Önceki bölümü okuyup yorum yapan ve oylayan herkese çok teşekkür ederim umarım bu bölümü de beğenirsiniz.

İyi okumalar📖

———————————————————————————

Bir anda biri kolumdan tuttu ve bir yere çekildim tam yumruk atacakken gözlerim toprak kahvesi gözlerini buldu Emre?!

Kolumu sıkmaya başladı "Neden buradasın, böyle yerlere gelmemen lazım" sesi sert ve korkutucuydu benide peşinden sürükleyerek çıkışa doğru ilerledi "Dur! Abimi almaya geldim". Bir anda bana döndü ve bir adım attı "Abin mi?" İnanamayarak gözlerimin içine baktı. Yüzü öncesine göre daha olgun duruyo biraz sakalları çıkmış ve saçları uzamış ama yinede çok yakışıklı . Ne diyorum ben yaa 'Hayat! kendine gel' ben gözlerine bakarken oda beni süzüyordu kolumdaki eli biraz olsun gevşedi "Hala abini mi düşünüyorsun farkında mısın abinin borçları yüzünden hayatın böyle eğer onu hayatından çıkarsaydın onun borçlarını ödemek için değil kendin için çalışacaktın" kolumu tekrar sıkmaya başladı gözlerinden siniri çok belliydi. "Sana ne be istediğim kişiyi alır istediğimi çıkarırım hesap mı vericem" kolumu son kez sıkıp sertçe bıraktı. "Tamam çık şuradan abini peşinden göndertirim" göz devirip dışarı çıktım ve beklemeye başladım benden birkaç dakika sonra da birkaç adam abimi yaka paça dışarı attı.

Hemen yanına koşup onu kaldırdım sarhoşluğu her halinden belliydi. Annem ve babam abime alkolü bıraktırmak için çok çabalıyorlar ama bütün çabalarını yine boşa çıkarıyor. Yoldan bir taksi çevirdim ama durmadı ikincisi için beklerken siyah bir araba önümüzde durdu, içinden takım elbiseli iki adam indi. Onlardan uzaklaşmak için geriye doğru gittim "Sizi eve götürmek için geldik" adamları incelemeye başladım ikside uzun boyluydu biri esmerdi ve yüzünde bir yara vardı saçlarıysa çok kısaydı. Diğerini de inceledim teni bronzlaşmış gibiydi saçları normal uzunlukta yeşil gözlere sahipti esmer adam onlara güvenmediğimi anlayınca konuşmaya başladı "Bizi Emre Bey gönderdi arabanız yokmuş eve bırakmamızı istedi" 'beyefendiye bak ne kadarda düşüncelisin sen yaa' "gerek yok taksiyle giderim" telefonumdan taksi uygulamasını açtım ve bir tane çağırdım adamlar beni ikna etmeye çalıştı ama başaramadı bense gelen taksi ile eve gittim ama Emre'nin gönderdiği araba bizi yine eve kadar takip etti.

Taksi eve vardı ve biz içeri girince o arabada gitti. Kapıdan girdiğimde Elif hemen kucağıma atladı babam Abimi odasına götürdü. Avukat olunca ailemi daha geniş bir eve yerleştirmiştim yine küçük ama en azından bodrum katındaki evden daha güzel. Kucağımda Elif'e beraber koltuğa oturdum "Abla aldın mı?" Neyi aldım mı? Elif'i gözlerinde büyük bir beklenti vardı bir anda aklıma dank etti. Elif'e barbi alıcam diye söz vermiştim ama tamamen aklımdan çıkmış ben ne diyeceğim şimdi "Ablacım aldım ama evde, hani abimi almaya gittim ya sen uyumuşsundur diye evde bıraktım, ben nereden bileyim bu saatte uyanık olduğunu" Elif'in gözleri dolmaya ve ağlamaya başladı. "Almadın değil mi yalan söylüyorsun" ağlaması şiddetlendi annemde onu susturmaya çalışıyordu "Kızım ablan aldım dedi ya ağlama ama" dayanamayıp Elif'i kucağımda indirdim ve ayağa kalktım "Tamam ben alayım geleyim olur mu?" Elif kafasını tamam anlamında sallayınca hemen evden çıkıp yakınlarda oyuncakçıya gittim. İzlendiğimi hissedince etrafıma bakmaya başladım ve evet biliyordum Emre'nin gönderdiği esmer adamla gözgöze geldik kaçmaya çalıştı ama hemen yanına koştum ve kıyafetinden tuttum. "Kimsiniz siz beni neden takip ediyorsunuz?" Adam doğruldu ve mahçup bir şekilde bana baktı "afedersin yenge rahatsız etmek istememiştik" gözlerim şaşkınlıkla açıldı dilim tutulmuş gibi konuşamadım "nereden senin yengen oluyorum ben be kendine gel! Kimsin sen?" Adamda şaşırmıştı "Değil misiniz? Ben abim göz kulak ol dedi diye öyle sandım, ben Samet bu arada yen-pardon hanımefendi" Abin kim lan senin hiç bir Samet tipi de yok bu malda ya yalan söylüyorsa "Kim senin abin? 2 Hem sende Samet tipi de yok yalan söylemiyorsun değil mi?3 bana hanımefendi deme sevmiyorum Hayat Hanım diyebilirsin" o kadar hızlı konuştum ki sanırım adamın kafası karıştı "Emre Bey istedi ve cidden adım Samet Hayat Hanım"

