Eve dönene kadar kimse konuşmamıştı benim aklımda Hakanın dedikleri ve benim bunu nasıl yaptığımdı. Eve vardığımızda kimseye bir şey demeden odama çıktım yatağıma yattım uyumak istiyordum böylece her şey geçecekmiş gibi geliyordu biliyorum benim katil olmamı hiçbir şey değiştirmeyecekti o akşam ne yemeğe inmiştim nede odama abim nede Demir gelmişti.

Issız yıkık dökük bir evdeydim sandalyede ellerim bağlı bir şekilde oturuyordum Hakan tam karşımda oturuyordu ve bana sırıtıp benden kurtulamayacaksın bak seni kimse kurtarmaya gelmedi diyordu. Sen manyaksın ben buradan kurtulacağım ve senin ölümün Demirin ellerinden olacak dedim ayağa kalkarak biliyor musun ölecek olan birine göre çok cesur konuşuyorsun dedi ve benden uzaklaştı ben bağlı olan ellerimi çözerek evden kaçmayı başarmıştım koşarak evden uzaklaşıyordum ormanın içine doğru koşuyordum ve karşımda birden her yeri delik deşik olan Hakan vardı ve bana parmağını kaldırarak seni öldüremesem de senin vicdanın seni öldürecek diyordu ben koşarak ondan uzaklaşmaya çalışıyordum ama dedikleri her yerde yankılanıyordu çığlık atarak uyanmıştım

Demir ve abim koşarak odama gelmişlerdi elim kalbimdeydi ve nefes nefeseydim ağlıyordum abim bir şeyler söylüyordu ama ne dediğini algılamıyordum sesler kulağıma uğultu şeklinde geliyordu.

_Deniz, deniz, deniz bana bak sakin ol sadece kabustu bana bak

Abim ellerini yüzüme koymuş kendi yüzüne çevirmişti bana su uzattı içirmeye çalışıyordu ama içirene kadar her yer su olmuştu

_Sakin küçüğüm ben buradayım sadece bir kabustu ve geçti

Elinde ki bardağı Demire uzatıyordu ben sakinleşmiştim ama hala ağlıyordum. Ben ben katil oldum abi diyerek ona sarıldım bu olayı unutamayacaktım zaten nasıl unutabilirdim ki ben birini vurmuştum benim hayatım bitmişti okula da gitmiyordum finalleri de kaçırmıştım eve hapis olmuştum ve şimdi de katildim abimden ayrılarak

_Ben katil oldum abi ve Hakanın da dediği gibi vicdanım beni asla bırakmayacak

_İİşşt küçüğüm sen katil değilsin öyle şeyler söyleme sadece bir kabus gördün artık Hakan hayatımızda yok

_Yok çünkü ben onu öldürdüm ben bununla yaşayamam abi hiçbir şey olmamış gibi hayatıma devam edemem dedim

Gözüm Demirle buluştu onun da gözlerinde beni oraya götürdüğü için pişmanlık vardı ama biz Demir yüzünden bu hallerdeydik abim Demir için bu işlere girmişti ben de başta inatla başlasam da hiç aşık olamamam gereken kişiye aşık olmuştum ve o benim yanımda birini öldürmüştü bunlar yetmezmiş gibi ben onun yüzünden kaçırılmıştım ve bir sürü şey yaşamıştım bunları düşünürken gözlerimi Demirden ayırıp abime döndüm bu akşam yanımda uyur musun dedim

_Tabi küçüğüm dedi Demire baktı ben üstümü değiştirip geleceğim dedi ve odadan çıktı

Demir yanıma gelmek için adım atmıştı ama onu durdurmuştum göz teması kurmadan elimi kaldırıp lütfen yaklaşma demiştim ellerimi birleştirmiş gözlerimi oraya sabitlemiştim hiçbir şey demeden çıkıp gitmişti gittiğini kapının kapanmasından anlamıştım