Sakin bir şekilde hazırlanıp yola çıksamda konuma yaklaştıkça bir heycan basıyordu . İstanbul tüm ihtişamını izlerken durup düşünemiyordum bile . Her güne bu şehirde uyanmanın zevki bambaşka olacaktır.

İzmir'de doğup büyümüş olsamda üniversiteyi okumak için Trabzona gitmiştim . Zor olsada hayatımın en eğlenceli 5 yılını geçirmiştim . Mezun olduktan sonra iş hayatına atılmadan kısa bir Türkiye turu yapmıştım. Sonrasında ise sınır bölgesinde olan ilçe lisesinde görev yapmıştım . Okulumu öğrencilerimi çok sevsemde yaşanan son olaylardan sonra yer değişikliğini istememe gerek kalmadan atamam yapılmış istanbulda bir lisede görevlendirildim . Bu haberi alan tüm ailem soluğu ben gelmeden istanbul' da almıştı .

Babam zaten emekli annemde ev hanımıydı . Onlar için taşınmak rahat olmuştu abim ise hastanesini değiştirip istanbul'da özel bir hastaneyle anlaşmıştı.

" Kızım konumda ki sokağa giremiyoruz yollar kapanmış .'

" Nasıl yaa neden kapanmış ki

* Bilmiyorum. Ancak bundan sonrasını yaya gitmelisin "

Şoföre teşekkür edip bagajdan bavulumla küçük bir çantayı indirirken şoförde yardımcı olmuştu .
Aileme 3 gün sonra geleceğimi söylediğimde doğal olarak karşılamaya gelmediler ancak şuan bunun pişmanlığını yaşıyorum .

Bunca çileye degmezdi . Gerçi onların mutluluğu için yapmayacağım yok.

Telefondan abimden öncesinde aldığım konuma bakarak ilerlesemde sağımı solumu da inceliyordum .

Mahallenin renkli dükkanları , camların önü çiçeklerle süslü evler hepsi cıvıl cıvıldı. Denizi gören sokağı ile eşsiz bir görsel şölen

Manzaraya dalmisken çalan telefonumla bavulumu elimden bırakıp çantamın. İçinde aramaya basadim .

Bu saatte telefonumun çalmasına pek alışkın olmasamda ev arkadaşımın annem gibi evhamlı olduğunu bir anlığına aklimdan çıkmış olmalı .

Tahmin ettiğim gibi ev arkadaşım aynı zamanda kardeşim gibi gördüğüm Ceren di arayan

" Nerdesin sen ? Niye o telefon açılmıyor?"

" Sana da günaydın ceren . Bende iyim sağol sorduğun için sen nasılsın "

" Kumsal bana laf sokmaya kalkma seni parçalarım . "

" Off Ceren canlı konumdan beni takip ediyorsun ve mahalleye de geldiğimi biliyorsun. "

" Olsun ben kardeşimin de sesinin duymak istiyorum."

Ceren ile ayak üstü konuştuktan sonra yoluma devam edecekken bir şeyin yokluğunu hissedince etrafima bakinmaya başladım . Evet yol boyu korktuğum şey 5 dakikalık yolum kaldığında başıma gelmişti . Bavulum yokk.

Etrafima bakirken yokuş aşağı giden bavulumu görmemle koşmam bir oldu . 7 yıldır ben nereye o oraya gelen bavulum yol arkadaşım beni eve gelince terk edemez. .

Bende bavulum peşinden koşmaya başladım . Yokuş aşağı olduğundan hiç durmadan daha hızlı koşarken futbol oynayan çocukların arasına karsitigimda 2 abi ile büyümüş biri olarak topun ayağıma gelmesiyle ustalıkla çocuklardan birine pas verip yoluma devam ettim.

Karşımda işlek bir cadde çıkınca dua etmeye başladım. Allah'ım ne olur korktuhum şey başıma gelemsin . Korktuğum başıma gelmeden biri bavulumu tutup etrafına bakinirken hızımı kesemeden bende adama yapıştım . Allah'ım bu rezilligin kaçıncı seviyesi

" Kızım ne yapıyorsun?"

"B-ben çok özür dilerim. Birden sizi görünce duramadim . İyi misiniz ?"

" Üstümden kalkarsanız daha iyi olucam . Sabah sabah dedikodu malzemesi olmak istemiyorum '

" Özür dilerim." Adamın bakışlarıyla kendime gelip hemen üstünden kalkıp üstümü başımı düzelttim. Bavuluma uzanacakken birden bavulumu arkasına çekti .

" Ne yapıyorsun bavulumu verirmisin ?"

" Senin olduğu ne malum. "

" Allah aşkına benim olmayan bir bavul için neden yokuştan aşağı kosayim ben delimiyim ?"

" Deli olmadığını nereden bilicem bavulu acicam sende ne olduğunu söyleyeceksin . Doğru çıkarsa senindir aksi halde. Karakolda derdini anlatırsın "

Cattik resmen . Allah'ım sabah sabah bu neyin sınavı ?

Tam acacakken aklıma gelen şeyle ayagimi bavulun ustune koydum . Adam yerde oturdugundan bakış açısına girene ayağımla yavaşça bakislarini bana çevirmişti . Herhalde ne yapmaya çalıştığımi anlamaya çalışıyordu .

" Sen bakamazsın"

" Neden ? ",

" Erkeksin de o yüzden . "

" Keşke daha güzel bir bahane bulsaydin "

Ayagimi eliyle kaldırıp yere koyduğunda itiraz edemeden fermuarı açtığında utançla ellerimi yüzüme kapattım .

Bavula en son yeni aldigim çamaşırları öylece koymuştum . Beyaz üstünde renkli kelebekler olan çamaşırlar ve bordo renkli camasirlarim vardı .

" Alabilirsin bavulunu"

" Sonunda ikna olabildin"

Ellerimi açıp adama baktığımda onunda yüzü kızarmış ve tüm gün yüzüme bakarak konuşan adam yüzüme bakmıyordu .

Bavulumla ilerleyecekken tekerleğin kırılmış olduğunu fark ettim .

" Sovecem en sonunda bu ne be bı bu eksikti"

" Ne oldu ?"

" Tekerleği kirilmis ben nasıl cikrtcam yokuştan yukarı ?"

" Ben yardım ederim "

İtiraz etmek istesemde bu teklifi geri ceviremezdim . Onun için zor bir iş olmasa gerek . Boyu posu maşallah hepsi yerinde . Bu minicik ufacık bavulu rahatça taşıyabilir .

Bekle beni Çınar Mahallesi ben geliyorum .