tamam kıyamadım 8. bölüm karşınızdaaa

bol heyecann bol hüzün hggsjghjs

oy vermeyi ve yorum yapmayı lütfen unumayın

( bol yorum ve oy yaparsak daha çok yazma isteğim gelio o yüzdeen)

---

"ne saçmalıyorsun be sen! ne oyunu kızı bırak!" kahkaha sesi geldi. tüylerim diken diken olmuştu. "ilk önce oyun sonra kız .." gözlerimi sımsıkı kapattım ve biraz sakinleşmeyi bekledim " ne oyunu"

"aferin seninle anlaşabileceğiz sanırım tavşancık. şimdi oyun şu sıcak soğuk. ah ah.. küçükken ne kadar oynardık değilmi " kaşlarımı çattım ve devam etmesini bekledim. " orada tam 4 oda var. o 4 odadan birinde bir anahtar gizli onu bul dışarıya çık tavşancık."

"biz şuanda dışarıdayız. o mekanda şuan sadece sen,umut ve o küçük kız çocuğu var." asel.. " fakat her oyunun kuralları vardır tavşancık. 10 dakikan var.. eğer 10 dakikada anahtarı bulamazsann." kaşlarım çatıldı iyi bir şey söylemeyeceği kesindi . yüksek sesle bağırdııı "VEEE POMMM MEKAN PATLADI "kahkaha sesini duydum "küçük kızı aramakla zaman harcama derim. çünkü küçük kız saklandı.." aseli burda bırakamazdım.. bırakmazdım ilk anahtarı bulacak daha sonra kızı bulacaktım ama bunların hepsini 10 dakikada yapamazdım bağırdım" BUNLARIN HEPSİNİ 10 DAKİKA DA YAPMAM İMKANSIZ."

"ah tavşancık.. ozaman ya size yada küçük kıza yazık olacak.. sen seç bakalıım yanındaki çocukla kendinimi kurtarmak istersin yoksa.. küçük kızımı?" böyle bir seçim yapamazdım gözlerim dolmuştu "ŞEREFSİZ. SENİ BULDUĞUMDA KEMİKLERİNİ BİZZAT KENDİM KIRACAĞIM" sesim mekanda yankılanmıştı. "10 dakikan başladı küçük kız.. tik,tak,tik,tak" umuda baktım ve hızlıca konuştum "umut korkma tamammı aselde bizde kurtulacağız. şimdi odalara ayrılalım ve anahtarı arayalım tamammı?"

umut başını salladı.hiç beklemeden umutu bulduğum odaya girdim. köşelere baktım. tek tek dolapları açıp iç dış her yerini inceledim. sökülmüş taşların altına baktım fakat bu odada bir şey yoktu. çıktığımda umutunda çıktığını farkettim. "burda bişey yok kayra abla." başımı salladım "burdada" diyerek girdiğim odayı gösterdim. 2 yatak ve iğne olan odaya girdim. yatakları alt üst heryere dağıtttım. bakmadığım yer kalmamıştı. tam arkamı döndüğümde bir masa gördüm ve masanın üzerindeki gördüğüm şeyle afallamıştım. kafesin içinde bir tavşan... önündeki notu gördüğümde gidip notu elime aldım

iyilik dış güzelliktemidir, yoksa içindeki kandamıdır tavşancık?

hiç düşünmeden bağırdım "BU NE ANLAMA GELİYOR ŞİMDİ" fazla sürmeden gene aynı erkek sesi geldi. " bir ipucu tavşanım" gözlerimi devirdim. allah aşkına bu nasıl ipucuydu? "BU NE BÖYLE ÖZLÜ SÖZ FELANMI. " diye bağırdım sinirle "son 5 dakikan kaldı tavşan.."

hızlıca notu bırakıp kafesin içine bakılmaya koyuldum. fakat burdada bişey yoktu karidora çıktığımda umutunda beni dolu gözlerle beklediğini gördüm. başımı olumsuz anlammında sallayınca yere diz çöküp ağlamaya başlamıştı. daha fazla dayanamıyordum "BURDA HİÇ BİR ŞEY YOK. İPUCU VERİYORSUNUZ HİÇ BİR ANLAMI YOK! BU NASIL BİR OYUN?" sinirlenmiştim "son 3 daki-" derken cümlesi yarıda kalmıştı.. hıçkırarak ağlayan umut konuştu. "ÖLECEĞİZ ABLA.. DAHA ASELİ GÖRMEDEN ÖLECEĞİM .." gözlerim dolmuştu. evet doğruydu ölecektik...başaramamıştım.. ne aseli abisine sağ salim bırakmayı ne de umutu kurtarmayı..

