Anlamak istiyordum ama anlayamıyordum,Sıkışıp kalmıştım bu döngüde. Sürekli düşünürdüm Babam ve annem ellerini kirletmeselerdi ne olurdu? Kendi kendime cevaplardım Aden düzgün bir çocukluk geçirirdi, Abim ile aramızda sorun olmazdı, Annem burada olurdu ve babam duygusuz biri olmazdı. Bu evde ne babama acırdım ne abime sadece adene acırdım. Okulda arkadaşları ile dolaşması gerekirken o evde odasına hapsolmuştu evde sadece benimle konuşurdu oda nadiren. Çok içine kapanıktı. ona hem anne hem baba oldum. Benim okul okumama babam izin vermiyordu ama o kendi isteği ile gitmiyordu. Eğer ben okula gitseydim şuna liseyi bitirmiş olacaktım. Başarılı bir avukat olmak isterdim, Annem gibi.

"Balım iyimisin?"

Amaya'nın sesi beni uyandırmaya yetti.

"Dalmışsın sana sesleniyorum fakat cevap vermiyorsun bir sorun mu var?"

"Hayır iyiyim sadece biraz düşünmek istedim bazı meseleleri."

Dedim merakını gidermek için. amayayıda aden gibi görüyordum.

"O bahsettiğin kız kardeşin ile tanışabilirmiyim?"

diye sordu. Ne diyeceğimi bilemedim aden insanlarla konuşmayı seven biri değildi. Amaya zaten kalp hastası onu üzmesinden korkuyordum. Ama yanına getirme kararı aldım Adenin alışması gerekiyordu.
benimde abimle konuşmam gerekliydi.

"Gidelim gel,"

Amayanın bileğini tuttum ve odadan çıktık. Yan taraftaki oda adenin odasıydı bu üç katlı evin en üstünde abim ve babam, en altta çalışanlar kalırdı, ikinci katta adem ile benimdi.

"Aden ablacım kapıyı açarmısın?"

kapıyı açtığında sapsarı saçları gözüme çarptı beline kadar geliyordu.
saçlarına kendinden daha çok bakardı.
Saçları ile uyumlu beyaz bir pijama takımı yeşil gözlerini ortaya çıkarıyordu. Güzelliğine imrenmemek elde değildi.

"Amayayı biliyorsun, onunla konuş istersen benim aşşağıda işlerim var tamammı ablacım?"

"Bir sorun yok değilmi abla?"

"hayır yok ablacım. Birazdan gelicem işlerimi hallettiğimde siz içeri geçin,"

Aden içeri girince amayaya hadi sende gir diye gözlerimle işaret yaptım. O içeri girdiğinde kapılarını kapattım abimin yanına gitmek için merdivenlerden indim aşşagı katta otururdu yada depoda olurdu. Aşşagıya indiğimde Abimi göremedim, Ella teyzede yoktu ev bomboştu. Sadece 2 saat içinde nereye gittiklerini düşündüm. Yine depoya indim merdivenlerden inerken o koku tekrar geldi kan kokusu ile karışık abimin Vetiver kokusu vardı. Işıkları açtım Beyaz ışıklar her yeri aydınlatıyordu. Burada olmadıklarını gördüğümde endişelenmeme engel olamadım. Depoya inen merdivenlerin son basamağına geldiğimde karşıma bıçaklar çıktı. Hiç göz gezdirme fırsatı bulamadığım depoyu gezinmeye başladım bir sürü keskin aletler vardı odanın ortasında bir sandalye sandelyenin karşısında ise bir koltuk vardı. Ama daha önce görmediğim o yatay buzluklardan vard. Amaya buradayken burada olmadığına emindim. İçini açtığımda dona kaldım buz kesilmiştim beni ısıtan ise göz yaşlarımdı. Ne bağırabiliyordum Ne de bir adım atabiliyordum. Göz yaşımın acı tadıyla buzdolabını kapattım. Nefes nefese Adenin odasına ilerledim.

Ne Aden burada kalacaktı ne de Amaya.