Selamm! 2. Bölüm sizlere emanet🫶

İyi okumalarr!!!!

(Medya:Asil Ata)

Ne yapmaya çalışıyorsun?” Sorduğum soruyla bakışlarını Asil’in üzerinden çekip bana bakmaya başladı.

“Önce hastaneye gidip DNA testi yaptıracağız. Daha sonra konuşacağız.”

“Beni buraya ne için çağırdığını farkında mısın sen?” Soruma bir yanıt vermeden yürümeye başladı. Elimi tuttuğu için bende yürüyordum. Bakıldığında benim üç katımdı. Yürümesem bile kolaylıkla beni çekebilirdi.

Asil’e baktığımda keyfinin gayet yerinde olduğunu gördüm. Pusetinde uykusuna devam ediyordu küçük bey.

Bir arabanın önüne geldiğimizde bu arabanın kimin olduğunu anlamak çokta zor değildi. Alp’in arabasıydı. Artık eski arabasını kullanmıyordu sanırım. Çok sevmesine rağmen bırakmıştı arabasını. Benim onu bıraktığım gibi.

Yeni arabasıda Mercedes’ti. Diğer markalar yerine hep aynı markayı tercih ediyordu.

Arabanın kilidini açtı ve ön, sağ koltuğun kapısını açıp beni oraya yönlendirdi. Zorluk çıkartmadan bindiğimde ise narin bir şekilde Asil’i pusetinden çıkardı.

Asil Ata uykusundan uyandırıldığı için bir an ağlayacak gibi olsada babasını görünce sakinleşti -bence babasını gördüğü için değil tek olmadığını anlayıp, bir insan gördüğü içindi-.

Alp bebeğimi benim kucağıma verdi. Minik oğlumun yüzünde beni görür görmez bir tebessüm oluştu.

Onun yüzünüdeki en ufak bir tebessüm her şeye bedeldi.

❤️‍🩹

DNA testini yaptırdıktan sonra bir kafeye gelmiştik. Burada olmayı hiç istemesemde oğlum için katlanıyordum. Çünkü babasını çok sevmişti.

Garip olan ise Alp’in bebekleri sevmeyip, neredeyse iki saattir Asil ile ilgilenmesiydi.

Aslında bebekleri sevmemesi için bir nedeni yoktu. Çok rahatsız edici bulduğu için bebeklerden hoşlanmadığını söylemişti.

Derin düşüncelerimden oğlumun ağlama sesleri ile ayrıldım. Alp ile karşı karşıya oturduğumuz ve Asilin, Alp’in kucağında olmasından dolayı ayağa kalkıp yeni ağlamaya başlayan oğluma yaklaştım.

“Ne oldu anneciğim.” Minik oğlum ona kollarımı uzatmam ile kucağıma tırmandı. Büyük ihtimalle uykusu gelmişti.

Uykusu gelince asla dayanamazdı. İstemediği en ufak bir şey olduğunda ortalığı ayağa kaldırırdı.

Kendi sandalyeme geçtiğimde, sağ tarafımda duran boş sandalyeyi kendime doğru çevirdim. Asilin puseti zaten sandalyenin üzerinde olduğu için bir kaç dakika içerisinde uyuyacak olan oğlumu yatırdım. Biraz salladığımda ise uyumuştu.

Konuşmaya başlaması için gözlerimi uyuyan oğlumun üstünden aldım ve dakikalardır bizi izleyen adama baktım.

“Seni dinliyorum.” Konuşmam ile artık uyuyan bebeğimize değil bana bakıyordu.

“Vazgeçtim.” Umarım tahmin ettiğim şeyden vazgeçmemiştir.

“Neyden vazgeçtin?” Dedim.

“Oğlumu bırakmaktan. En kısa zamanda yanıma alacağım.”

Söyledikleriyle sinirden deliye dönmüştüm.

“Sen kimsin ya? Nasıl oğlumu benden ayırmayı düşünüyorsun?”

"Ne kadar senin oğlunsa benimde oğlum. Onu görmek benimde hakkım.”

Sinirden gözlerim dolmuştu. Bu özelliğimi hiç sevmiyordum. Sinirlenince hemen ağlıyordum.

“Değil senin hakkın falan. Vermiyorum ben kimseye bebeğimi.” Ayağa kalktığım gibi Asil’in pusetini aldım ve kapıya doğru ilerlemeye başladım.

Arkamdaydı. Sinirli ve neredeyse yeri delecek gibi olan adımlarla bizi takip ediyordu.

Kafeden çıktığımda olduğumuz yerin işlek olması nedeniyle hemen bir taksi görüp durdurdum.

Taksi durduğunda binmeye çalıştım. Evet sadece çalıştım, çünkü beyefendi beni kolumdan tutup eliyle taksiciye ilerlemeye devam etmesi için bir işaret yaptı.

Kolumdan çekerek beni kendine döndürdü. Yüzlerimiz çok yakındı. Fakat ben ağlamaya başladığım için onun net göremiyordum.

Ağladığımı gördüğünde gözlerindeki sinir anında kayboldu. Kolumu tutan eli belime yerleştiğinde beni hemen göğüsüne çekti.

“Şşşt tamam güzelim, ağlama daha fazla.”

Zaten burnuma dolan kokusunu daha yakından aldığım ve oğlumu benden ayırmak istediği için hıçkırarak ağlamaya başlamıştım.

Bittii!!

Umarım sevmişsinizdir. Çok kısa olduğu farkındayım. Fakat benden uzun uzun bölümler beklemeyin. Çabuk atmak için kısa yazıyorum.

Bu arada bölüm düzenine karar verdim. Bir sonraki bölümü yazdıkça yeni bölümü paylaşacağım. Yani 1. bölüm paylaştım, 2. zaten hazır, 3. de hazır olunca 2 paylaşılacak. 4 hazır olunca da 3 paylaşılacak.

Böyle bir düzen yani. Yazdıkça atacak olsam yazma isteğim gelmez. En azından böyle olması daha iyi bence.

Bir tarih belirleseydim fazla beklerdiniz. Çünkü ben tarih versem haftada bir bölüm atardım.

Ve şuan sınav haftasındayım. Ve 4. Bölümü yazmam uzun sürecek. Sizi biraz bekletmek durumundayım.

Lütfen yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayalım:)

Yazım hatalarım varsa kusura bakmayın lütfen.

Instagram hesabımız:@kalbiinyoluofficial

Sizi çok öpüyorum🩶

Yeni bölümde görüşelim🫶