Sabah oldu öğlen oldu abimler gelene kadar ne o koltuktan kalktım nede bir şeyler yedim kızlar ve Nermin abla etrafımda dört dönüyordu. Benim ise aklımda ki tek soru vardı şimdi ne olacaktı kapı açıldı ikisi de sağ salim içeri girmişlerdi.

_Abi geldiniz diyerek yanına koştum yüzüne koluna vücuduna bakıyordum iç bir şeyi yoktu sarıldım sağ salim geldin gözlerimde ki yaşlar yine akıyordu ondan ayrılarak elini tuttum evimize gidelim

_Abim sakin ol gel bir oturalım

Beni kolumdan çekerek koltuğa oturttu sonra yanıma oturdu Demir tekli koltukta kızlar ise diğer üçlü koltuğa oturdular ben yine aynı şeyleri söylüyordum

_Abi ne olur evimize gidelim ben burada kalmak istemiyorum lütfen dedim ne olursun

_Neden küçüğüm en güvenli yer senin için burası dedi

Benim bakışlarım Demire kaydı göz göze geldik o sadece kafasını yere eğdi abim bize bakıyordu ne olduğunu anlamaya çalışıyordu tekrar abime dönerek

_Kalmak istemiyorum ben burada bu adamın yanında güvende değilim ne olur gidelim korumalar bizim evimizin bahçesinde beklesin yine ben okula korumalarla gideyim olmaz mı?

Demir araya girerek tamam kardeşim kız kardeşin nasıl istiyorsa öyle olsun dedi. Ondan bu cevabı beklemiyordum. Ne kadar kalbim acısa da bana dediklerini onun yüzünden başıma gelenleri unutamıyordum ona bağlanmak istemiyordum her gün onlara bişi olacak mı diye uyanmak istemiyordum.

_Tamam o zaman sana ne iyi gelecekse onu yapalım küçüğüm topla eşyalarını

Kızlarda benimle birlikte yukarı çıkıp yardım ediyorlardı

_Emin misin beybim dedi Bade

Kafamı sallayarak aslında hiç gitmek istemiyorum ama dedikleri aklımdan çıkmıyor ki diyerek yatağa oturdum. Ben bu evde nefes alamıyorum kızlar valizimi hazırlamışlardı

_Evvet hazır dedi Nil hadi kuzum gidelim

Aşağı inerken fazlasıyla kalbim çarpıyordu Demire baktım suratında hiçbir ifade yoktu ona bakarak

_Hazırım gidelim abi