"KAHRETSİN ALLAH BELANIZI VERSİN PİSLİKLER " oturduğum yerden hem ağlıyor hem son gücüme kadar bağırıyordum. artık hapörlerden de ses gelmiyordu. umuda baktığımda yerde yattığını gördüm. yüzü bembeyaz kalmıştı hızlıca yanına gidip elimi alnına koydum. cayır cayır yanıyordu. noluyordu bir anda . "ahh.. unutmuşum söylemeyi sanırım içirdiğimiz bazı ilaçlardan dolayı zehirlendi.." kahkaha sesi... kulaklarım çınlıyordu. aseli bulmam gerekiyordu . yavaşça ayağa kalktım hem ağlıyor hem aseli bulmaya çalışıyordum. ne yapacağımı bilmiyordum umudun ağzında köpükler oluşmaya başladı. hayır..... olamaz böyle bişey lütfen kabus olsun lütfen... "son 2 dak-" tüm gücümle bağırdım "KES ÇENENİ ! ŞEREFSİZ NE İSTEDİN LAN BİZDEN HA? NE DERDİN VARDI BU ÇOCUKLA , BENİMLE NE DERDİN VAR LAN" hıçkıraraj ağlıyordum " ah zavallı kız. sorunumuz çocukla değildi aslında. sorunumuz tavşanlaydı ve ortadan kalktı "kaşlarımı çattım

"BEN NAPTIM LAN SİZE" çok geçmeden cevap verdi " intikam alacak-" devamını dinleyememiştim çünkü bir anda kırılma sesleri gelmişti. karşımda kaşları çatık bir baran görmeyi beklemiyordum.. hiç düşünmeden ona koştum ve boynuna sarıldım " B-BARAN ASEL YOK UMUT ÖLÜYOR LÜTFEN YARDIM ET NOLUR" baran bunu yapmamı büyük ihtimalle beklemiyordu. sonunda oda ellerini saçıma götürdü ve saçlarımı okşadı " tamam bak sakin ol şimdi çocukları alıp çıkacağız tamammı?" başımı salladım olumlu anlamda ağlayarak ondan ayrıldım ve olduğum yere oturdum baran hızlıca çocuğun yanına ilerleyip kucağına aldı ve dışarıya çıktı. biraz bekledikten sonra tekrar geri geldi ve elimi tuttu ve ayağa kaldırdı" son 1 dakika hadi hemen uzaklaşalım burdan" elimi tutup ilerlerken bir anda durdum ve hıçkırarak ağlamaya başladım

"BARAN ASEL. ASEL BURDA SAKLADILAR ONU BIRAKAMAYIZ .ONU BULMAM LAZIM BARAN " baran konuşmak için ağzını açtığında konuşmasına izin vermedim. kızacağını biliyordum "BARAN ÖZÜR DİLERİM BİLİYORUM HEPSİ BENİM YÜZÜMDEN BIRAK BENİ SEN GİT UMUTU KURTAR KENDİNİ KURTAR BEN O ACIYLA YAŞAYAMAM " baran kaşlarını çattı . "Kayra saçmalama şimdi burdan çıkıp gidiceğiz tamammı hadi gel bak bişey yok güzelim hadi bak" başımı olumsuz anlamda salladım. bir anda olduğum yerden havalandığımda kendimi baranın kucağında buldum. başımı göğsüne koyup halsizce göğsüne vurdum "hayır... hayır bu acıyı yaşamama izin verme..." dışarı çıktığımızda mekandan uzaklaştığımızda sağır edici patlama seslerini duyuyordum " HAYIR...HAYIR HAYIR... ASEL..." bağırmıştım son nefesime kadar..daha sonra baranın kucağında ilk gözlerim daha sonra bilincim kapanmıştı...

---

of dur ben ağlayacağım şimdi

şuan düşünüyorum acaba bu kitabı kötü sonla bitirirsem tehdit alırmıyım diye sjnshkhsk

neyse bakıcaz artık cnm

eee bölüm nasıldı canlarrr

sizce bilmecenin cevabı neydi? fikirlerinizi çok merak ediyorum lütfen yazın.

bölümler okuma sayısına göre çok az yorum ve beğeni alıo lütfen destek çıkın bugün bana yarın sizee