Evet giriş bölümü ile sizlerleyim keyifli okumalar dilerim eksik ve hatalar varsa bana bildirirseniz sevinirim

5 yıl önce Rusya;

7 Ocak 2020

Belime kadar gelen saçlarımı arkaya atıp aynadaki yansimama son kez baktım. Hafif kemikli bir yüze sahiptim. Ela gözlerim kemikli yüzümü ortaya çıkarmıştı. Beyaz Bir ten rengim olduğu için fazla makyaj yapma gereği duymamıştım. Üzerimde diz kapağımın üstünde biten mavi bir elbise vardı. Elbisenin dekoltesi göğüs oluğumdan sol göğsüme doğru kıvrılan ağaç dalını anımsatan dövmemi ortaya çıkarmıştı. Bugün benim doğum günümdü bu yüzden Alex ile bir akşam yemeğine gidecektik. Bu gece ikimiz için özel bir gece olacaktı özellikle benim için, özel olmasının sebebi doğum günüm olması değildi, özeldi çünkü bu gece Alex'e bir bebeğimiz olacağını söyleyecektim. Benim anne onun da baba olacağının haberini verecektim. Hamile olduğumu öğrenince vereceği tepkiyi çok merak ediyordum. Bunu her düşündüğümde kalbim hızlanıyor midemde kelebekler uçuşuyordu. Sevdiğim adamdan bir bebeğim olacaktı.

Alex'in yeşil gözlerine benzeyen gözlere

sahip bir bebeğin düşüncesi bile çok güzeldi. Gülerek elimi karnıma koyup

okşadım. Karnımda bir canım varlığı bile bana hiç bilmediğim duyguları yaşatıyordu. Heyecanla bir soluk verip ellerimle kendimi yelledim. "Sakin ol, çok kolay olacak" diyerek kendimi sakinleştirmeye çalıştım bu sırada çalan telefon ile girdiğimm panik durumundan sıyrılıp kendime geldim. Makyaj masasına bıraktığım telefonu aldığımda Alex'in aradığını gördüm. Alex'in aradığını görmemle elim ayağım birbirine girmişti. "Tamam Clery sakin ol ve aç " ancak heyecandan bir türlü telefonu açamıyorum. " Hadi ama yapabilirim" gözlerimi kapatıp içimden üçe kadar saydım ardından gözlerimi açarak aramayı yanıtladım. "A-alo"dedim kekeleyerek . "Güzelim hazır mısın?" Sorduğu soruyla başımı sallayıp " evet, hazırım" dedim.

Bu sefer kekelemeden konuştuğum için tanrıya binlerce kez şükrettim. Alex," güzel, şoför seni kapıda bekliyor" dediğinde beklemeden " tamam" dediğimde Alex," neye tamam bitanem" diyerek güldüğünde içimden kendime yaratıcı küfürler ettim. "Ben biraz heyecanlıyım da ondan ne dediğimi bilmiyorum" dedim . " Heyecanlanmana gere yok birtanem sakin ol" diyerek beni sakinleştiren Alex ile derin bir soluk aldım. " Kapıdaki araba seni bana getirecek, seni ilk gördüğüm kulübede seni bekliyor olacağım güzel gözlü savcım" dediğinde gülümsedim. Birbirimizi İlk gördüğümüz yerde bu haberi ona verecektim. " Tamam canım" diyerek telefonu kapattım. Telefonumu çantama koyup kabanımı giydim. Kış ayında olduğumuz için hava epey soğuktu. Kabanımın iplerini bağlayıp dolabıma doğru giderek dolaptan silahımı da aldıktan sonra odamdan çıkıp merdivenleri inerek kapıya doğru ilerledim. Kapıyı açarak dışarı çıkıp beni bekleyen Carlos'un yanına gittim. Carlos arabanın kapısını açıp "İyi akşamlar bayan Clery " dediğinde başımla ona selam verip " sana da Carlos" diyerek arabaya bindim. Carlos kapımı kapatarak şoför koltuğuna oturdu.