Emre mi neden böyle birşey istiyorki tabi kaç yıl yazmadı etmedi şimdi de abilik edesi tuttu bu yüzden sana abi demiyorum işte abim gibi hiçbir zamanlaman yok gerzek herif ama şu anda önemli olan o değil Elif'in barbi bebeği. Adamı bıraktım ve gitmesini söyledim hemen bebeği alıp eve gittim ve tahmin ettiğim gibi o araba hala orada bekliyor arabaya yaklaştım cam filmi takılı olduğu için içi gözükmüyordu ama orada birileri olduğunu biliyordum.

Arabanın tekerleğine tekme attım ve apartmana girip eve çıktım Elif'i aradım ama uyuduğunu görünce bebeğini baş ucuna bıraktım. Elif 8 yaşında 1. Sınıf çok tatlı bir kız çokta konuşkan ama kolay kolay arkadaş edinemiyor çünkü insanların onu dinlemek istemediğini düşünüyor. Üstüme farklı bir kapişonlu giyinip evden çıktım ve adamlara gözükmeden hızlıca evden uzaklaştım ve bir taksiye binip kendi evime gittim.

Benim evim kiralık annemlerim evi ise babamın üstüneydi annem abim isterse kıyamayıp verir diye babama vermiştim. Evimin bir odası misafir odası, biri salon ve biri de benim odamdı hızlıca odama geçtim ve üstümü değiştirip üstü askılı altı şort olan bir pijama giyindim ve onun üstüne ise bir hırka atıp salona geçtim salonunda çok eşya yoktu bir yemek masası, duvara monteli bir televizyon, bir L koltuk ve ortada küçük bir sehpa var. Kendimi koltuğa atıp üstümü örttüm ve telefonumdan asker kurgusu okumaya başladım yaklaşık iki saat boyunca okudum "kesin yine peşinden ayrılmayacak abi bir bıraktı yakınlaşsınlar yaa senin yüzünden aynı koltukta bile tek oturamıyorlar habire dibindesin al komutanın senin olsun bee" nedense her askerin ekipten bir kuması oluyor "hayır vuruldu mu hayır sen şehit olamzsın aslanım izin vermem" ağlamaya başladım hem ağlıyor hemde sinirleniyordum "abi o adamı nasıl göremezsiniz yaa gitti taş gibi adam".

Bir anda anda kapım çaldı ağlayarak kapıya ilerledim gözetleme deliğinden baktığımda Emre kapıya vurmaya devam ediyordu "Lan evimi nasıl buldu bu napıcam" hemen kapının üst kilidini kilitleyip kapıyı açtım böylelikle eve giremeyecekti "Niye geldin?" Sesim ağlamaklı çıkmıştı. Biraz kapıya yaklaşıp yüzümü inceledi "Ağladın mı sen? Niye ağlıyorsun biri birşey mi yaptı" Allah'ım sanki 5 yaşındayımda annem sorguya çekiyor. "Karakter öldü ona ağlıyorum, he neden geldin?" Kafasını salladı "Şey... bizim çocuklar seni görmemiş evden çıkmışsın o yüzden" kafamı ne var yani anlamında salladım içimden "Ay sana ne yaa sanki bekçi köpeği" dedim ama sanırım iç sesim biraz dışa yansımış "Bekçi köpeği? Merak etmekte mi suç hem birşey istemeye geldim" dalga geçer gibi güldüm "Evet, bekçi köpeği beğenemedin mi hem ne istiyorsan yarın iste bugün meşgulüm" tam kapıyı kapatacakken eliyle kapıyı tuttu "Ama önemli birşey cidden önemli yardımın lazım bi dinle" dışarıdan önemli birşey düşünüyormuş gibi gözüktüğümün farkındayım ama düşüncelerim tam tersiydi "Hmm Yıldırım'dan daha mı önemli" sinirlenmeye başadığı belliydi "Ne Yıldırım'ı o kim lan!" Göz devirdim cahil nasıl bilmezsin "kitap karakteri şuan onun için ağlamam lazım bundan daha önemli ise konuş" o bana dinlemem için neredeyse yalvarınca ve bana böyle muhtaç olduğunu görünce kendimi önemli biri gibi hisseddim ve omuzlarımı dikleştirdim "Beni eve almayacak mısın kapıda mı anlatayım onca şeyi" istemeye istemeye onu eve aldım ve salona geçtik.

————————————————————————————

Umarım yeni bölümü beğenmişsinizdir yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın lütfen diğer türlü hiç yazasım gelmiyo okunduğunu ve yıldızları görünce motive oluyorum.

Neyse yeni bölümde görüşürüz👋