Bu hayatta herkesin öncelikleri vardır. Değer verdikleri, değer vermek istedikleri, değer veremedikleri. Ve dışardan biri buna burnunu soktuğunda kişinin koyduğu sınırları çiğner demişti koray , sınırları asla geçmemem gerektiğini fısıldayarak beni büyütmüştü, peki ya benim sınırlarım benim ince çizgim nereye kadar çıkıyordu koray sınırlamamı belirlememi zamana bırakmamı, zamanı geldiğinde onun kendiğilinden oluşacağını şöylemişti ve şimdide bana asla söylemediği bir yere gidiyorduk, 4 valiz 3 sırt çantası kitaplarım ve yastıklarımın olduğu koliler, benim tahminimce taşınıyordum ama korayın evindeki odam yerli yerindeydi ve gideceğimiz yere götürmemi yasakladığı bazı şeyler vardı.

Gideceğimiz yer Miami ve Korayın dediğine görede denize yakın ama insanlara uzak bir yere gidiyorduk. Neden insanlardan uzaktaydık? neler yapıcaktık? koray bu yaşıma kadar bana dövüş dersleri ve istediğim bir hobi seçerek ekstra birde onu yaptrıyordu. Ben buz patenini seçmiştim.

Yine özel ders olarak insan zekası ve planları diye kurduğu bir dersi işliyordum bana zamanı gelince hepsini anlatacağını söyleyerek hep geçiştiriyordu, arabası gözlerimi kamaştıracağım kadar enteresan bir yerde durdu, şaşkınlığım devam ederken korayın sesiyle irkildim.

"Burası benim kurduğum küçük minnacık bir şehir içeriye girdiğinde daha iyi anlayacaksın tatlım" Korayın hızlı adımları aksine ben ağır çekimde yürüyen ve etrafa Kurt yiyen kuzu görmüş gibi bakmam çevremdeki ablaları gülümsetmişti,buna aldırış etmeden

Dev duvarları aştığımda gördüğüm manzara beni şoka uğrattı gerçektende bir şehir kurmuş olması gözlerimi şaşı gibi açmama ve ağzımı sineklerin 3+1 ev kurabilecek alan yaratmama neden oldu.

Koray elimi tuttu ve beni küçük şehrinin en ortasına götürdü şaşkınlığımı attığımda etrafın ne kadar güzel olduğunu fark ettim. Gerçekten ne kadar uğraşmıştı bura için?

Onu tanıdığımdan beri çok çalışan biriydi ve biz tanıştığımızda ben yedi yaşındaydım. Ama ona rağmen bana duyduğu ilgi yedi yaşımdan önce ailemin bana uyguladığı travmatik olaylardan ve canımı acıtma isteğinden uzaklaştırmaya fazlasıyla yaramıştı.

Koray benim babam gibiydi o hayatta güvendiğim tek insan olabilirdi. Ben yine yine yine düşüncelerimle boğuşurken koray " Şuradaki bina hastane, dünyadaki en iyi profösör arkadaşlarım orada çalışıyor. Şuradaki 2 katlı bina antreman yeriniz. "Dedi. Ne? Yeriniz mi? "Benden başka kimler olucak o antreman da koray? " Diye kaşlarımı çattığımda koray önümden geçip giderken "sınırların, ince çizgin olacak insanlar olucak helin, hemde en kırmızı en ince çizgin" Diye iç geçirdi bu kaşlarımı daha da çatmama neden olmuştu ve nefeslerimdeki düzen alt üst olmuş duruma gelmişti.

Koray beni çekiştirerek yan yana duran 3 uzun binanın önünde durdurmuştu. Çok garip bir yapısı vardı bu binaların yaklaşık 12 katlıydı her biri, üçünün arasında diğer binalara geçitler vardı ve çatı kısımları yuvarlaktı.

