

Asil ile Alp neredeyse birbirlerinin aynısıydı. Oğlumda babası gibi mavi gözlüydü. Benimde gözlerim maviydi ama Asil’in gözleri, Alp’in gözleri gibi daha çok griye benziyordu. Saçları ise benim siyah saçlarımın aksine sarıydı. Alp’in saçları da bebekken sarıymış fakat büyüdükçe rengi koyulaşmış, kumral olmuşlardı.

“Evet.” Dedikten sonra çatık olan kaşları imkanı varmış gibi dahada çatılmıştı.

“Bebeğin kimliğini verir misiniz hanımefendi. İşlemleri halletmeye başlayalım.”

“Biraz bekleyin. Biz bir konuşup gelelim.” Diyen Alp ile neye uğradığımı şaşırmıştım.

Çalışan adamadan cevap beklemedi ve ayağa kalkıp kucağımdan Asil Ata’yı aldı ve pusetin içerisine koydu. Aynı saniyeler içerisinde benide elimden tutup ayağa kaldırdı ve odandan dışarı çıkardı.

Selamm! Yeni kurgum sizlerle.🫶🏼 Benim yazarken o kadar içime sindi kiii. Kitabımızın İnstagram hesabı: @kalbiinyoluofficial