ay kaç gündür bölüm yazmıyorum

hem aklıma bişi gelmedi hemde dersler felan derken yeni vakit buldum

ozaman geçelim hikayemize oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

bu bölüme ve diğer bölüme biraz fazla oy ve yorum istesem yapabilirmiyiz ki :(

ay bu arada kitabımı sevenler oldu baya çok mutlu oldum

bu arada yeni kitaba başladım oda güzel bir bakın derim ( ama o tamamen eğlencesine yazılan bir kurgu)

---

gözlermi açtığımda çoktan sabah olduğunu görmüştüm. yavaşça ayağa kalktım ve lavaboya girip yüzümü yıkadım ve odamdan çıktım odamdan çıkar çıkmaz önümde aseli gördüm " ayh hiç kalkmıcaksın zannettim. günaydınn peri kızı hadi bakalım kahvaltıyaa " elimden tutup beni mutfağa sürükledi oysa ben daha üzerimdeki ayıcıklı pijamalarımı çıkarmamıştımm. "asel du-" dediğimde çoktan mutfaktaydık ve garip olan sa baran ben asel ve umutdan başka birilerinin de olmasıydı.

ben onlara şaşkınca bakıyordum baran ise bu halime gülüyordu. masada oturan kız ayağa kalktı ve neşeyle yanıma geldi " selam peri kızı, defne ben " defneye baktığımda gözüme çarpan ilk kızıl uzun saçları olmuştu. çok güzel kızdı. peri kızını büyük ihtimalle aselden duymuşlardı. "ııı.. bende memnun oldum" dedim hala üzerimde olan şaşkınlıkla.

daha sonra 2 çocuk ayağa kalkıp yanıza geldi biri esmer biri kumraldı. esmer olan elini uzattı " emir ben kusura bakma tanıştırmadık kendimizi biz baranın küçüklükten beri arkadaş grubuyuz." dedi ve gülümsedi elimi uzattım ve elini tuttum "memnun oldum kayra bende." gülümsedi daha sonra kumral olan elini uzattı " ayaz bende memnun oldum " elini tuttum ve onunlada selamlaştıım. fakat ayazın sölediği şeyle yanaklarım kıpkırmızı kesilmişti. "he bu arada ayıcıklı pijaman güzelmiş nerden aldıysan söylede biz de alalım peri kızı." herkes güldü fakat ben utanmıştım. baran ggelip hafifçe ayazın kafasına vurdu "lan uğraşma kızla "

Ayaz güldü ve saçlarımı karıştırıp masaya oturdu. baran bana bakıp güldü daha sonra yanımıza bir kız daha geldi. saçları kumral gözleri mavi renkte güzel bir kızdı. fakat bana karşı attığı bakışlar fazlada iyi değildi. baran sertçe kıza bakarak konuştu " hadi." kız gözlerini devirdi ve elini uzattı " ben azra" elimi uzattım ve elini sıktım. "kayr-" sözümü keserek konuştu "biliyorum biliyorum duydum ismini. sen şu aseli tehlikeye sokan, baran gelmese aselin ölmesine sebep olacak kız-" dediğinde ayaz ayağa kalkıp azranın kolunu tuttu . baran sinirle konuştu " azra. saçmalama istersen bunları senle konuşmadıkmı?" güldü "doğru. konuştuk aselin ölmesine sebep olacak kıza iyi davranmamı söylemiştiniz" şaşırmış gibi yaptı " tüh ya unutmuşum pardon kayracım" diyerek geri masaya oturdu.

yutkundum. haklıydı baran gelmese belkide hepimiz ölücektik. "b-ben üstümğ değiştireyim" diyip dolan gözlerimi görmemeleri için hızlıca odaya ilerledim tam odaya giriyordum ki kolumdan tutuldum . " kayra. azranın kusuruna bakma sadece o aseli fazla seviyor kardeşi gibi görüyor. o yüzden böyle davranıyor yoksa hiç kötü bir kız değil" dolan gözlerimi görmemesi için ona bakmıyordum o sırada baran nazikçe çenemden tuttup bakışlarımı kendisine çevirdi. dolan gözlerimi gördüğünde kaşları çatıldı. " haklı ama baran. sen gelmeseydin beniö yüzümden asel ve umut.." durdum devam ettiremedim kolumu elinden kurtarıp odaya girdim ve kapımıda kilitledim. hızlıca lavaboya girdim.