Araba çalıştığında içimdeki heyecan artıyordu. Ellerimle karnımı okşadım. " Carlos radyoyu açar mısın? " Dedim . Gidene kadar şarkı iyi gelirdi belki Carlos ,"Emredersiniz hanımefendim " diyerek radyoyu açtı. Radyoda çalan Türkçe 'ölürüm hasretinle ' yabancı şarkı ile içimdeki heyecanın yerini tanımlayaldığım bir duygu almıştı. Türkiye'de birçok kez bulunmuştum bu sebeple Türkçe biliyordum. Şarkının her sözü kalbime iğne gibi sallanıyordu ve ben İlk kez böyle hissediyordum. Bu şarkıyı defalarca kez dinlemiştim ama neden bugün bu kadar acı verdiğini anlayamıyodum daha fazla dayanamayarak " Carlos şarkıyı kapat" dedim. Sesim elimde olmadan yüksek çıkmıştı. Carlos hemen şarkıyı kapatmıştı. Şarkının kapanmasına rağmen hala aynı tedirginlik ve sıkıntı geçmemişti.

Neden aniden böyle hissetmeye başladığımı ben de bilmiyordum. Ama nedense bu hislerin ağırlığı nefes almamı zorlaştırıyordu. Derin bir iç çekip "Carlos suyun var mı? " Dedim. "Var efendim" diyerek torpido'nun gözünden çıkardığı suyu bana uzattı. beklemeden suyu alıp içtim. Su içtikten sonra kapağını kapatıp koltuğa bıraktım. Su sayesinde biraz da olsa kendime gelmiştim. Bu içimdeki sıkıntının sebebini bilmiyordum. Umarım kötü bir şey olmazdı. Elimi karnıma koyup okşadım. "Carlos daha var mı?" Dedim. Hemen Alex'in yanına gitmek istiyordum. " Yarım saate oradayız efendim" dediğinde burnumdan bir nefes verip koltuğa yaslanarak camdan gecenin karanlığını izlemeye başladım.

Bugün hava kapalı olduğu için yıldızlar yoktu. Rusya'da genellikle kış mevsimlerinde hava kapalı oluyordu. Bunu sevmiyirdum ama Alex seviyordu. Onun sevdiği herşey çok anlamlı oluyordu benim için, sevmesem bile.

Arabadaki sessizliği bozan telefonum ile düşüncelerimi bir kenara bıraktım. Alex olmalıydı. Telefonu çantamdan çıkarıp kimin aradığına baktım. Alex değildi. Arayan İrma idi. İrma kardeşimin avukatıydı ama neden bu saatte arıyordu. Kalbim sıkışma ya başlamıştı. "Carlos arabayı sağa çek " dedim . Carlos arabayı sağa çektiğinde beklemeden aşağı inip İrma'nın aramasını yanıtladım. "İrma ne oldu kardeşim iyi mi? Bu saatte neden aradın? " Dediğimde irma, "Bayan Clery size bir şey söylemem gerekiyor,şey kardeşiniz" dediğinde göğsüme bir okun sağlandığını hissettim. Tanrım ne olur ona bir şey olmasın " ne oldu, kardeşim İyi mi? İrma kardeşime ne oldu? " Dedim titreyen bir sesle " Bayan Clery, Valeriya" diyip susmuştu. "Avukat kardeşim İyi mi? Konuş çıldırtma beni" dedim bağırarak "Clery ,valeriya" dedi . " Valeriya ne İrma konuş" dedim. "Clery Valeriya idam edildi" dediğinde başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü. Kalbim atmayı bırakmıştı. Bu olamaz kardeşim ölmüş olamaz.

"Sen ne saçmalıyorsun avukat, bu doğru değil daha bu sabah gördüm ben onu o ölmedi yaşıyor avukat Bir şey söyle AVUKAAT" bağırarak yere çöküp ağlamaya başladım. "Clery gerçekten benim de yeni haberim oldu. Hiçbir şey söylemeden idam emrini onaylamışlar. üzgünüm haberim olsaydı engellemeye çalışırdım. Özür dilerim " diyerek telefonu kapatmıştı. Hayır kardeşim ölmüş olamaz o ölmez benim küçük meleğim ölmüş olamaz. "VALERİYAAA" sesim ıssız yolda yankılanırken bağıra bağıra ağlıyordum. Valeriyam ölmüştü. Kardeşimi koruyamamıştım. Tek bir imza ile küçük kardeşimin boynunda ipi geçirip öldürmüşlerdi. Ve ben hiçbir şey yapamamıştım hemde hiçbir şey.

