Gökçeyle konuşmaya başladık. Okuldan çıkıp yürümeye başladım o sırada arkamdan sesler duydum. "Pişt bekle bekle" Arkamı döndüğümde arslan arkandan koşarak geliyodu "ne yapıyor bu" Eliyle kafamı hafifçe vurdu "ne yapıyosun ya" Dedim hafif kızgın sesimle. "İyi sen ne yapıyorsun" Ona "iğrençti bir daha olmasın" Diyerek yanından hızlanarak uzaklaştım "heyy nereye gidiyorsun" Koşarak arkamdan gelip önüme geçti "ne yapıyorsun çekil önümden" Geçmeye çalışıyordum "heyy annen,emel teyze seni bana emanet etti yeni geldin buraya kaybolursun diye" Tam ağzımı açacağım sırada "Senin annenle benim annem tanışıyorlar o yüzden" Ona bakıp "hadi o zaman davetiye mi bekliyosun önümden çekilsene" Arslan önümden çekildiği anda koşmaya başladım arkamı dönmüyordum ama arkamdan Arslan'nın nasıl baktığını tahmin ediyordum. Oda arkamdan koşmaya başladı "heyy bekle berfu kime diyorum" Ayağım ağrımaya başladı o yüzden durmuştum arslan arkamdan geldi "kızım kime diyorum ben niye koşuyorsun" Geri çekildim "sakın bana yaklaşma annemi arayacağım" Diyip elim cebimdeki telefona gitti annemi hemen aradım "alo anne sen Arslan'ın benimle gelmesini mi söyledin? " O sırada arslanla birbirimize bakıyorduk "alo kızım evet esra teyzenin oğlu o ilk defa buraya geldik kaybolma diye güvenilir bir kişiyi yanına bırakmak istedim neredesiniz siz geliyor musunuz" Derin nefes alıp "evet yakınız galiba" Arslan kollarını birleştirmiş bana bakıyordu "tamam kızım bekliyorum görüşürüz" Diyip telefonu kapattı. Telefonu cebime koydum arslan'a baktığımda duvara yaslanmış kolları birleştirmişti "hadi düş önüme" Dedim yanıma geldi yürümeye başladık.

🌷

Evet aslında bölüm paylaşmayacaktım Türkiye'de son zamanlarda olan olayları herkes biliyor zaten artık bizler dışarıya çıkmaya korkar olduk yanımızda biber gazı yada kendimizi savunacak bir şeyler olmadan dışarıya çıkmaya korkmaya başladık insanlar artık canı sıkılınca bile insan öldürüyor insanlık nereye gidiyor hiç bir fikrim yok umarım herşey bir an önce düzelir diye umut edelim sizi seviyorum aşklarım🧚‍♀️🧚‍♀️