dolan gözlerimi serbest bıraktım ve sessizce gözlerimdem gözyaşları birer birer aktı.biraz daha sakinleştiğimde ayağa kalktım ve elimi yüzümğ yıkadım. odaya geçip üzerimi değiştirdim ve odadan çıkıp mutfağa ilerledim. o sırada mutfaktan fısıldaşmalar duydum ve kapıda bekleyip dinledim "azra bilerek yapmamış ki kız sen neden kızın üzerine gidiyorsun. mutlu mutlu kahvaltı yapacaktık neden bozuyorsun güzelim" dedi emir . o sırada azranın gülme sesini duydum "öylemi ben mi bozuyorum? YA SİZ NEYDEN BAHSEDİYORSUNUZ . ŞUAN O BAHÇEDEKİ SALINCAKTA SALLANAN KÜÇÜK KIZ VAR YA İŞTE O KIZ YÜZÜNDEN ÖLEBİLİRDİ ASEL. ANLADINIZMI BENİ " daha fazla duymak istemediğim için içeriye adım attım. herkes susmuştu içeriye baktığımda baranı görememiştim. "baran nerede" dedim sakince defne yanıma gelip kolumu okşadı "nefes almaya çıktı ama biraz sinirli sanırım. gitme sen şimdi yanına sinirliyken yanlış şeyler söyleyebiliyor" dedi defne gülümseyerek. "ben bir bakayım barana " diyip mutfaktan çıktım ve üzerime bişey almadan evden çıktım. etrafa baktığımda evin önündeki bankta otururken gördüm.

hafif kızarmıştı yüzü sanırım soğuktandı. ellerine baktığımda sanki damarları patlayacak gibi duruyordu. yavaşça yanına ilerledim ve yanına oturdum. beni gördüğünde şaşırmıştı ama birşey söylemedi. bir anda haraket edip ceketini çıkardı " baş belasısın" şaşkınca ona baktım "ne?" ceketini benim üzerime örttü " hava eksilerde ve sen üzerindeki incecik kıyafetlerle dışarı ıkıyorsun kayra." başımı eğdim ve sustum. yine konuşmalar aklıma gelmişti gözlerim dolmuştu "özür dilerim" ne için özür dilediğimi bilmiyordum. aslında her şey için özür diliyordum. bir katil olduğum için özür diliyordum. aseli ve umutu tehlikeye attığım için özür diliyordum. azra haklı olduğu için özür diliyordum ve ceket giymediğim için özürr diliyordum "neden özür dili-" gözlerimin dolu olduğunu görünce sustu. fakat sinirlendiğini anlamıştım. neden sinirleniyordu? ağlamamamı? belkide bir ağlak olduğumu düşünüyordu.

eline baktığımda bembeyaz kaldığını gördüm. ellimi sıktığı yumruk yaptığı ellerinin üzerine koydum. bu onu affallatmış olmalı ki ellerini sıkmayı bıraktı "acıktım. içeri geçelimmi ?" ayağa kalktı ve elini uzattı elini tuttuğumda benide kaldırdı. kalktığımda tam elimi çekicektim ki buna izin vermedi. sorgularcasına ona baktım fakat elimi bırakmadan yürümeye başladı. bende onunla yürüdüm . evin kapısını açıp içeri girdi ve mutfağa doğru ilerledi ki durdum. benim durmamla o da durdu bana baktı. ellerimizi göstererek olumsuz anlamda başımı salladım. arkadaşları bunu yanlış anlayabilirdi. kaşlarını çattı ve elini elimden uzaklaştırdı. o an sanki düşücek gibi olmuştum.

mutfağa girdik ve sessizce oturan kimseden çıt çıkmayan masaya oturduk. aseli ve umutuda çağırdık. tabi asel benim yanıma oturdu diğer yanımdada baran vardı. "asel abla bak yumurtayı abimle ben pişirdim ondan kesinlikle yemelisin tamammı." gülümseyerek asele eğildim ve saçlarından öptüm " yerim miniğim" başımı doğrulttuğumda karşımda bizi soğuk gözlerle izleyen azrayı gördüm.

bu sessizliğin arasına giren ayaz olmuştu "pekaalaaa bu kadar sessizlik yeterr. bugün dışarı çıkıp eğleneceğiz. emirle planlarımıza göre ilk lunaparka gideceğiz" defne bunu duyduğunda güldü. sanırım lunaparka onun ve çocuklar için gidiyorduk."sonrada çocukları bırakırız. bara gideriz biraz içer kafa dağıtırız" buda bizim içindi. bar lafını duyduğunda defne yüzünü ekşitti " off ne barı ya siz uslu durmazsınız ki " baran ayaz ve emir birbirlerine bakıp güldü ayaz konuştu "bu sefer söz uslu durucaz sincabım" defne sincap kelimesine gözlerini devirdi.

o sırada telefonuma gelen aramayla onlardan müsade isteyip salona geçtim. yabancı bir numaraydı telefonu açıp kulağıma yasladım "alo, kimdiniz?" telefondan duyduğum kalın sesle olduğum yerde kalakaldım

"ah küçük tavşancık... beni unuttunmu yoksa?"...

---

oy oy yeni kişiler hakkında ne düşünüyorsunuz

sizce azra kayraya kızmakta haklımı ?

yeni bölüm inşallah akşama gelicekkk

lütfen yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayınnn

YORUMM İSTİYORUZZZ KHHKDJ