selamlarrrr nasıl gidiyorrr

ben yine siz bölümsüz kalmayın diye sabahın köründe kitap yazıyorummm (saat 7:20)

ozmn hikayemize geçelimmm.

---

gözlerimi açtığımda kendimi bir ormanda buldum. bir ağaca yaslanıyordum fakat ayağa kalkmaya mecalim yoktu. aklıma gelen şeylerle gözlerimi irice açtım. asel... asel ölmüştü..hayır,hayır,hayır... bu bir kabus olmalıydı.. ama bende yaşadığım sürece o adamları öldürmekten beter yapacaktım. ağaca bağlı olduğumu haraket ettiremediğim bedenimden anlamıştım. "HEY! KİMSE YOKMU" arkadan adım sesleri geldi.

yine o... bana tavşancık diye seslenen adam. ama yüzünde tavşan maskesi vardı. eskiden tavşanları çok severdim fakat sonra hiç sevmez olmuştum. "ALLAH BELANI VERSİN. BİTİRECEĞİM SENİ ANLADINMI BİTİRECEĞİM." ağlamaya başladım " ASEL SİZİN YÜZÜNÜZDEN ÖLDÜ. UMUT DESEN HABERİM BİLE YOK. " sadece bakıyordu bir tepki bile vermiyordu.. sonra ileride duran yerdeki benzini aldı.. hayır.. düşündüğüüm şeymiydi..

"NAPIYORSUN BE ÖLDÜRECEK MİSİN BENİ?" yavaşça benzini benim atrafımda yuvarlak yaparak dökmeye başladı. aynı zamanda konuşuyordu. "asel bizim yüzümüzden ölmedi onu oraya kendi ellerinle sen getirdin küçük kız. ayrıca çıkma ihtimaliniz vardı eğer ki bilmceyei çözebilseydin.." bilmeceyi tekrar etti

iyilik dış güzelliktemidir, yoksa içindeki kandamıdır tavşancık?

"iyilik anahtarı temsil ediyordu. Orda bir tavşan gördün değil mi? Ah ne kadar tatlıydı.. Ama sizin kaçış yolunuz o tatlı tavşanın midesindeydi... "

Kaşlarım çatıldı. Böyle bir şeyi nası yapmamı beklerlerdi özellikle bir çocuk yanında.. "ADİ PİSLİKLER " Diye bağırdım. En sonunda adam benzini bıraktı ve tam önümde durdu. "Senden ne istediğimizi anlayacaksın. Ama bunun için zaman var Tavşancık.. En mutlu gününde yanında ben olacağım ve güneşli günler birer şimşekli yağmura dönüşecek. Merak etme gelmem kısa sürmez. " kahkaha attı. Kahkahası heryerde yankılandı. Cebinden bir çakmak çıkardı ve bana baktı korkuyordum..

Çakmağı yaktı "HAYİR HAYIR BUNU YAPMA SAKIN! " çakmağı tutmayan eliyle bana el salladı ve benzin döktüğü yere çakmakla yaktı. Etrafımda ateşten yuvarlak oluştu. Yavaş adımlarla gitmeye başladı "GİTME. GİTME PİSLİK ADAM BURAYA GEL. "

Gitmişti.. Şimdi burada ölecektim. Fakat sonra bişey oldu hiç beklemediğim bir şey. Ateşin diğer tarafında asel ve umut göründü. "UMUT, ASEL YARDIM EDİN. LÜTFEN YARDIM EDİN" Asel bana korkuyla bakıyordu , umut ise bi o kadar sert. Asel bana doğru tam ilerlerken umut aselin kolundan tuttu ve ona hayır diye fısıldadı "biz onun yüzünden bu haldeyiz. Hepsi onun suçu bırak ölsün. " hıçkırarak ağlıyordum. "Umut.. Umut lütfen bak biliyorum hepsi benim yüzümden ama ben bile isteyerek yapmadım ki. Lütfen yardim edin bana. " ateş iyice yaklaşıyordu. Daha sonra onu gördüm. Baranı...ikisinin ortasına geçip ellerini tuttu. "B-baran. Yardım edeceksin değilmi bana? Kurtaracaksın beni buradan" başını iki yana salladı . Gözlerindeki nefret beni daha çok yakıyordu. " güvenmiştim sana. Aseli aynı yerden alacağımı söylemiştim. Ama sen ne yaptın.. " durdu ve tüm gücüyle bağırdı o kadar yüksek bir sesdi ki kulaklarımı kapattım. Sanki yer sallanıyordu. "ASELİ O YERE GÖTÜRÜP ÖLMESİNİ SAĞLADIN TAVŞANCIK.. ŞİMDİ ÖLÜM SIRASI SENDE"

---

AY YAVAŞ GELİN LAN KALBİM GÖTÜRMÜYOR

şimdi yazarcığım bunu sen yazıyorsun diyebilirsiniz ama olsun yazar yüreği buda:( jddjdjjdkdjdkd

nasıldıı bölüm bilmece nin cevabııı kdkdkd

ay ben yazarken çok yoruldum. Şuan saat 03:25 normalde 7 de başlamıştım ama okula geç kalmamak(lisede affetmiyorlar .) için bıraktım 3 te yazdım devamını şimdide 10. Bölümü yazıp yataccağım sabahta yayınlarım muhtemelen okuldan gelince şöyle bol yorum görmek istiyorummm