**********************************************************

Hayat herkese eşit adillikte akıp gitmiyordu. Kimi hayata gözlerini ipek çarşaflar arasında açarken, kimileri tek gözlü bir oda da soğuktan donmak üzere olan annesinin son nefesini verdiği bir hayata merhaba diyordu.

Bazıları güzellik ve asalet denen parıltılarla etrafındaki herkesi kendine pervane eder iken, kimileri yaşadığı acılarla yüzünde oluşan minik çizgilerle bakıyordu etrafında durmaksızın dönen dünyaya...

Kimi ailesinin göz bebeği olarak öz güvenli bir birey olarak hayatına devam eder iken, kimileri doğduğuna güne bile nefret eder halde çevresinden görmediği bir yudum sevgiye bile muhtaç halde yaşamaya çalışırdı. Tıpkı hikayemizin kahramanı Lavin gibi.

Adının anlamı çığ olan genç kız için hayat sadece nefes alıp vermekten ibaretti. Tek hayali çocukluğundan beri kurduğu mesleği yapmak olan geç kız için hayat öyle hoyrat davranmıştı ki. Yıllarca hor görüldüğü bir evde yaşamış en sonunda bağlı olduğu zincirleri bir gecede kırıp özgürlüğüne kanat çırpmıştı. Küllerinden tekrar bir Anka Kuşu misali doğabilmek için...

Yıllarca canla başla bulduğu her işte çalarak okulunu bitirdikten sonra kaçtığı karanlığın onu bulması sebebiyle hiç umudu olmasa da gazete de gördüğü bir ilana başvurur. Kader kırmızı ipi onun parmağına dolayarak adımlarını Karayel'lerin malikanesine çevirdiğinde onu ruhu o evin duvarlarına hapsedilmiş bir adet orman yeşili gözlerin karşılayacağından ise bihaberdi.

O büyük demir kapıdan attığı ilk adım yeni hayatına giden yapı taşlarının da temelini atmıştı. Kendi kusurlu gördüğü bedenine âşık olup, sevgisiyle kırılan kalbinin her bir duvarını onaracak kusursuz prensle karşılaştığında, Lavin yolunu kaybetmiş bir kuş gibi ne yapacağını bilmeden kendini âşkın o yakıcı rüzgarına çoktan kaptıracaktı.

Bir pervane misali o ateşle yanıp kavrulacağını bilse de gittiği bu yolda geri dönmeye gücü yetmeyecekti. Yeşil gözlü dev çoktan kalbinin her odacığına sızıp, Lavin'i kendisi karşısında savunmasız bırakarak yandığı kadar yakacaktı...