Çok enteresan bir mimari çalışma stili vardı korayın, ama bu binaya hayran kaldığımı iç sesime çoktan itiraf etmiştim bile, koray mimiklerimdende anlamış olacakki

"Biliyorum biliyorum. Bir mimar olarak böyle birşey yapmam hayranlarımın salyalarının akmasına neden oluyor ağzına mukayyet ol eylül, çünkü içerisi felaket"

Sırıtarak korayın kendini övüşünü dinlerken "bu binalar nedir? " Diye sordum koray boğazını temizledi ve duruşunu düzeltti "ilk bina okul senin artık gelişmenin lazım tek ders olmuyo ve açıklaması senin için zor olacak bir sürü şeyle karşılaşacaksın, şimdiden kendini hazırla tatlım çünkü biraz ağır konular, öhöm neyse üçüncü bina benim ve ekibimin binası oraya bensiz ekibin giremez eylül en azından uzun bir süre bu izni alamayacaksın. Kaşlarım çatılsada ekip mevzusunu yarına saklamak isteyerek, ona

ikinci binayı atlamasına karşılık "ikinci binada ne var koray " Diye çıkıştım. Koray eliyle binayı gösterip"buyrun hanfendi keşfederek anlayın ne olduğunu" Dedi ve içeriye doğru beni hafifçe ittirdi, içeride bir lobi vardı ve hafif yaşlı abla ve abinin içeri girdiğimden beri bana olan gülüşlerinin hat safhada olduğunu fark ettim. Abla bana dönüp "Eylül Araç, sen gerçekten çok iyi bir savaşçısın bunu saçtığın enerjiden anlayabiliyorum tatlım. " Ne savaşçısı olduğunu anlayamadım ve yüzümü buruşturdum. Koray bu tepkimin üzerine "Nida daha hiçbir ders almadı üstüne bugün düşmeyelim, mümkünse ince çizgiler toplandığında bu konuşmaları bizzat ben yapıcağım zaten" Dedi, off geldiğimden beri bunu diyordu.

Anlamamak dahada sinir bozuyordu, Nida denen kadın bana bir kart uzattı ve " 6 numara senin odan tatlım , herşeyin oraya koyuldu, ama düzenleme görevini sana bıraktım, yardım istersen Nida koş demene kalmaz orda olacağım " Nidaya bi anda çok fazla ısındığımı fark ederek "tamamdır Nida, görüşürüz" Dedim arkamdan koraya bakıp "sanada" Diyebildim sadece korayda bana tebessüm ederek "sanada görüşürüz tatlım, kolay gelsin, sana güveniyorum mükemmel bir dizayn yapacaksın odana" Bir anda arkama dönüp korayın boynuna atladım ve "herşey için sana çok teşekkür ederim" Dedim koray bu lafımın üstüne "çok konuştun tatlım gidip şu odanın hakkını ver " Dedi.

                                          🐚

Kartımı odaya tuttum ve içeriye sağ ayağımı atıp bismillah diyerek giriş yaptım odam felaketti!

Odam katın 2/3 'sini kaplıcak şekilde büyüktü ve incelemeye başladığımda büyük bir lavabo ve yine büyük bir giyinme odasına sahip olduğumu fark ettim.

Çalışma masam bile çok büyüktü ama beni benden alan şey yatağımdı sallanıyordu, ipleri hem yata hemde duvara monta etmişlerdi herşeyimi masamın üstüne koyup siyah deri ceketimi üstümden çıkartmış ve yatağıma atlamıştım. Ve kendimi yarım saatlik bir uykuya bırakarak yatağımın ilk keyfini yapmıştım.

                                          🐚

Yarım saattir birşeyleri yapmaya çakışıyordum ve giyinme dolabımımda bu başarımı taktir etmiştim. Nida yardım edebilirim tatlım desede dinlememiş başarırım demiştim. (1.23)

                                          💐

Lavaboyu düzenliyorum şu gibi oldum . Ama başarıcam çünkü ben eylül araçım. ( 3.45)

                                           💐

Vazgeçmek istemiyorum ama ağlıcam şimdi şuraya oturup (5.12)

                                             💐

Lan bitti, bende bittim. Nida bana kurabiye ve süt getirdi 22 yaşında bir kadın olarak çocukluğuma dönmüş gibi hissetmiştim.

Yarın beni zor bir gün bekliyordu ve buda beni geriyordu, koray odama bakmaya gelmiş ve beni başarımdan ötürü tebrik etmişti. Ayrıca yarın bana şehrin geri kalan kısmını keşfetmem gerektiğini söyleyerek başımdan öpüp kapımı kapatmıştı, bende içtiğim sütün etkisiyle ve yumuşak yastığımın çekimiyle gözlerimi uykuya teslim etmiştim...

DEVAM EDECEK💐