Ne kadar süre ağladığımı bilmiyordum ancak çalan telefon ile başımı dizlerimden kaldırıp yerdeki telefonu elime aldım. İsimsiz bir numara arıyordu. Telefonu açıp kulağıma koydum. Zar zor çıkan sesimle "alo" diyebildim. " Clery, nasılsın?Kardeşinin idam edildiğini duyduğumda tüylerim diken diken oldu" diyen kalın ve robotik ses ile şaşırmıştım. Buda kimdi ve beni nereden tanıyordu. "Sen de kimsin ve kardeşimi nereden tanıyorsun?" Dedim bağırarak "Hey tatlım sakin ol sana bu acıyı yaşatan ve kardeşini öldürten kişinin adını vereceğim " dediğinde nefesimi tuttum. Ne? yapan kişiyi mi? "Kim ?" Dedim buz gibi bir sesle bunu kim yaptıysa onun azrail olacaktım. "Güzel iyi dinle çünkü bu kişi senin hayatının ta kendisi" dediğinde nefes alamayacağım zannettim.

Duyduğum isimle dünya Durmuştu sanki bu olamazdı. "Yalan söylüyorsun. Bu doğru değil ,bunu asla yapmaz" dedim bağırarak . Karşıdaki adam yüksek sesle gülüp "Bence bu kadar emin olma Clery" diyip telefonu kapatmıştı. " Hayır, alo bu doğru değil" numarayı tekrar aradiğımda hat kapanmıştı. Tanrım bu olamazdı. "Clery hanım" yanıma gelen Carlos'a baktım. " Bu doğru olamaz Carlos değil mi?" Dedim içim açıyordu. " Efendim ne oluyor, ne dediğinizi anlamıyorum" dediğinde " bunu yapmamıştır dimi" dedim. Carlos kolumdan tutup beni ayağa kaldırmıştı. "Gelin efendim. Arabaya binin, bay Alex olayın aslını öğrenir" dediğinde hızla kolundan çıktım. "Efendim" dediğinde onu umursamadım. Ağır adımlarla yürüyüp arabanın yanına giderek yere çöküp karnımı okşayarak ağlamaya devam ettim. "Bunu yapmamış ol Alex,bana bunu yapmamış ol lütfen" karnıma bakıp" baban bize bunu nasıl yapar? " ağlaya ağlaya sayıklıyordum. O adam bana Alex'in adını vermişti. Benim kardeşimin ölüm emrini Alex vermişti.

Kalbim buna inanmak istemiyordu o yapmaz diyordu. Yaşama sebebimin Valleriya olduğunu biliyor bunu bana yapmaz, yapamaz.

Bu geceden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Eski Clery bu gece Valeriya ile ölmüştü. Hayat her yerden vuruyordu Ama en büyük darbe sevdiklerinden geldiğinde o zamana insan dünyada yapayalnız olduğunu anlıyordu. Ben en büyük darbeyi karnımdaki canımın babası ,sevdiğim adamdan almıştım ve bunun bedeli çok ağır olacaktı.

Evet nasılsınız bu kitabımın giriş kısmıydı bugün 1. bölümü yayınlayamadım. Yarın 1. bölümde gelecek. okurken umarım keyif almış sınızdır.

Bu benim İlk kitabım olduğu için eksikler ve yanlışlar olmuş olabilir bunları bana bildirmenizi isterim .

Sizce Alex Clery'e bunu yapmış olabilir mi?

Sizce Alex'in aşkı gerçek mi? yoksa Clery'i kandırıyor mu?

Valeria'nın öldüğü haberini yazarken çok kötü oldum. Benim için hiç kolay bir sahne değildi. Peki siz ne hissettiniz?

1. bölümde

görüşmek dileğiyle sağlıcakla kalın🥰